Waar is het aan? Dat schijnt dit jaar de Whatsappgroep van de organisatie van Wildeburg te zijn. Een toffe verwijzing naar de energielevel van de festivalvrienden van AAN, die dit jaar het Wildlive podium afsluiten. Of kunnen we beter spreken van waar is het uit? Want het wordt één groot uitkleedfestijn met wodka voor de die-hard Wildeburgers en stemmen die ka-pot moeten!

Onvervalst Amsterdams

Nederland mag er dan niet bij zijn op het WK, maar er staan bij elkaar twee elftallen aan muzikanten op het podium voor een onvervalste Amsterdamse Afrobeat Nacht (AAN). Negen blazers, een zooitje percussionisten die ook sicke solo’s op de basgitaar kunnen tokkelen, een toetsenist, drummers en gitaristen. Allemaal spelen ze bij Gallowstreet, Jungle By Night en/of Koffie. Bo the boss, Ko met de kapotte stem en Dirk die-ook-host-is, hebben eerder dit weekend de festivalbezoekers al verrast met hun Brass Rave Band.

Koebel in het zonnetje gezet

Voor degenen die de mannen nog niet kennen, doen ze het even voor. Er wordt niet gezongen. Dat mag je zelf met de blazers doen: taaaaa-ta-tadadatatataaaaaaaaaa. Meteen is het aan en gaan die heupen los op de beats van de djembé’s en de funky lijnen van de gitaristen en de bas. Een keer wordt wel gezongen samen met het publiek: ‘Wa-ter? Ik lust al-leen maar bier!’ Bijna alle muzikanten hebben hun shine momentje, maar eindelijk is er ook aandacht voor het instrument dat ook wel eens in het zonnetje gezet mag worden met een solo: de koebel.

Hoog energielevel

Honderdtwintig minuten lang is het één groot feest. Op, voor, naast, achter het podium. Terwijl er een funky disconummer wordt gespeeld, vraagt Dirk hoe de energie van de bezoekers is. “Zijn jullie wel aan? Zitten jullie op 100%? Jullie hebben toch wel een plus plus plus batterij?” En zo gaan de armen van links naar rechts en knetteren de witte spotlichten aan en uit; wat het geheel met de witte shirts van de muzikanten nog stoerder maakt.

Ode aan de EBHO

Ineens stopt de muziek, want gitarist Jac ligt op de grond. Iedereen schrikt en met respect wordt rustig afgewacht tot hij goede hulp krijgt. Zijn knie blijkt uit de kom en de EHBO zet deze achter de schermen weer op z´n plek. Onder aanvoering van Dirk geeft iedereen een applaus voor de mensen van de EHBO. Vervolgens spelen de mannen verder, the show must go on. Even later komt er een bureaustoel op het podium…. En ook Jac. Held. ­“Zullen we iets collectiefs doen voor onze gitarist?” En zo zakt het hele veld door de knieën en zet Jac zittend zijn gitaarsolo in. En doorrrr!  

Kano op handen gedragen voor wodka

De mannen hebben een speciale traktatie voor de Wildeburgers. Hiervoor komt Jan de Stuntman op het podium om te crowdkanoën. Hij roeit met de riemen die hij heeft, namelijk met flessen wodka aan de spanen. Wie eronder staat, heeft mazzel. Of niet. De stem van Ko is zo hees van dit feestweekend dat hij vindt dat de bezoekers die nog wel een stem hebben, van zich moeten laten horen: “Stem moet ka-pot!”

De onzichtbaren eren

Als een waardige host zorgt Dirk bijna op het einde voor een momentje van besef. “Wat hebben we allemaal dit weekend meegemaakt! Graag wil ik met jullie de mensen eren die onzichtbaar voor jullie keihard aan het werk zijn om dit festival voor jullie organiseren. Graag een keihard applaus voor Kultlab, maar het grootste applaus graag voor de bouwers. Want wat Wildeburg ook zo speciaal maakt, is de aankleding. Focking fantastisch! Laten we nu Wildeburg uitkleden!” En zo gaan de t-shirts op en voor het podium uit. We zijn toch als Wildeburgers onder elkaar. Tot volgend jaar!