Leeuwarden stond weer onder een duistere ster dit weekend: de tweede editie van het Gothtronic weekend vond plaats in de muziekcafé de Gloppe. Net als afgelopen jaar verheugde ik mij ook nu weer op de mooi uitgedoste mensen met hun eigen interpretatie van wat gothic nou precies qua stijl inhoudt, met natuurlijk heel veel zwart. En ik word niet teleurgesteld: het publiek is breed, van metal outfits tot cyberjurkjes. En zo breed was ook het aanbod tijdens het Gothtronic weekend, er was voor iedereen iets eigens. Dag 1: De donderdagavond begint met de progressieve death-doom metalband Dimaeon. Hun muziek herinnert aan het Zweedse Opeth, maar ook andere invloeden zijn te horen. Ze combineren agressieve gitaarriffs en gruntzang met melodieuze stukken. Het publiek gaat lekker mee, het is weer tijd voor headbangers. Na een korte ombouwpauze wordt het stil in de zaal, The Wounded begint en weet het publiek met hun melodieuze muziek op een reis mee te nemen, een reis die vol is van emotie. Hun muziek en de zang van Marco van der Velde herinneren aan grote bands zoals The Cure, alleen de gitaren zijn wat steviger. Hoewel de band nogal rustig op het podium staat, laat het publiek zich lekker gaan op de beats. Als dan ook nog het cover-nummer ‘Smells like teen spirit’ van Nirvana voorbij komt, gaat iedereen in de zaal los. Het is een goed concert en een geslaagde eerste dag, tevreden ga ik naar huis en verheug mij op dat wat nog komt. Dag 2: De beide bands op de tweede avond van het Gothtronic weekend zijn voor mij onbekend, ik laat mij dus geheel verrassen. Misschien omdat ik hierin niet de enige ben, is het ook niet zo druk als de avond daarvoor. De eerste band Prey (vroeger Immortalized) bestaat sinds 1999 en stond al in het voorprogramma van onder andere Epica en Autumn. Hun muziek valt te verglijken met Anathema en is donkere, sfeervolle metal met emotionele zang. Ze lijken in hun element en weten het publiek goed op te warmen. Na Prey komt de hoofdact van deze avond, Asrai. Ik verwachtte een band als After Forever verwacht, maar ik word positief verrast: deze band is niet de zoveelste gothic-metal band met zoete zang. Het is echte gothic rock met een touch van punk en wave. Het favoriete nummer van de zangeres, ‘Restless’, is het hoogtepunt van het optreden en het publiek gaat lekker mee. Helaas loopt de zaal na deze band helemaal leeg; bereiden ze zich allemaal voor op de volgende, de laatste, dag? Dag 3: Op deze dag heb ik mij persoonlijk het meest verheugd, de zaterdag is volledig aan cybergothic gewijd. Ik zie veel mensen van de afgelopen twee dagen dus lijkt het al lekker druk te zijn op het moment dat de eerste band begint. Spermblaster is een een-mans project, de muziek is duister en industrieel. Het heeft veel experimentele klanken maar toch met een duidelijke patroon, zodat het niet te chaotisch wordt. De tweede band is Agonoize uit Duitsland, een industrial act met hitpotentie. Het zijn snoeiharde beats die veel aan Suicide Commando herinneren en waar het publiek lekker op tekeer kan gaan. Het hoogtepunt van dit optreden zijn de zelf-piercings van de zanger in zijn been: voor de een shockerend, voor de andere gesneden koek. Dan eindelijk, naar een lange ombouwtijd, is het zoveer: Eve Of Destiny, de hoofdact van deze avond begint. Eve Of Destiny bestaat uit Haruhiko Ash (ex-The Zolge) en Kozi (Malice Mizer) en de heren spelen een eclectische maar complexe mix van gothic, industrial, electro, punk en metal. De muziek slaat echter goed aan en de rijen publiek sluiten zich tot voor aan het podium om elke glimp van de performance van de beide geheel wit geschminkte extravagante heren te kunnen opvangen. Na deze bijzondere optredens gaat de cybergothic dance night nog tot in de vroege uurtjes door met drie verschillende dj’s. Voor mij was het een geslaagde weekend en ik verheug mij nu al op de derde editie van het Gothtronic weekend – misschien dan weer iets groter.