Zombina en Nim Vind in de Gloppe

een uur lang enorm leuk pogo’en, bashen, dansen en luidkeels meezingenbashen, dansen en luidkeels meezingen

Miguel Leon Weisfelt, ,

Zombina en Nim Vind in De Gloppe Leeuwarden op een donderdagavond. De
bands speelden de dag ervoor in Duitsland waar de alcohol rijkelijk
vloeide, en zodoende kwam men bijna twee uur te laat aan in de Friese
hoofdstad.

een uur lang enorm leuk pogo’en, bashen, dansen en luidkeels meezingenbashen, dansen en luidkeels meezingen

Plaats: Leeuwarden Lokatie: De Gloppe Datum: 6 april 2006 Zombina en Nim Vind in De Gloppe Leeuwarden op een donderdagavond. De bands speelden de dag ervoor in Duitsland waar de alcohol rijkelijk vloeide, en zodoende kwam men bijna twee uur te laat aan in de Friese hoofdstad. Na een snelle hap en een vlotte soundcheck dankzij de deskundige geluidsman was het plug en play voor de heren van Nim Vind. De opkomst was niet erg hoog, maar het was dan ook een doordeweekse dag. Het aanwezige publiek ging echter wel uit zijn dak bij Nim Vind en met name Zombina and the Skeletones. Nim Vind speelde een strakke set met psychobilly en harde rock die na een nummer of vier of vijf toch wel heel erg veel als meer van hetzelfde begon te klinken en daarmee voor verveling zorgde. Hun set was dan ook iets te lang met ruim een uur. De drummer was de meest spraakzame van het gezelschap en probeerde contact te maken met het publiek hetgeen hem redelijk goed afging. Zombina and the Skeletones waren duidelijk iets minder verguld met de matige opkomst en hielden het na een krap uur spelen ook voor gezien. Tijdens dit uurtje kwamen echter wel alle mogelijke hitjes van hen voorbij, waarop het voor het publiek een uur lang enorm leuk pogo’en, bashen, dansen en luidkeels meezingen was. Nummers als ‘Staci Stasis’, ‘Astroboy’, ‘I Was a Human Bomb for the FBI’, ‘I Love Rock ’n Roll (More Than I Love You)’, ‘Red Planet’ en natuurlijk ‘Nobody Likes You (When You’re Dead)’ passeerden de revue tijdens de energieke set van Zombina en haar Skeletones. Zo gebeurde het dat de snelle catchy punkrock en rock ’n roll, die live overigens dunner klonk dan op plaat, toch nog spontane lichaamsbewegingen wist te veroorzaken bij uw recensent van deze avond gevuld met psychobilly en lollipop-horrorpunk.