Jelle Kramer (1982) verwierf bekendheid als leadzanger en gitarist van Wallnoize. Maar Jelle is sowieso een creatieve jongen die na zijn Mavo besloot om het CIBAP te proberen. Maar een baan in de reclame bleek een desillusie, omdat het “niet meer bleek te zijn dan acht uur per dag op een stoel achter een beeldscherm zitten”. Voor een lichte AD/HD’er een teleurstelling.
Dus ging hij schilderen op diezelfde opleiding en is uiteindelijk onderhoudsschilder geworden. Dat werk doet hij nog steeds.
In zijn jonge jaren voetbalde Jelle en luisterde, uiteraard, muziek. Pas rond zijn twaalfde begon hij met gitaarspelen. Rond zijn twintigste heeft hij wat jaartjes weggespoeld door veel te werken en nog meer te drinken. In de gezellige dorpscultuur van Urk komt Jelle tot zijn recht. Hoewel hij nu een andere uitlaatklep heeft dan drinken, woont hij nog steeds op steenworp afstand van de horeca.
In het dagelijks leven is hij vooral veel bezig met Wallnoize. Er wordt veel gerepteerd en uiteraard worden er nog steeds nieuwe nummers geschreven. Daarbij zoeken de mannen altijd nieuwe manieren om op te vallen: “De optredens hebben ons niet ver genoeg gebracht; we zijn nog steeds hongerig!”
Hoog tijd om Jelle eens aan de tand te voelen met de vaste vragen.


Wat is jouw favoriete plek in Flevoland?
“Hoewel ik graag even de lange nering in Emmeloord afstruin, een optredentje bijwoon bij Brennels in Kraggenburg en ook graag een bioscoopje pak in Almere, is mijn eigen dorp (Urk) in mijn ogen nog steeds het leven op z’n puurst. Naast de historie en de daarbij horende schoonheid zoals de oude dorpskern en de havens, heb ik op sociaal vlak hier ook niets te klagen. Al merk ik wel dat mijn wat vrijere levenshouding en passie voor muziek niet altijd even goed begrepen word, maar het is gelukkig niet ernstig hoor.”

Welke kroeg noem jij je stamkroeg?
“‘t Haventje Van Urk. Misschien wat cliché, maar ik ben goed bevriend met één van de eigenaren en ‘t is in mijn ogen de meest fatsoenlijke kroeg in het dorp met ruimte voor muziek. Wallnoize speelde hier ook het allereerste optreden.”

Wat is op muzikaal gebied momenteel dé Flevolandse parel?
“Ik vind de nog jonge band Take aWay leuk en veelbelovend, maar ik merk wel dat het in deze regio vaak niet veel verder komt dan goed presteren bij een contest en een avondje knallen op een club3voor12-avond in lelystad of Almere... Daarna gebeurd er als band eigenlijk niets meer voor je, tenzij je constant weer hetzelfde traject af wilt leggen. Ik vind Wallnoize nog steeds het beste dat Flevoland te bieden heeft, maar heb het gevoel dat we genegeerd werden op het moment dat we juist met heel goede EP uitkwamen. Daar is vervolgens geen letter over geschreven, waarschijnlijk omdat we niet meer mee wilden doen aan de geijkte bandspeelkwartiertjes en omdat sommige figuren vonden dat we teveel aandacht kregen. Een flevolandse parel bestaat in mijn ogen dan ook niet en zal ook nooit de verdiende aandacht krijgen of doorbreken op landelijk niveau.

Wie of wat wordt enorm onderschat in de Flevolandse muziekscene?
“Oceana Company: lekker!”


Welke band/artiest moet voor eeuwig zwijgen?
“Ik ben redelijk genoeg om de meeste stijlen in muziek hun bestaansrecht te gunnen, al lopen er genoeg over het paard getilde kwallen rond, figuren als Dinand Woesthof, Barry Hay, Geer & Goor en zo’n beetje alle producten uit de Idols-fabriek. Ook ontgaat de bedoeling van stijlen als Black Metal mij compleet, maar dat zal dan wel komen doordat ik in een stabiele omgeving ben opgegroeid, m’n ouders niet kut vond omdat ik die ene drie-wieler niet kreeg en geen puistenkop of minderwaardigheidscomplex hoef weg te schminken. Maar zoals ik al zei: ik gun iedereen zijn ding.”

Wat is voor jou een bron van inspiratie?
Figuren als Bob Dylan, John Lennon, Noel Gallagher en Paul Weller boeien me al van jongs af aan, songwriters met een attitude die net over dat ene dingetje zingen waardoor je weet dat er meer mensen zijn zoals jezelf.

Heb je een motto of quote die jou ten voeten uit weergeeft?
Laat ik er dan meteen een Lennon-quote bij pakken die zijn nuchtere kijk op het leven en mensen in 't algemeen perfect onderstreept: "Everybody loves you when you're six foot in the ground"... Ja toch.

Wat doe je in het dagelijkse leven?
“Voor het grootste deel voor een inkomen zorgen, mijn vrije tijd vul ik in met muziek, mijn vriendin, de band en in het weekend natuurlijk even lekker evalueren in de kroeg met wat vrienden of ergens een podium onveilig maken.”

Wat voeg jij toe aan de Flevolandse muziekscene?
“Ik denk dat we als band vrij uniek zijn in zowel Flevoland als Nederland zelf. Ik ben erg passioneel in het verwoorden van mijn gedachten in muziek en ben opgegroeid onder invloed van voornamelijk Britse artiesten. Mijn manier van schrijven en een song uitwerken met de band resulteert meestal dan ook in eerlijke, oerdegelijke rocksongs met een rauw randje, zonder er een freakshow van te maken. Ik ken eigenlijk geen bands in zowel Flevoland als Nederland die hetzelfde klinken of bezig zijn als wij.”

Iedereen koestert wel muziek die, gezien de rest van de voorkeur, beschamend of dubieus is. Wat is jouw muzikale afwijking?
“Ik hoor graag emotie in muziek en ben bij vlagen ook best wel spiritueel. Buiten mijn liefde voor pop/rock en hardrock kan ik heel goed luisteren naar sommige klassieke stukken, met name ook stukken van deze tijd van bijvoorbeeld John Williams of Ennio Morricone. Daar kan ik uren naar luisteren.”

En, hoe is het verder?
“Prima! Ik mag eigenlijk niet klagen, maar een paar optredens erbij zou het wel wat leuker maken.”

Wat wil je verder nog kwijt?
“Komt ie dan: www.wallnoize.nl Gooi die player aan en word ook gezellig lid van onze hyves om up to date te blijven van alle ontwikkelingen rondom de ‘Flevolandse parel’! Toch? Peace, Love & Banana’s.”