De avond start met Lyckle de Jong, hij is actief onder de naam Waterlelyck. Lykle is sinds een aantal maanden de bassist bij Yuko Yuko, maar hij start deze avond in zijn eentje als dj. De zaal van Asteriks is nog niet helemaal gevuld als deze man zijn langzame beats en op en neer gaande deuntjes begint in te zetten. De toeschouwers bewegen - nog wat twijfelend - mee. Wat opvallend is, is dat hij zelf de teksten inspreekt en hiermee werkt. Energiek springt hij mee met zijn eigen muziek, ook al zijn de beats soms wat langzaam. Aan enthousiasme bij deze jongeman geen gebrek. 

Het drietal Venus Tropicaux uit Rotterdam bestaat uit Shelley, Shalita en Zach en hebben vaker geopend voor Yuko Yuko afgelopen tijd. De twee dames en heer zijn een wat mysterieuze verschijning op het podium. Zangeres en gitariste Shelley is de meest opvallende verschijning met een apart glitterstofje voor haar ogen. Eveneens opzichtig is de drummer - die vooraan op het podium zit - gehuld in een Star Trek achtig kostuum. 

De band start met het nummer Nexta waar Shelley het publiek toeschreeuwt. Dit doet ze overigens in alle nummers, soms oorverdovend en onverwachts waardoor de toeschouwers worden wakker geschud. Venus Tropicaux speelt nummers als Cramps, He’s Dead en Draw Me. De nummers lijken identiek aan elkaar, want de instrumentale gedeeltes hebben terugkomende ritmes en op elkaar lijkende tonen. Wanneer de zangeres op een gegeven moment haar ogen laat zien, beweegt ze sierlijk over het podium, net als bassiste Shalita. Vanaf dat moment is er meer oogcontact met het publiek. Ze gaan helemaal op in de muziek en tussen de nummers door wordt er ook niet gepraat met het publiek. Het is duidelijk dat Venus Tropicaux een hele specifieke stijl heeft, waar je maar net van moet houden.

Dan - rond een uur of half elf - komt het Dokkumse Yuko Yuko op het podium. Inmiddels berucht en beroemd in binnen- en buitenland door toevallige ontdekkingen via internet in Mexico, succesvolle optredens in Frankrijk en opgepakt in de Nederlandse undergroundscene. Het is welbekend dat Yuko Yuko eigenlijk een soloproject van Elias Elgersma is, maar zijn muziek viel zo goed dat hij in de loop van de tijd een hechte club om zich heen heeft verzameld. 

De muziek van Yuko Yuko is te definiëren als lo-fi pop. Hun nieuwe debuutalbum More Than A Facebook Friend komt deze dag - 12 februari - uit. Naast Elgersma treedt toetseniste Marrit Meinema regelmatig en zeer verdienstelijk en overtuigend op de voorgrond. Eén van de nummers waar zij het voortouw neemt is I’m Too Cool van het nieuwe album. Een paar enthousiaste fans zingen mee met het nummer, twee daarvan zijn de meiden van Venus Tropicaux. 

Op een gegeven moment doet Elgersma een handdoek over zijn hoofd en een jas aan, maar zingt vrolijk verder. Ook geeft hij zijn gitaar op een gegeven moment aan Marrit. Wederom laat ze zien hoe veelzijdig en muzikaal ze is. De stemmen van Marrit en Elias passen goed bij elkaar en ze vullen elkaar aan waar nodig. 

Niet één nummer Yuko Yuko van is saai. Nummers als Borderline en Wait For The Apocalyse zitten vol energie. Laatst genoemde is één van de meest opvallende nummer van de set. Bombastisch en volwassen qua sound. De band eindigt wat abrupt, maar dat past goed bij de karakters van de talentvolle en tikje eigenwijze muzikanten. 

---
Gezien: Yuko Yuko + Venus Tropicaux + Waterlelyck
Waar: Podium Asteriks, Leeuwarden
Wanneer: Vrijdag 12 februari 2016
Opkomst: Goed