Een jaar geleden stond Lisa Lois nog op het podium van X-Factor, waarmee ze uiteindelijk het felbegeerde platencontract wist te winnen. Hierna moest er dan ook een album worden opgenomen, wat nog geen halfjaar later uit kwam en al voor de release goud werd. Niet slecht toch, voor een debuut? Nu staat ze dus geprogrammeerd na Guus Meeuwis. En dat is niet makkelijk, geprogrammeerd zijn na deze publiekslieveling. Het is namelijk overduidelijk dat het overgrote deel van het publiek voor hem naar het Bevrijdingsfestival is gekomen. Lisa pakt groots uit: ze heeft haar band en drie backing vocalisten meegebracht naar de Esplanade. Zou ze hiermee kunnen overtuigen?

Met een Debbie Harry shirtje, een kort blauw vestje en sneakers komt ze het podium opgelopen. Duidelijk no nonsense bij Lisa. Het moet worden gezegd: Lisa zingt elke noot loepzuiver en het ligt allemaal erg lekker in het gehoor. De band daarentegen klinkt vaak wat vlakjes. Aangezien Lisa wat meer de soul en funk kant op wil, is dat toch wel een domper. Vooral de bas had wel wat harder gemogen. Haar nieuwe single 'Promises Promises' klinkt goed. Hiermee laat ze goed horen waar ze als zangeres toe in staat is.

Het is wel duidelijk dat het niet haar eigen materiaal is waarmee Lisa weet te overtuigen, maar dat ze het vanavond juist van de covers moet hebben. Paloma Faith's 'Stone Cold Sober' zingt ze zelfs spannender en met meer gevoel dan Paloma zelf. Lisa moet het vanavond vooral hebben van haar stem. Natuurlijk, ook 'Hallelujah' is een echte publiekslieveling. Daarom overtuigt Lisa vanavond slechts gedeeltelijk: het is een mengelmoesje met pop als hoofdingrediënt en slechts een vleugje soul en rock, waarbij dit het eigenlijk steeds vooral nèt niet is. Ze is nog niet volledig 'Hallelujah-af'. Lisa zal zich in de toekomst wellicht meer kunnen richten op het vinden van haar eigen stijl. Voor wat betreft zang zit dat wel goed, nu de muzikale invulling nog!