Klokslag acht barst Blind Sight los met hun oorverdovende metal. Hoewel de band tegenwoordig grotendeels uit het zuiden des lands komt, hebben ze met een Nijmegenaar in de geledingen toch nog een klein Gelders tintje. Hun mix van felle metal en trage hardcore doet zo vroeg op de avond bij het publiek nog geen vonk overslaan, hoezeer de bassist/zanger ook zijn best doet. Het publiek lijkt vooral voor Pro-pain te zijn gekomen en ondergaat de supportact gelaten. Pas tijdens het laatste nummer van de drie kwartier durende set reageert de zaal, maar dan is het toch te laat. Het strakke tijdschema laat geen toegift toe. Het Arnhemse Strike First is typisch zo´n band die door hard werken, maar vooral door veel op te treden zich tot een uitstekende hardcoreband kan ontwikkelen. In tegenstelling tot hun optreden op het Ernemse Boys festival in Kultuurhuis Bosch klinkt de band vanavond retestrak. Misschien heeft dat ook te maken met de prima invalbeurt van de tweede gitarist. In sneltreinvaart komen nummers als `Break Free`, `Frozen` en `Left For Death` voorbij. Als ze dit strakke geluid ook op hun tweede full-length cd, die in 2008 het licht zal zien, weten vast te houden dan voorzie ik een mooie toekomst voor dit hardcorequintet. En wat mij betreft mag die invaller als vast lid opgenomen worden. Pro-pain heeft ons in hun 15-jarig bestaan verblijd met een tiental platen, behoorlijk productieve baasjes dus. Hun muziek is echter te metal om echt hardcore te zijn en te hardcore om echt metal te zijn. Het gevolg is dan ook dat tijdens concerten beide werelden elkaar treffen. Maar een ding is altijd zeker: de versterkers gaan op standje 11 en de mannen geven werkelijk alles wat ze in huis hebben. Ondanks hun jarenlange ervaring manifesteren ze zich op het podium nog steeds als een stel jonge honden met maar één missie: het publiek voor zich te winnen. Onder aanvoering van zanger/bassist Gary Meskil komen tijdens de ruim een uur durende set heerlijke nummers als `Life´s Hard`, `Make War`, `No Way Out` en `Draw Blood` voorbij. De New Yorkers slagen met vlag en wimpel in hun missie. Het publiek laat de boys dan ook pas gaan nadat ze een toegift van ruim 20 minuten hebben neergezet. Moe maar voldaan verlaat het in groten getale gekomen publiek de zaal. Ze hebben gekregen waarvoor ze waren gekomen: een fijn avondje beuken.