De maandagavond. Het ideale tijdstip om het weekend te verwerken, de boel de boel te laten en met de benen omhoog op de bank te ploffen. Dit gaat uiteraard allemaal niet op tijdens DDW; zelfs op de eerste dag van de week staan er op verschillende podia in Eindhoven zeer uiteenlopende artiesten geprogrammeerd. Zo ook in TAC, waar het op voorhand een druk en heftig avondje lijkt te worden met namen als Newmoon en And So I Watch You From Afar.

Newmoon

Het is al meteen flink dringen bij de ingang van de kleine concertzaal. Vanwege de beperkte capaciteit lijken alle ASIWYFA-fans het zekere voor het onzekere te nemen en tijdig naar TAC te zijn afgezakt. De Belgen van Newmoon mogen hierdoor openen voor een zeer goed gevulde zaal en dat doen ze overtuigend. Het gelaagde shoegaze-geluid van de band – dat mag ook wel met liefst drie gitaristen – valt als een warme deken over het publiek. Mede door flirts met hardcore en lijzige, zweverige zanglijnen lijkt het geluid van Newmoon regelmatig erg op dat van Nothing. De Antwerpenaren komen live zelfs beter uit de verf dan hun Amerikaanse evenknieën: waar het geluid van Nothing nog wel eens verzuipt in een – te – dikke laag distortion, weet Newmoon zijn albumgeluid goed naar het podium te vertalen. Na een korte set weet frontman Bert Cannaerts ons nog te melden dat de band binnenkort weer te zien is in Eindhoven, in Dynamo op 25 november om precies te zijn. Dikke tip voor alle shoegaze-fanaten die deze keer de zetel boven gitaren verkozen.

And So I Watch You From Afar

And So I Watch You From Afar, vanaf nu ASIWYFA, is muziek voor gitaarfetisjisten en mensen met de aandachtspanne van een goudvis. De band lijkt per nummer vijfhonderd ideeën in een paar minuten te willen – en kunnen – stoppen. De muziek van het viertal zit vol tempowisselingen, plotse breaks en alles verschroeiende uitbarstingen, allemaal met een duidelijke hoofdrol voor de gitaar. Een keur aan loeiharde riffs vliegen vanavond door de zaal; de ene keer bruut en rechtdoorzee, een andere keer jazzy en virtuoos om vervolgens te veranderen in een springerige indieriff die zo op een FIFA-soundtrack had kunnen staan. Aan de drummer de taak om nog enige structuur aan te brengen en dat lukt aardig. Binnen paar minuten vertelt de instrumentale band een energiek verhaal dat gezien de heftigheid van de muziek vaak opvallend vrolijk klinkt.

De Noord-Ieren staan bekend om hun vlammende optredens en dat bewijzen ze vanavond ook in een inmiddels bloedheet TAC. Het viertal laat de vlam vrijwel meteen overslaan naar het publiek dat per direct terug in zijn weekendmodus lijkt te schieten en voorin flink los gaat. Dat ASIWYFA al een heel aantal nummers speelt van het afgelopen vrijdag uitgekomen album ‘The Endless Shimmering’ is niet te merken aan de ontvangst: het publiek blijft constant gaan en eerlijk is eerlijk; meezingen is vrij gemakkelijk bij een vrijwel instrumentale band die enkel teksten van een hoog sing-along-gehalte gebruikt. Met in de staart van de set nog klappers als ‘Set Guitars To Kill’ en ‘Big Things Do Remarkable’ blijft  ASIWYFA tot op het laatste moment boeien en overdonderen en bewijzen ze het grote gelijk van alle liefhebbers die op tijd in de zaal stonden.

Gezien: Newmoon en And So I Watch You From Afar, in TAC, op 23 oktober 2017.