Gandhi’s Revenge: dé band van Almere

Achtste editie New Year New Beer spat van podium

Tekst: Yorgos Mayenburg ,

Inmiddels is New Year New Beer geen verrassing meer. Deze achtste editie van de Almeerse jaaropener gaat dan ook gepaard aan de langverwachte EP-release van Gandhi’s Revenge. In de nazomer van 2009 gingen de mannen de studio in. Een kleine preview werd vlak daarna al los gelaten (zie de links), maar nu pas was het tijd voor het echte werk: GEEN ID is uit.

Achtste editie New Year New Beer spat van podium

De achtste editie van New Year New Beer was langs de digitale snelweg riant aangekondigd. Gandhi’s Revenge presenteert het nieuwste wapenfeit: GEEN ID.
Om kwart over acht stond er dan ook een flinke rij voor De Meester. Het publiek was vooral uiteenlopend, het gemiddelde zou een absurditeit opleveren. Dat zegt vooral veel over de band zelf: Gandhi’s Revenge is populair. Ook binnen de lokale scene, want er lopen vrij veel kopstukken rond.
 
Na zeven voorgaande edities heeft New Year New Beer een mag-je-niet-missen-status, een reputatie om hoog te houden. Dus kwam de Rotterdamse in-your-face hardcore-band All For Nothing, die ook internationaal lekker bezig is. In De Meester blies de solide hardcore-machine de haren naar achter. De bruutste vrouwelijke schreeuwster van Nederland (frontvrouw Cindy) brulde het publiek omver. Maar ze feliciteerde Gandhi’s ook meermaals met de release van hun EP.
 
Ook de opening van Hangslot, een hormoonexplosief punkkwartet uit Almere, was leuk. Hun eerste grote optreden werd met interesse bekeken. Achteraan inspecteerde Gandhi’s-gitarist Laurens, een cola in zijn hand (“Met de auto.”), het optreden.
“Dertig jaar punk en in wezen is er niets veranderd,” concludeerde hij tevreden. “Dit is ook hoe het moet zijn!”
Via bier, vrouwen en boterkoek toonde Hangslot enthousiasme, energie en snelle akkoorden. Gandhi’s-Drummer Guyon onderging dat glimlachend: “Dit is leuk hè? Volgens mij is de jongste van die gasten vijftien!”

In de aanloop naar de climax van de avond, het optreden van Gandhi’s zelf, kwam er nog meer publiek. De drukte en het optreden zelf leveren maar één conclusie op: Gandhi’s Revenge is op dit moment dé band van Almere. 
Hun connectie met de scene, de cultus om hun naam en de feestgarantie dragen daaraan bij. Maar sinds de formatiewisselingen is de band strakker, serieuzer en ambitieuzer. Tegen de traditie in, naar eigen zeggen, waren zelfs de cd’s en T-shirts terplekke. Gelukkig gingen deze veranderingen niet ten koste gingen van de show. Zaterdag leverde de vonk tussen Daniël Tak en Jan-Melle “Hamish” Liscaljet ouderwets vuurwerk op.
Publiekslieveling Ik Haat Alles werd door de zaal stuiterend ontvangen. De shirts met tekst van dit nummer (“Ik haat alles, want alles is KUT!”) werden veel gedragen. En dat zal voorlopig zo blijven.

Welke gevolgen de nieuwe bezetting en de vers afgeleverde EP gaan hebben voor Gandhi’s Revenge, is natuurlijk koffiedik kijken. Vast staat wel: 2010 kan voor deze jongens heel erg mooi uitpakken. In de gaten houden dus.