De doop van een nieuwe single is een bijzondere gebeurtenis. Daar mag je best even bij stilstaan. Vrijdag 10 februari sloeg het Nijmeegse elektronica-label Lomechanik een spreekwoordelijke fles champagne stuk op de nieuwe single van breakcore-artiest Apzolut. Hoewel: veel opsmuk kwam er niet bij kijken. Geen aankondiging, geen uitreiking, niks. Gewoon een live optreden van een uur. Meer niet. Het was alsof iemand stiekem het nieuwe schip van de werf duwt en de omstanders dat pas in de gaten hebben als het met een plons in het water terechtkomt. Dan hebben we het bij Apzolut trouwens wel over een enorme plons. Een optreden van hem gaat namelijk niet ongemerkt aan je voorbij. Oké, het begint rustig en relaxt. Het schip is nog maar net te water, dus we doen het nog even kalm aan. Maar het is stilte voor de storm. De diepe bassen veroorzaken al de nodige golven. Ze kondigen aan dat het er hard aan toe zal gaan. Na een kwartier bereiken we open zee en onmiddellijk begint het te stormen. Heftige beats teisteren de voorsteven, rare samples waaien om het kraaiennest. Het onervaren scheepsmaatje wordt uit zijn laarzen geblazen, maar kapitein Apzolut staat fier in de wind. Wat hem betreft mag het nog wel harder. En dat gebeurt ook. Golven van breakcore, splattercore, industrialcore en nog veel meer soorten core dalen op ons neer in een moordend tempo. De kapitein geniet zichtbaar. Geen wonder ook. Hij is sinds zijn aanstelling flink gegroeid in zijn vak en beheerst het schip nu als geen ander. We worden flink door elkaar geschud, maar we zullen nooit omslaan. Zo vakkundig is hij. En als je die wetenschap hebt, kan het je eigenlijk niet lang genoeg duren. Maar na een uur is het in één klap stil. De rust is overweldigend. Een strakblauwe lucht en geen rimpel op het water. Behalve dan een eind verderop, waar het schip Apzolut verder vaart. Op weg naar nieuwe havens waar hij en zijn single zonder twijfel met gejuich worden binnengehaald. Dat verdienen ze in ieder geval wel.