Wegens een gesloten Ketelbrug was het een ware strijd om op tijd bij Brennels de diepe nacht in te treden. Het blijft bijzonder om tussen de boerderijen in een weiland uit te komen bij een strandpaviljoen. Gelukkig hield de organisatie rekening met de nodige vertraging en werd de aangekondigde begintijd, half negen, een uurtje later. De band zat nog in het restaurant en nam een extra koffie na het diner.

‘Het was voor de fitheid beter geweest als we gisteren terug gegaan waren naar Maastricht,’ aldus de mannen van The Mad Trist. Na een optreden in Zwolle een dag eerder hadden de mannen de nacht doorgehaald bij Sanne Hans (Miss Montreal) en daardoor niet veel bedtijd genoten. Doch aan bier en tequila geen gebrek: de Rock-’n-roll zat er goed in.

Tegen tienen was de zaal redelijk gevuld en werd het beest losgelaten. Het publiek toonde zich wat statisch en sloeg de boel van een afstandje gade. Op verzoek van de band kwam het gros een stapje dichterbij, maar sommigen hielden vast aan hun barkruk. Niet de makkelijkste keuze, want stilzitten bij deze band is eigenlijk geen optie.

Het begin van de set was lekker stevig met onder meer de single Pay The Piper en het meer harmonieuze Silver Lines, waarbij de zanger Arthur helemaal los ging op een koebel. Met de cover van Elbow’s Grounds For Divorce werd een reeks wat rustiger nummers ingezet. De band zelf noemde het ballads. Tegen het eind van de set werd het tempo weer iets opgevoerd.

Ondertussen straalde het enthousiasme van de band over op het publiek, mede door de interactie. De ontvangst van The Mad Trist werd warmer en er werd zowaar, zij het voorzichtig, gedanst.

Na een uurtje sloot de band af met Juvenile, waarbij bassist Luc trakteert op de leuke clinic Hijgen Voor Gevorderden. Helaas was het optreden wat aan de korte kant; het publiek leek klaar voor een herhaling van de set. Ook de drukte bij de merchandise na afloop gaf toch wel aan dat een groot deel van het publiek een erg leuke avond had beleefd.