Snoeihard en vlijmscherp

De verschillende gezichten van metal

Tekst: Bart Rouw; Foto´s: Nico Reinders ,

De tweede METALmere heeft Almere even een paar tikken op de schaal van Richter gegeven. Met zes keiharde bands was het een natte droom voor verkopers van gehoorapparaten. Kijk hier voor een indruk van de avond.

De verschillende gezichten van metal

Als een avond een persoonlijkheid zou hebben, dan was de avond waarop METALmere werd gehouden toe aan medicatie. Ritalin en een vrolijkpilletje om mee te beginnen, chloroform om de boel echt weer op de rails te krijgen. Want het ging hard. Snoeihard.
Wat dus gelijk het succes van de avond weergeeft. Vooraf vertelde organisatrice Ilse van Dalen dat er ten tijden van de eerste editie twijfel bestond over de haalbaarheid van een metalavond in Almere. Dat de eerste editie alle twijfel daarover wegnam, is ondertussen gemeengoed. Het is ook fijn dat de tweede editie het dan nog even luidruchtig bevestigd.

Wie bij het metalfestival op Iron Maiden-muziek rekende, kwam er bekaaid van af. Hardcore en trashmetal voerde de boventoon, met hier en daar invloeden van de wat obscuurdere  genres. Brullende gitaren, oerkreet-slakende zangers en drummers met de toerenteller in het rood was hiervan dan ook het, enig logische, gevolg.
De bands Pound en Wasted Bullet brachten beide stevige metalcore, een tussenoptie van de twee bovengenoemde stromingen. Waar de bands zich van elkaar onderscheiden is de zang. Waar de Poundzanger zeer zwaar en donker grunt, heeft Wasted Bullet meer screamo in de vocalen.
Go Down The Drain en Reason To Kill hadden een meer Amerikaanse trashmetal sound. Met vlijmscherpe en snelle gitaarriffs alom schudde podium De Meester op zijn vesten.
De headliner van de avond, Cilice, wist zich op één punt totaal apart te zetten. Er werd namelijk ook gezongen door de zanger. Een welkome afwisseling. Zeker omdat het niet alleen gedaan werd, het werd ook nog goed gedaan. De andere band die zich van de rest wist te onderscheiden was opener van de avond For Blood and Vengeance. Dit deels omdat ze in plaats van trashmetal of aanverwanten meer naar de hardcore neigen, maar vooral omdat de frontman helemaal niet grunt. Hij rapt. Voor de afwisseling hadden ze dan ook wat later mogen spelen, maar dit mag de pret niet drukken.

Naast snoeihard, was het ook een geslaagde avond. Het jammere aan het hele verhaal is dat we nu weer een jaar moeten wachten op de volgende METALmere.