Op 29 oktober vindt in cultureel centrum de Kinkel in Bemmel de tweede editie plaats van het festival Rock to the Sun. De organisatie bestaat uit een aantal jeugdige muzikanten, die zes uiteenlopende bands hebben geprogrammeerd uit de regio Bemmel – Nijmegen. De zaal stroomt al snel vol en het is al snel gezellig. De band die vanavond het spits af mag bijten is Unless the never. De band weet een heerlijk frisse indruk achter te laten als beginnende wave-/postpunkachtige driemansband.
Met name het stemgeluid is een positief punt. Bij veel bands in dit genre is dit een gemis, maar deze zanger weet een aangename vocale prestatie neer te zitten. Ook het bas- en drumgeluid is prima in orde. Wel mag de drum nog iets gevarieerder en subtieler klinken. Een subtiele ritmewisseling op zijn tijd is bij de relatief lange nummers gewenst. Namen als Interpol en Joy Division komen soms bij me op, al gaan die vergelijkingen niet altijd op. Feit is wel dat als Unless the never zich blijft ontwikkelen, er een divers en boeiend bandgeluid kan onstaan. Een band om in de gaten te houden dus.
De volgende band is de folk black-metalband Myrkvar. Kennelijk is deze band wat bekender, want er blijken opeens meer langharige mensen aanwezig te zijn. De band weet de hoofden dan ook goed in beweging te krijgen. Wat vooral opvalt is het relatief natuurlijk klinkende keyboardgeluid, dat bij andere bands in dit genre nogal eens irritant kan zijn. Ook worden de gitaarpartijen met verve ingezet en weet de band als geheel te overtuigen. Naar mijn idee is er voor Myrkvar in de regio Arnhem - Nijmegen wel een markt te vinden. Er zijn mindere bands in dit genre die al behoorlijk succesvol zijn.
De funk-/rock-/waveband Quarq volgt de luchtige haartornado van Myrkvar op. Deze band heeft de laatste paar maanden flink wat podiumervaring opgedaan en dit is te zien. De band speelt dan ook heel goed samen. Jammer is dat de zang niet altijd even prettig klinkt en soms niet aansluit bij de muziek. De zanger heeft een prettige stem, maar lijkt hem soms verkeerd te gebruiken. Toch maakt de band grote indruk. Als Quarq nog wat meer een eigen sound ontwikkelt, kunnen ze misschien voor een verrassing in de lokale muziekscene zorgen. Na het nodige funkgeweld is het tijd geworden voor straight forward rock.
Het volledig uit Bemmel afkomstige Meriadoc betreedt namelijk het podium. De band weet te boeien met softrock-achtige roadmuziek. De zangeres heeft een fijn stemgeluid, vooral wanneer ze durft uit te halen. Maar ook de band zelf is dik in orde. Wat nog ontbreekt is een breed repertoire aan eigen werk. Maar wellicht is dit een kwestie van tijd. De band weet op een prettige manier iedereen te vermaken en laat hierdoor een aangename indruk achter. Het verschil met de volgende band is groot.
De band Aesir komt uit Malden en speelt death metal. De leden zijn niet ouder dan 18, maar toch spelen ze al een flink partijtje ouderwetse death metal. Ook hoor ik enkele thrash-achtige momenten terug in hun muziek. De nummers kunnen wat meer variatie gebruiken en strakker worden gespeeld. Het enthousiasme en het speelgenoot straalt echter van de vier muzikanten af en dat is toch een van de belangrijkste kwaliteiten die een band kan hebben. Een jeugdige metalbelofte.
De afsluiter van het festival is Mr. Blue Sky, die met simplisme en originele songwriting weet te verrassen. Het is erg jammer dat een deel van het publiek al is afgedropen, want de band weet mede door het gebruik van originele instrumenten (mondharmonica, percussie) een leuk en boeiend bandgeluid neer te zetten. Dit is een band die in de toekomst wellicht een breder publiek kan aanspreken zonder haar eigen identiteit te verliezen. Het was een erg prettige ervaring om Mr. Blue Sky eens live te zien. De tweede editie van het Rock to the Sun festival in Bemmel is geslaagd. Dat er nog vele edities mogen volgen!