Na twee platen die duidelijk verbonden zijn aan specifieke plaatsen is Thomas Azier terug met Stray, een soort reisverslag ontsponnen uit al zijn indrukken van de wereld. Met ook de zoveelste 3FM megahit alweer in de broekzak, verwacht je misschien een volledige clubtour door heel Nederland, maar Azier pakt het ditmaal bescheiden aan. Hij speelt slechts vier shows in Nederland met vanavond de aftrap in een uitverkocht Podium Asteriks. Zijn producties staan live altijd als een huis, maar met zowel een nieuwe plaat als een nieuwe band is het de vraag of hem dit ook een derde keer gaat lukken.

Het antwoord hierop blijft echter niet lang uit. Niet eerder heeft Thomas Azier de vertaalslag van zijn gladjes geproduceerde albummateriaal naar een bombastische liveshow zo overtuigend gemaakt. Hij speelt inmiddels al een tijdje geflankeerd door een band, maar niet eerder durfde hij hier zo sterk op te leunen als vanavond. Zo lopen tijdens White Horses de bas en gitaarloopjes verleidelijk om zijn stem heen tot ze uiteindelijk uitmonden in een weelderige gitaarsolo overladen met dreunende drums. Ook opvolger The Girl Beneath The Lion biedt een steeds verder aanzwellende dosis new wave met opzwepende synths en dito vocalen.

Eigenlijk vallen de meeste nieuwe nummers live prima in de smaak. Uiteraard komen de hits van de eerste twee platen ook nog voorbij. Red Eyes en Angelene zijn respectievelijk nog steeds zijn meest dansbare nummers en zijn grootste meezinger, en werken goed om het publiek halverwege de set bij de les te houden. Qua muzikale diepgang en spanning steken ze echter wel schril af bij het melodieuze pianowerk van Smoke dat moeiteloos doorvloeit in de vervormde bassen en zwaarmoedige zang van Hymn. Samen met het bovengenoemde White Horses is dit een absoluut hoogtepunt in de set, niet geheel toevallig bestaande uit materiaal van het laatste album. Het zijn op plaat niet direct nummers met veel hitpotentie, maar komen juist in deze livesetting uitstekend tot hun recht.

Tijdens het afsluitende tweeluik Babylon en Sandglass laat Azier zijn band achter in de coulissen. Al het bombast en opsmuk maken plaats voor sobere, vervliegende pianomelodieën die enkel kracht bij worden gezet door zijn krachtige, heldere vocalen. Vol bezieling laat hij nog een keer aan Podium Asteriks zien dat we hier te maken hebben met een popster van  formaat. Hij oogt als een verloren idool uit de jaren tachtig, niet schuw van grote gebaren en volop genietend van elke seconde in de schijnwerper. Het is opmerkelijk dat we hem nog een keer in de bescheiden Asterikszaal kunnen aanschouwen, want in zijn huidige staat lijkt Thomas Azier klaar om elke zaal ter wereld plat te spelen.

GEZIEN

Thomas Azier + Obi Blanche
Podium Asteriks, Leeuwarden
Woensdag 28 november 2018