Op het podium van Extrapool werd deze avond niet alleen zoals gebruikelijk het oor getrakteerd, maar kreeg ook het oog eens wat anders. Een gevaarte met slangetjes en ijzerwerk pronkte voor de eeuwenoude hoop stenen van de Ruïne. Achter deze installatie had zich een blonde, wat afstandelijke vrouw verschanst. Zij zette haar zelfgebouwde 'Pneuma-tix' in werking en een oorverdovend gesis en gestamp drong zich in mijn hoofd. Drie pneumatische cilinders veroorzaakten door een om de beurt omhoog of omlaag schokken een soort basruis. Zes luchtslangen zorgden voor allerlei noisegeluiden door wild om elkaar heen te kronkelen. Hoe de aansturing precies werkte, was niet geheel duidelijk, maar het leek er op dat alle onderdelen direct bestuurd werden door de bewegingloze vrouw. Het concept maakte indruk. Bewegende geluiden. Niet alleen noise horen, maar ook noise zien. Door toevoegingen uit een computer waren enkele stukken behoorlijk meeslepend. Soms werd er met 'bijna-beats' even geflirt met industriële tekno. Dit had een grappig effect op enkele voorbijgangers, die blij naar het orenschijnlijke ritme toerenden, maar vrijwel onmiddellijk weer afdropen. Na afloop bleek de blonde afstandelijke vrouw een vriendelijke meid met een pruik. Navraag leerde dat zij daadwerkelijk de slangen en cilinders stuk voor stuk met de hand bestuurt, wat nog meer ontzag inboezemde. De bediening zou daarom meer benadrukt kunnen worden, zodat het publiek werkelijk ziet dat alles ter plekke gemaakt wordt. Toch kan ik haar bescheiden aanpak erg waarderen. De installatie en de geluiden spraken duidelijk voor zich. Foto's: Mike Nicolaassen