De finale van de Roos van Nijmegen was weer een vermakelijke. Zoals gebruikelijk liepen de muziekstijlen van de vijf finalisten weer behoorlijk uiteen, zodat er voor iedereen wel iets te beleven viel. De dames van Mr. Blue Sky toonden het meeste lef en potentie en gingen er met de hoofdprijs vandoor. In tegenstelling tot vorig jaar, scoorde de hiphop dit keer niet. Is dat terecht? Ik denk het wel. Spraakmakend begint veel te nonchalant. Met hun poloshirtjes, biertje in de hand en teksten over feesten en lekkere wijven lijken ze net een stel koorballen die tussen het bierdrinken door nog even tijd hebben gevonden om op te treden. Toch begint het optreden steeds meer te boeien naarmate de set vordert. De beats worden vetter en afwisselender en Spraakmakend wisselt goed af tussen de nummers. Naast de standaard tracks brengen ze een freestyle over economie en kabouters en wordt 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen nog even gedist voor het missen van één van de voorrondes van deze Roos. Dat is dan weer het mooie van hiphop en het toont de actualiteit (en lef?) van deze crew. Als de beats op het einde echt nog even knallen en er een ware pit ontstaat, waar één van de rappers zich vol overgave instort, blijft een overwegend positief gevoel over. Het terugkomende thema ‘Waar is het feest, het feest is hier!’ wordt uiteindelijk toch bewaarheid. De andere hiphop-act, Anders Niemand, laat het omgekeerde beeld zien. Ze beginnen vol energie en overgave met knallende beats en Def-P achtige raps. Het duo gebruikt het hele podium en overrompelt. Dat duurt echter niet lang. Vrijwel alle tracks lijken op elkaar en de verveling slaat snel toe. Het publiek zoekt al snel het café op en het applaus klinkt steeds zachter en plichtmatiger. Voor de afwisseling wordt in een aantal nummers een gitaar gebruikt, maar het geluid staat te zacht om iets toe te voegen. Het scratchen op gitaar klinkt wél leuk, maar kan de set niet meer redden. Fuzzy Logic gooit het over een heel andere boeg. De relatief oude bandleden spelen rock met soms funky of progressive invloeden. Ze beginnen wat zwak, maar maken dat later goed. De stem van de zanger overtuigt niet bij ieder nummer, omdat hij soms te vlak klinkt. Vooral bij de ruigere nummers komt zijn stem het beste tot zijn recht en die nummers slaan het beste aan bij het publiek. De bassist springt vocaal bij en dat doet hij goed. Tussendoor verrast hij met een bassolo. Fuzzy Logic heeft een aantal hele sterke nummers, maar het totale beeld is te diffuus om volledig te overtuigen. De avond bereikt zijn hoogtepunt met de laatste twee bands: Mr. Blue Sky en Anavarin. De eerste is een brutale meidenband die het experiment niet schuwt. Gekleed in keurige rokjes en witte blousjes storten ze hun ideeën over het publiek uit. Ze beginnen met een gitaarversterker die het niet doet en slecht geluid, waardoor de zangeres nauwelijks te verstaan is, maar ze slaan keihard terug. Oké, het is soms wat schreeuwerig en niet altijd strak, maar wel origineel, vermakelijk en boeiend. Dit is een band met potentie en het nummer ‘Naked’ is hilarisch. Tot slot mag Anavarin de zaal wakkerschudden met stevig beukwerk. Als winnaars van Schoolbands-a-gogo zijn ze de jongste deelnemers. Anavarin speelt stevige rock, met stoner- en metalinvloeden. Toch klinken ze ook lekker poppy, mede door de samenzang tussen zangeres en zanger. De nummers zijn goed opgebouwd, met voldoende afwisseling tussen rustiger passages en uitbarstingen van geluid met lekkere gitaarsolo’s. Niet altijd even origineel, maar toch boeiend. Hier gaan we de komende jaren nog van horen! Meestal ontstaan discussies over de uitslag van wedstrijden. Dit keer komt de uitslag volledig overeen met mijn eigen verwachtingen: Mr. Blue Sky wordt tot winnaar uitgeroepen, vanwege de originaliteit, humor, soepelheid en vooral lef. Anavarin wint de tweede prijs en gaat er ook met de publieksprijs vandoor. Wil je zelf horen en zien waarom Mr. Blue Sky heeft gewonnen? Op vrijdag 15 juni spelen ze op Club 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen in Merleyn.