In Nederland is The Secret Love Parade goed op weg om bekend te worden. De tour met Lola Kite is achter de rug en de band heeft daar heel wat naamsbekendheid mee gekregen. Door de tour met Lola Kite staan ze vanavond ook in de Underground. Aanvankelijk zou Alamo Race Track spelen, maar die kampte met ziekte waardoor ze moesten afzeggen. De heren van Lola Kite hebben als oplossing The Secret Love Parade als optie voorgedragen.

De twee Utrechtse (tegenwoordig Amsterdamse) dames van The Secret Love Parade hebben een groot gevoel voor muziek. Dit gevoel is merkbaar beïnvloed door psychedelische bands als Pink Floyd. Er word een melancholische sfeer neergezet dat af en toe naar het sombere neigt. Dit blijkt ook uit de reactie van het publiek, dat zich door de band laat meevoeren. Helaas wil de apparatuur  niet helemaal meewerken, waardoor één nummer, dat mede mogelijk wordt gemaakt door een sample machine die zomaar uitvalt, niet tot zijn recht komt.  Jammer, maar niets aan te doen. De dames zijn heel erg gefocust op hun muziek; zij laten zich echt vervoeren en met elke toets die ze op de synth indrukken en elke snaar die ze aanslaan zie je ze genieten.

Met het laatste nummer is het evident dat de dames van The Secret Love Parade en de heren van Lola Kite elkaar muzikaal goed kunnen vinden. De heren komen namelijk het podium op om hun voorprogramma aan te vullen met twee beatringen en de maracas. Het publiek reageert enthousiast op de muzikale combinatie, net als bij het tweede nummer van Lola Kite waarbij de dames gewoon onderdeel worden van de band. Wellicht een nieuwe superband aan de horizon?

Zonder The Secret Love Parade staat Lola Kite ook als een huis. Electropop van de bovenste plank;  er gaan zelfs geruchten rond dat zij dit jaar op Lowlands zullen staan. Niet heel verbazend, want de muzikaliteit springt er uit bij deze drie Amsterdamse heren. Na elk nummer vindt er een soort van stoelendans plaats waarbij elk bandlid weer ergens anders gaat staan en iets anders gaat doen. Er staan een aantal synthesizers op het podium die samen met de gitarist zorgen voor de melodie. Ook is er een splash-bekken, Floor-tom en een snare-drum die samen met de bassist en de drummachine een eigen dansbare sound creëren. Elk bandlid bespeelt alle instrumenten met dezelfde ‘finesse’. De bassist zorgt voor een leuk visueel spektakel door de bekken met de kop van zijn bas te bespelen.  Door de muziek wat meer upbeat te maken komt de Underground ook lichtelijk uit zijn schulp. Het gaat wat stijfjes en er mist wat overtuiging, maar er wordt zichtbaar genoten en gedanst. Zeker een goede manier om je op de zaterdagavond te vermaken!

Voor de mensen die heel graag naar Alamo Race Track hadden gewild biedt Underground hoop: zij gaan zich er hard voor maken de band op een andere datum te strikken.