De Snake is uit de Mailbox

Eén van de Almeerse muziekpioniers zet er een punt achter.

Door Heleen Wever ,

Na jaren van optreden, bandmemberwisselingen en het opbouwen van een trouwe fanbase is de Almeerse rockband Snake in the Mailbox uit elkaar. De bandleden vertellen waarom en hoe nu verder.

Eén van de Almeerse muziekpioniers zet er een punt achter.

Na ruim drie jaar de muziekscene onveilig te hebben gemaakt in Almere en omstreken, is Snake in the Mailbox uit elkaar. De bandleden vertellen over het waarom van de split, hun mooiste bandherinneringen en wat hun toekomstplannen zijn.

De algemene mening van de bandleden over het uit elkaar vallen is dat de muzikale neuzen niet meer dezelfde kant op stonden en dat het nooit slim is om dan maar “for the sake of it” door te gaan. Gitarist Rutger, die met de lange haren,  vindt het uiteenvallen jammer, maar ziet ook nog wel een zonnig randje “misschien dat er wel twee of drie nieuwe bands uit voortvloeien, dus dan krijg je alleen maar meer muziek”.

Aan toekomstplannen ontbreekt het de mannen in ieder geval niet. Zanger Nick heeft naar eigen zeggen “zijn slang zoals altijd, overal inhangen” en is op het meer muzikale vlak in gesprek met muzikanten over het oprichten van een wat commerciëlere pop/rock band. Oftewel: sterke strakke riffs zonder teveel tierelantijntjes. Bassist Chef en gitarist Richard gaan door met het spelen in de huisband van Rock-A-Oke, om de durfals die daar het podium beklimmen muzikaal en soms ook mentaal bij te staan. Drummer Robin, beter bekend als ‘Day’,  gaat weer meer tijd steken in power rockband The Freaking Hotdox. En Rutger? Hij is bezig met het opnemen van een solo-album waarvan hij de sound omschrijft als “een mix van post-rock in de trend van Efterklang en Sigur Rós, Indie a la Grandaddy en Mew  en singer/songwriter als Damien Rice en The Swell Season… en alles wat daar tussen in valt”. We zijn benieuwd!

Tot slot halen we nog even herinneringen op aan hun Snake in the Mailboxtijd. De jaarlijkse snakevacation passeert de revue en ook denken de mannen graag terug aan hun eerste optreden in deze line-up in de P60 te Amstelveen. Chef: “Robin deed voor het eerst mee en we hadden maar drie uur gerepeteerd. Hij was een ietwat hoger aantal beats per minute gewend, dus we vlogen door de set”. Nick memoreert ook nog even aan het feit dat de band een steeds grotere en trouwere fanbase wist op te bouwen en dat al deze support ze erg dierbaar is en was.

Al met al krijg je bij deze mannen het gevoel dat de band dan wel uit elkaar mag zijn, de vriendschap die ze hebben opgebouwd die blijft.