Bij het voorprogramma stapt een timide dame het podium op. De Altstadt is al vanaf het begin helemaal vol waardoor er een beetje spanning hangt in de zaal. Het openingsnummer waarin de zangeres zichzelf begeleid met piano weet de zaal meteen stil te krijgen. De klik met het publiek is gelukkig snel gemaakt. Audri heeft een eigen en interessant timbre in haar stem, die haar verhalen mooi overbrengen. De eerste drie nummers zijn dynamisch en sterk. De combinatie en het samenspel tussen de zang en synth laten af en toe aan Bon Iver denken. Helaas bouwt de set hier niet op verder. De synthesizer wordt vervangen door een gitaar en ook de pakkende dynamiek verdwijnt langzaam gedurende de set. Hierdoor komt steeds meer nadruk op de teksten, die onder anderen over Audri’s passies en haar liefde voor Amsterdam gaan.
In een van de laatste nummers gebruikt Audri een backingtrack. Ze vertelt dat ze graag met band zou willen spelen, maar dat tot nu toe nog niet is gelukt. Ook in dit nummer is te merken dat er meer diepgang in de muziek zit, maar die komt er nog niet helemaal uit. Helaas loopt het samenspel met de backingtrack niet helemaal in sync. Hierdoor is er een lichte onzekerheid zichtbaar, die tot het einde een beetje blijft hangen. Desondanks weet Audri’s stem te boeien en krijgt ze de Altstadt stil.