Helaas is het een gordijn-avond in de Effenaar, wat betekend dat de grote zaal niet in zijn geheel gebruikt gaat worden. De oplossing zorgt er wel voor dat de sfeer bewaard blijft voor het podium. Het publiek is een interessante mengelmoes van oud en een aardig aandeel jong. Dat getuigt toch van een blijvende aantrekkingskracht, die de gloriedagen van heavy metal nog altijd hebben.
W.A.S.P. doet een eerbetoon aan W.A.S.P.
Heavy Metal goden laten een beperkt publiek zich even in de jaren tachtig wanen
33 jaar bestaat het heavy metal genootschap W.A.S.P. al. Dat zijn heel wat tours, platen en avonturen. De band was in hun begindagen zo’n gevaarlijk stel met een geluid wat niet in de glam, maar ook niet in de thrash hoek lag. De nieuwe plaat komt er aan; kan het live ook nog wat potjes breken?
Distillator
Opwarmer is Distillator van eigen bodem. De thrashmetal band blijft dicht bij het authentieke geluid van Kreator en Slayer, met messcherpe gitaarriffs, energieke ritmes en vooral een ruige sound. Op het podium ziet dat er dan ook uit als een tijdsreis naar de gloriedagen van het genre met bullet-belts, leren broeken en de bijhorende sneakers. Het publiek laat het over zich heen komen en gaat nog niet echt uit zijn dak voor deze jonge band. Het ligt in ieder geval niet aan de band, die met veel plezier en energie speelt. De mannen krijgen een herkansing in december op de Eindhoven Metal Meeting.
W.A.S.P.
Het gaat uiteindelijk om Blackie Lawless en W.A.S.P. voor de bezoekers. Idolen uit een vervlogen periode waarin heavy metal zo goed als mainstream was. Een stukje narcisme is de band niet vreemd natuurlijk. Als intro gebruikt de band eigen muziek, Blackie draagt ook een W.A.S.P. T-shirt en vertoont videobeelden van de band in de glorietijd. Het stoort het publiek geenszins. Als de man zelf dan het podium oploopt, wordt hij met veel enthousiasme begroet. Steven Edward Duren is niet meer de rockgod die hij ooit was. Met de make-up en het vlassige haar in combinatie met zijn gezette lijf krijgt hij bijna iets komisch qua uitstraling. Dat is wat je als buitenstaander ziet op het podium, het publiek ziet een icoon.
Het mag dan meer aanvoelen als een tribute aan de gloriedagen, met de strot van Blackie is weinig mis. De wilde podium act is alleen op de videobeelden te zien, maar dat wil niet zeggen dat nummers als ‘L.O.V.E. Machine’ niet knallen als vanouds. De catchy gitaarpartijen krijgen de handjes al snel op elkaar. Bijkomend voordeel is dat Lawless een bijzonder energieke band om zich heen heeft staan, die de aandacht wegneemt van de wat houterige frontman. Er komen vooral klassiekers langs deze avond, maar de nieuwe plaat ‘Golgotha’ krijgt ook aandacht met nummers als ‘Last Runaway’ en ‘Miss You’. Deze nummers voelen live aan als complexer en meer melodieus, met een andere diepgang dan die van de sex, drugs en rock-’n-roll jaren. Misschien heeft het te maken met het hervonden geloof van Lawless.
Voor het publiek maakt het niet zo heel veel uit, dat wacht uiteindelijk op de encore, waarin die absolute hits langs komen. Er zitten wat meer intermezzo’s in de show, waar je op nog meer beelden van de gloriedagen getrakteerd wordt. Met ‘Wild Child’ en het heerlijke ‘I Wanna Be Somebody’ maakt de band het feest compleet. Er wordt meegeklapt en gezongen op het laatste nummer, waar de band nagenoeg geen moeite voor hoeft te doen voor de uitzinnige fanschare. Het is 22.00 uur als de band er een punt achter zet. Toch op tijd thuis voor het late journaal dus. Lawless en kompanen weten op een aparte manier een stukje gloriedagen terug te brengen in hun live performance zonder te vergeten dat die eigenlijk wel even vervlogen zijn. Dat maakt het toch een bijzondere beleving.
Gezien: Distillator en W.A.S.P., op donderdag 24 september in de Effenaar.