New Cool Collective bestaat 25 jaar en viert het maar liefst twee keer in Lelystad, te beginnen afgelopen zaterdag in de Underground. De acht muzikanten doen dit met nummers van hun nieuwe album en volgens oprichter Benjamin Herman ook met hoogtepunten uit 25 jaar NCC. ‘En als er tijd over is spelen we ook ouwe meuk uit 1993.’ Deze belofte ontvangen de fans met luid applaus.

25-jarige New Cool Collective viert feest als vanouds met nieuw album

Met New Cool Collective is het al een kwart eeuw gegarandeerd feest en dat is duidelijk te merken aan het publiek, want ze staan al in de zaal klaar nog voor de band opkomt en stappen bij de eerste tonen meteen naar voren. Van het nieuwe album ‘Electric Monkey Sessions Volume 2’ spelen de mannen als eerste ‘La Rana’. Dit 19de album is in de Electric Monkey Studios opgenomen waarbij muzikanten met z’n allen om één microfoon stonden en alles tegelijk opnamen.

De toon is gezet na ‘Rumbón’ van Volume 1 uit 2014 waar Benjamin Herman (saxofoon), David Rockefeller (trompet), Jos de Haas en Frank van Dok (percussie), Joost Kroon (drum), Willem Friede (piano), Rory Ronde (gitaar) en Leslie Lopez (bas) ieder z’n muzikaliteit etaleert. Ook het publiek laat van zich horen. Waar de een komt om te dansen met familie en vrienden, wil de ander geen noot, lijn of slag missen.

Wanneer de toetsenist zijn intermezzo doet, staat meteen een groep echte muziekliefhebbers met de neus erboven op. Of liever gezegd met de mobiel. Bij ‘Skint’ staat gitarist Rory Ronde met een grote glimlach te spelen. Hij geniet. De slagwerkers nodigen de aanwezigen uit om mee te klappen en dat wordt meteen opgepakt en zo gaat het nummer swingend over naar de blazers.

Live sensatie blaast je omver

New Cool Collective begon met jazzdance, maar door de verschillende achtergronden van het collectief, is er een hippe sound met muzikale invloeden uit de R&B, ska, soul en pop. Dat maakt dat ze een live sensatie zijn voor een breed publiek, internationaal. Tel daarbij op dat ze in de afgelopen 25 jaar op alle podia en grote festivals als Sziget en Lowlands speelden.

Tussen de nummers door zoekt Benjamin Herman makkelijk contact en vraagt wie de film ‘Toegetakeld door de liefde’ heeft gezien, waarvoor de band de filmmuziek maakte met het album Chin Chin. ‘Iemand?’, vraagt hij. Het spotlicht gaat aan en jawel, er is één bezoeker die zijn hand opsteekt en grapt dat hij tranen in zijn ogen had bij de film. Verder mag dan niemand de film kennen, de band krijgt wel een Gouden Kalf voor de soundtrack. ‘Een hoogtepunt en daarom spelen wij met veel plezier voor jullie Devastated’, dat eindigt in een drumsolo en daarna mogen de percussionisten hun slag weer slaan.

Benjamin Herman vertelt het gemêleerde publiek dat de band dan wel 25 jaar bestaat, maar niet van gisteren is. ‘Ook ons is de #metoo discussie niet ontgaan. Kom maar dichterbij, want het is heel belangrijk om in deze ingewikkelde tijd toenadering tot elkander te zoeken. Wees een heer of een dame. Het volgende stuk is heel geschikt om op te schuifelen. Met kerst was je misschien eenzaam, maar nu is het januari. Je kunt nu schuifelen, zelfs met je partner met wie je dat lang niet meer hebt gedaan.’

Van nachtclub naar freestyle

Vervolgens klinkt zwoel ‘Villechaize’ en worden de lichten gedimd en kleurt de zaal rood en zo dompelt Underground onder in een nachtclubsfeer. De stelletjes beginnen te schuifelen en te zoenen, ondertussen knuffelt Benjamin Herman teder zijn instrument. Het is een en al liefde in de zaal. ‘Dat is lang geleden hè’, grinnikt de voorman. Na lekker swingen op ‘Skalypso’ wordt de band voorgesteld. ‘We zijn onwijs blij dat we dit al 25 jaar mogen doen en we gaan nog even door met jullie welbevinden.’ En zo is het tijd voor ‘Max’ waarbij pianist Willem Friede fantastisch over de toetsen freestylet.

Het publiek is aan en wil meer en blijft klappen. Natuurlijk komt de band terug op het podium, want het is tijd om bassist Leslie Lopez in het zonnetje te zetten. Het was lang wachten voordat we zijn solo en improvisaties konden horen. Pas bij de toegift. De mannen hadden ook ´ouwe meuk´ beloofd en sluiten af met een korte medley van Big Mondays. Van de bezoekers mocht die maandag nog lang wegblijven.