Jan-Melle Liscaljet timmert al jaren aan zijn eigen weg. Natuurlijk al acht jaar als frontman van Gandhi’s Revenge, maar achter de schermen is hij werkzaam als organisator en coördinator bij vele festivals en bandavonden. Denk aan het bevrijdingsfestival, avonden in Trapnotov en Totum. Binnekort begint hij met de Popronde van Flevoland en hij is bezig met een tweede editie van Snoerloos.
Dit begon allemaal toen hij tien was en punk en metal ontdekte. Kort daarna volgde ook de eerste concerten. Ook begon rond deze tijd zijn liefde voor rugby concrete vormen aan te nemen. Tien jaar later werkte hij als kok bij steakhouse The Chuckwagon om aan zijn groeiende muziek- en alcoholbehoeftes tegemoet te komen.
Tegenwoordig heeft hij zijn eigen cultureelmanagementonderneming, coacht hij een rugbyteam en organiseert links en rechts allerlei muzikale dingen. Geen onbekende meer zou je denken. En toch wordt deze week de vraag gesteld: Wie is Jan-Melle Liscaljet?
Wat is jouw favoriete plek in Flevoland?
“Een willekeurig park met zon, bier en veel gezellige mensen, waarbij spontaan een minimuziekfestival ontstaat.”
Welke kroeg noem jij je stamkroeg?
“De Cameleon natuurlijk! Al ben ik er niet meer zo veel te vinden…”
Wat is op muzikaal gebied momenteel dé Flevolandse parel?
“In Flevoland ontwikkelen steeds meer parels zich en gelukkig ook in alle richtingen. Kapthijn gaat erg lekker op het moment en ook For Blood And Vengeance is goed bezig. Ook duiken de oude Land of Airplanes-mannen overal op met vette projecten.”
Wie of wat wordt enorm onderschat in de Flevolandse muziekscene?
“Er worden volgens mij weinig bands onderschat in Flevoland. Daarentegen worden er genoeg overschat.”
Welke band/artiest moet voor eeuwig zwijgen?
“Pff, dat is een heel lange lijst…”
Wat is voor jou een bron van inspiratie?
“In de ochtend is dat mijn kopje koffie en later op de dag gaat mijn lever altijd weer kwispelen van een koud biertje. Daarnaast de nieuwe muziek die je iedere dag weer ontdekt.”
Heb je een motto of quote die jou ten voeten uit weergeeft?
“Ja.”
Wat doe je in het dagelijkse leven?
“Ik ben bijna klaar met mijn studie Muziek Management en heb ondertussen mijn eigen onderneming. Ben vooral bezig met het organiseren van festivals en het adviseren en begeleiden van artiesten en kunstenaars. Hiernaast verorber ik graag liters muziek per dag.”
Wat voeg jij toe aan de Flevolandse muziekscene?
“Hangt er vanaf wie je spreekt. Ik ben tien jaar geleden begonnen met het organiseren van live avonden en festivals. Vooral de afgelopen jaren ben ik daar intensief mee aan de slag gegaan. Daarnaast verziek ik de scene al acht jaar met Gandhi’s Revenge.”
Iedereen koestert wel muziek die, gezien de rest van de voorkeur, beschamend of dubieus
is. Wat is jouw muzikale afwijking?
“Ik ben op het moment 1500 nummers aan het downloaden van een platencollectie van 1880 tot 1930. Geniaal om de eerste muziekopnames ooit terug te horen.”
En, hoe is het verder?
“Vooral druk en inspirerend. Er gebeurt op het moment heel veel in Flevoland qua muziek en het kan alle kanten uit en vooral omhoog. Meest leuke is dat ik er midden in zit en vrienden die ik al jaren ken, zie doorbreken.”
Wat wil je verder nog kwijt?
“We hebben met Gandhi’s Revenge weer een nieuwe cd en de tweede druk van de shirts. Die willen we graag kwijt.”
Wie is Jan-Melle Liscaljet?
"Daarnaast verziek ik de scene al acht jaar met Gandhi’s Revenge"
Uiteraard bestaat de Flevolandse muziekscene uit duizend-en-een gezichten. Natuurlijk zitten daar veel muzikanten tussen, maar ook liefhebbers, vaste bezoekers, ambtenaren, journalisten, organisatoren, scouts en vele anderen. Het ene gelaat ken je al jaren, de andere bakkus komt net om de hoek kijken. Met de vaste rubriek ‘Wie is het?’ brengt 3voor12/Flevoland in kaart wie nou eigenlijk wie is. Deze week aandacht voor: Jan-Melle Liscaljet.