EP-recensie: Dutch Balls - Raw & Tasty

Rock met ballen uit Eindhoven: rauw, maar smaakvol getrakteerd

Roy Verhaegh ,

Wie denkt aan Dutch Balls, zal in het buitenland veelal denken aan de typisch Hollandse bitterballen. Ergens in Eindhoven denken ze daar anders over. Daar betekent Dutch Balls namelijk ook: Keihard-gasgeven-en-naar-de-tering-gaan-Hardrock. Toch hebben beiden een zekere overeenkomst: je verbrandt genadeloos je gehemelte als je ze zonder er bij na te denken zomaar in je mond stopt. Nu levert dat in het geval van de band een ietwat vreemd plaatje op, maar de metafoor blijft hetzelfde. Kortom, zet jezelf schrap, want losgaan is het enige waar deze formatie écht iets om geeft.

Dutch Balls geeft niets om je hondje, het milieu, de ozonlaag, feminisme, Kanye West, mensen dan wel dierenrechten of wat dan ook. Afijn, wellicht dat ze hier als individuen onderling wel iets om geven, maar dan wordt dit in ieder geval niet muzikaal of tekstueel aan de orde gebracht op hun nieuwe EP genaamd ‘Raw & Tasty’. De vierkoppige band laat met deze titel in ieder geval blijken over de nodige zelfkennis te beschikken. Waar we op getrakteerd worden is rauw en kent de nodige aanstekelijke melodieën om het smaakvol te houden. Het is verre van origineel en deze vorm van hardrock is zeker al duizend keer gebracht, maar met het verdwijnen van grote acts als Peter Pan Speedrock misschien wel relevanter dan ooit om de titel van Eindhoven als Rockcity hoog te houden.

De band brengt een vorm van hardrock die flink tegen de metal aan leunt: Net iets te rauw voor op de radio, anderzijds te braaf om als full-on metal te omschrijven, maar ook weer te bombastisch om het niet als stadionhardrock te definiëren. Noem het een mix van Alter Bridge met Disturbed, om eens even zeer kort door de bocht te gaan. Gesproken over deze bands, je kunt horen waar de zanger zijn mosterd vandaan haalt. Zijn strottenhoofd klinkt als dat van David Draiman (zonder die oh-wah-ah-ah-ah welteverstaan), met ergens een tikkeltje Myles Kennedy en Eddie Vedder. Kwalitatief kan hij zich hier nog niet aan meten, maar hiermee heeft hij wel een eigen geluid ontwikkeld.

De EP is zes nummers rijk, met als afsluiter een akoestische bewerking van de klassieker ‘Don’t Feed The Turtles’. Een leuke bonus voor de fans van het eerste uur en voor de nieuwkomers een mooi moment om af te koelen na ruim 25 minuten rock met Hollandse ballen. Ballen met een hoofdletter B om precies te zijn. Opener ‘Hunkaar’ knalt er vanaf het begin keihard in om de belofte van het losgaan volledig waar te maken. ‘Oblivion’ levert een intro-riff die nog dagen door je hoofd zal blijven zoemen - en waarschijnlijk per ongeluk van de schrijftafel van Slash is gevallen.

‘Volt Punch’ kent een stevige groove en met ‘Battle Axe’ en ‘Pirate In Ties’ begeven ze zich bijna op folkloristisch terrein zonder hun eigen sound uit het oog te verliezen. Dat de frontman over een flinke strot blijkt te beschikken horen we terug op de bijna-metal-ervaring ‘Ice’. Zoals eerder gezegd: Dutch Balls levert niets nieuws onder de zon, maar doet dit met zoveel vuur en energie, dat je haast niet om de mannen heen kunt. In zijn geheel is de EP ‘Raw & Tasty’ stevig, maar ook verrassend toegankelijk. 

Raw & Tasty is in eigen beheer opgenomen en te beluisteren op Spotify en Bandcamp.