Klooien, klimmen en klauteren op de Wilde Weide Klooien, klimmen en klauteren op de Wilde Weide

De verlate opening van het terrein door de onweersdreiging maakt dat Jo Goes Hunting onze ontgroening is van deze live stage. Een waardevolle toevoeging die door de aankleding vanaf minuut één voor een intieme sfeer zorgt. Dat blijkt meteen bij dit optreden. De groovende muziek die door jazzinvloeden de grenzen opzoekt maakt de entourage compleet. Niet voor niets dat Rocco van De Staat deze band steunt. Overigens klimt hij zelf nog even op het Wildlive podium bij Het Gezelschap.

De echte klimkoning is Karel en dat bewijst hij ook op Wildeburg. Zijn synthesizer popliedjes laat hij afspelen om live met microfoon capriolen uit te halen. Karel maakt gebruik van de ruimte die je hem biedt. Dus pas op. Hij springt in het publiek, slingert aan een arm aan het plafond, klimt in de kubskisten en hangt op zijn kop in een paal.  

Voor eerste hulp bij regen moet je bij Surf Aid-Kit zijn. Op zaterdag schijnt de zon schijnt precies op het juiste moment wanneer de Amsterdamse band het podium bestijgt. Een nieuwe golf aan lekkere dansmuziek die je terugbrengen naar de Californische waving sixties.

Wildeburg is het festival waar je bij het verkeerde podium staat om er achter te komen dat je toch niet verkeerd staat. Dat is ook zo bij Ciao Lucifer. Het eerste nummer waarin ze zingen: "dreaming to get closer to you", laat niets aan onduidelijkheid over; het speelplezier op de optimistische upbeat dancepunk spat er van af! Met dank aan 1 gitaar en 1 drumkit. Aan het eind van de set vragen de muzikanten: "Mijnheer Wildeburg, mogen we er nog één?" Ook het publiek kan er geen genoeg van krijgen.

Waar Het Gezelschap er eerder een wild west festijn van maakt op Wildlive, komen de volgende gasten uit The Grand East. De schuurdeuren zijn om half zes nog dicht. We horen de band wel, maar we zien ze nog niet. Wordt dit een secret show? Een verklaring van de zanger: “Alles is naar de klote, maar we zijn er. Rock ‘n’ roll is on the way!” Het blijft een geklooi, hoe toepasselijk in deze area, want de frontman blijft maar vragen of de basgitaar harder kan, synthesizer zachter, dan de bas weer harder… Ondertussen klimmen de bezoekers op de kubskisten, kloppen aan de deur om vrienden uit te nodigen of zoeken een zitplek op de caféstoelenpoort. Kortom, iedereen klooit maar wat aan. En toch eindigt dit feestje weer met een brute moshpit.

Op zondagavond verschijnt er een appje in de fotografenappgroep van Wildeburg: “Wilde Weide wordt afgebroken.” Allemaal er heen. De dj’s van KlooiKlup warmen de bezoekersbende alvast op voor JC Thomaz & The Missing Slippers. Podiumdelen op de dansvloer, stukken van het decor af en cateringkarren om op te dansen. En dan moet het slagwerkgeweld van de punkrockband nog komen. Er staan heel wat slippers op het podium: 2 gitaristen, een basgitarist, 3 drummers, en dan nog eens 4 extra trommelaars op olievaten en ook de wanden met de kubskisten moeten het ontgelden. Nog een laatste restje energie als afsluiter van drie dagen Wilde Weide.