Ze hebben al door heel Europa getoerd, de mannen van Voicst, maar nooit “als zichzelf”, steeds als voorprogramma van Juliette Lewis and the Licks, The Presidents of the United States of The Posies. In januari en februari toert Voicst echter als hoofdact door Nederland. Alhoewel, helemaal alleen zijn ze ook dit keer niet, want ze doen het samen met rockduo zZz (spreek uit als het Franse jazz, maar dan zonder de j en de a). Het dubbelprogramma deed afgelopen zaterdagavond Poppodium Iduna in Drachten aan. Begin december, in De Gloppe in Leeuwarden, mocht de Fries-Groningse band Mullhouse aftrappen; zaterdag werd het programma geopend door de Groningse band Une. Mooie, lieve, vaak melancholieke maar ook vrolijke songs, van folky luisterliedjes tot gitaarerupties en Zita Swoon techno, waarin soms de saaiheid op de loer lag, maar die voldoende ingrediënten (mooie orgeltjes en een hemelse tweede stem van bassiste Mirte) en aardige melodieën bevatten om nieuwsgierig naar hun eerste EP te worden. Jammer dat de band zich wat ongemakkelijk leek te voelen, maar dat zal hem waarschijnlijk mede aan het vroege tijdstip en daardoor vrijwel lege zaal hebben gelegen. En dan zZz. “The Doors on speed”, “vuige electropop”, “ranzige demonische orgelrock”, de clichés kloppen allemaal. De één vind het een mislukt experiment en de ander briljante muziek. Hoe dan ook, zZz is ook zaterdag weer een almaar voortdenderende rock & roll-trein met slechts af en toe een sferisch uitstapje (halverwege Godspeed) en een liefdesliedje (Lucy), met een drone die je soms tot in je kruis voelt kriebelen (maar dat is uiteindelijk ook de bedoeling van rock & roll). Zoals wel vaker bij hun optredens heeft het duo ook nu weer te kampen met technische problemen. Daan Schinkel weet ze aanvankelijk nog op te lossen door een keer hard met zijn orgel op de vloer te bonken, maar als halverwege het laatste nummer opnieuw materiaalpech optreedt besluit hij maar alvast van het podium te stappen. De mannen hebben onderhand echter wel geleerd hoe ze moeten improviseren en Björn weet de show met een kakofonie van samples en oerkreten in z’n eentje te beëindigen. Tijdens zZz is het bezoekersaantal weliswaar wat gegroeid, maar als Voicst aantreedt is Iduna nog steeds amper half vol. Het trio smijt vol energie de prachtige liedjes van hun debuutalbum 11-11 de zaal in, maar ja, met zo weinig mensen sterft het applaus nu eenmaal snel weg en daardoor wil het, net als bij Une en zZz, met de chemie tussen band en publiek niet echt vlotten. Toch: pluim voor Iduna om de bands, toch twee van de leukste van dit moment in Nederland, naar Drachten te halen.