Het lukt drie lokale jonge bands toch om poptempel Doornroosje goed te vullen en een gezellige avond te creëren. Rock-’n-roll is het niet wat de klok slaat tijdens de deze voorronde van de Roos. Aangename maandagavondmuziek is het wel. De spits wordt afgebeten door Gray Code. Een piepjonge band die nog behoorlijk onwennig op het podium staat. Toch wint de band aan zelfvertrouwen in de loop van de set. De vier jongens spelen naar eigen zeggen britpop, een term die de lading heel aardig lijkt te dekken. De nummers van Gray Code steken goed in elkaar, de uitvoering laat nog wat te wensen over. Gray Code komt soms wat rommelig over, dat is onder andere te wijten aan hun eigen geluidsafstelling. De gitarist heeft zijn effectenbak nog niet onder controle, en creëert voor zichzelf een erg mager geluid. Het gitaarspel van de (aimabele) frontman is erg zacht en verzuipt in het harde geluid van drums en bas. Mogelijk dat de geluidsvrouw dit euvel wat had kunnen verhelpen. De eigen fans malen er niet naar en zingen uit volle borst hét hitje van de band uit St.Michielsgestel mee. Of het nummer buiten dit dorp voor grote beroering zal zorgen, is nog zeer vraag. Gray Code is een leuke vlotte band, maar dient nog echt veel op hecht samenspel te oefenen. Daarna is het de beurt aan Mr. Fleece. Een funky band, die zo te horen aan het applaus, voor een flinke schare aanhang heeft gezorgd in de zaal. Zij brengen een set waarin vooral hoogtepunten worden gemist. Zodra een relaxed nummer een tandje bij schakelt, levert dit een moment van verrassing op. Echter, dit wordt weer teniet gedaan doordat het nummer dan weer te lang blijft doorduren. Er wordt prima gemusiceerd op het podium. Mr. Fleece is een band die zeker op zijn plaats is op een klein festival op een fijne zonnige zomermiddag. Sommigen zullen er op willen meeswingen, de rest blijft in de schaduw van een boom op het gras hangen. Het is niks-aan-de-hand-muziek. Voor de één om te ontspannen, voor de ander om te gapen. Taxidermist (de kunst van het dierenopzetten) is ook funky. Maar dan van een geheel andere orde. Taxidermist (voorheen Mosqio) gooit het op heavy grooves. Hier is wel wat aan de hand. Zeker bij de zanger/rapper, hij heeft zo te horen veel te melden. Een druktemaker die het publiek wil opzwepen. Echter, dit is wel de zwakke schakel van Taxidermist. De band zou een hele goede garagefunk/soul band kunnen zijn. In de lijn van, en mogelijkerwijs zelfs een vettere versie van, een band als Lefties Soul Connection. Daar hebben ze alles voor in huis; ze spelen strak, de dubbele (!) toetsenpartijen liggen zeer goed in de muziek, en een ritmesectie die weet hoe ze moeten grooven. Het ontbreekt hen simpelweg aan een juiste zanger. Taxidermist zou het zelfs op instrumentale wijze ver kunnen schoppen. Er schuilt genoeg muzikaal vakmanschap in deze band om de nummers zo te componeren dat een zanger(es) niet gemist wordt. Volgens eigen zeggen is het een bewuste keuze om het op deze manier, met deze vocalen, te doen. Deze derde voorronde maakt al lichtelijk nieuwsgierig welke bands tijdens de finale op 16 mei zullen gaan spelen. Tot nu toe is iedere voorronde van de Roos van Nijmegen erg goed bezocht geweest, dat maakt het ook interessant welke band door het publiek wordt afgevaardigd als finalist. Grootste kansen daarvoor lijken me deze avond voor Taxidermist.