Sharon Kovacs: "Er was geen andere optie dan muziek, iets anders hoeft van mij niet per se"

Eindhovense superster in wording aan het woord over haar debuut, haar speciale band met Eindhoven en de slechtste vraag die een interviewer haar ooit stelde

Tekst: Daan Krahmer / Fotografie: Lotte Schrander ,

Het gaat Sharon Kovacs voor de wind. Vorig jaar bracht de excentrieke Eindhovense zangeres haar debuut-EP 'My Love' uit. Het gelijknamige titelnummer werd op YouTube meer bekeken dan de grootste hits van Nederlandse succesverhalen als Kensington en Chef' Special. Het zorgde voor een flinke buzz rondom de zangeres, die al snel resulteerde in een uitverkochte toer en boekingen voor onder meer Lowlands, Pinkpop en Rock Werchter. Ondertussen werkte de zangeres, samen met producer Oscar Holleman, rustig verder aan haar debuutplaat. In afwachting van het in tien landen te verschijnen ‘Shades Of Black’ spraken we deze grote ster-in-wording in de lobby van het Sheraton hotel op Schiphol.

Voor de mensen die je nog niet kennen: hoe zou je jezelf omschrijven? 
"Ik heb meerdere kanten. Ik zou mezelf omschrijven als een beetje donker, maar ook spontaan. Gewoon een beetje gek eigenlijk."
 
Wat zijn je beste en slechtste eigenschappen? 
"Mijn donkere kant is mijn slechte eigenschap. Betere eigenschappen zijn dat ik wel ondernemend en sociaal ben. Tot bepaald niveau. Ik heb wel een duidelijke eigen identiteit en kan mijzelf goed afzetten tegen anderen. Maar dat kan ook wel weer een slechte eigenschap zijn."
 
Hoe vertaalt die donkere eigenschap zich naar je muziek?
"Die donkere kant die ik heb, altijd had, kan ik nu nog makkelijker kanaliseren naar mijn muziek. Het een plekje geven, als het ware."
 
Lijk je op je ouders?
"Niet echt. Ik probeer eigenlijk niet echt op ze te lijken, in sommige opzichten. Zo was mijn moeder altijd best wel afhankelijk van andere mensen. Ik heb daar van geleerd, door juist onafhankelijk te willen zijn van andere mensen. Een soort spiegelbeeld. Ze vinden mijn muziek mooi. Mijn ouders kennen mij niet anders dan dat ik eerlijk ben."
 
Stel: de muziek was niks geworden, wat was dan je plan B geweest?
"Ik was door blijven gaan denk ik. Er was geen andere optie dan muziek. Toen ik een jaar of 19 was had ik mijn horeca-opleiding afgerond en ik werkte in een bar. Ik had destijds iets van: "als ik dit mijn hele leven moet blijven doen, hoeft het van mij niet per se." Ik heb altijd gezongen, maar het was heel persoonlijk; echt van mij."
 
Je debuutplaat staat op het punt te verschijnen. Wat mij opvalt tijdens het beluisteren is dat de arrangementen naast sfeervol ook - zeker voor Nederlandse begrippen - tamelijk uniek zijn. In hoeverre verzin je de arrangementen zelf?
"De arrangementen zitten in mijn hoofd. Oscar en ik hebben vaak korte ideeën, die bijvoorbeeld van mijn iPad, garageband of samples komen. Meestal gaan we knippen en plakken en kijken wat er bij elkaar past. Vervolgens gaan we schrijven. Daarna gaan we pas naar een arrangeur. We hebben een manier gevonden hoe we dat het beste kunnen uitwerken. Als mensen met betere ideeën komen, sta ik daar wel voor open. Ik heb meerdere pogingen gedaan om een instrument te bespelen. Zo kan ik minimaal drummen en een klein beetje gitaar spelen. Normaal gesproken heb ik helemaal niet het geduld om een instrument op te pakken. Met uitzondering van het zingen dan."
 
Hoe lang cirkelen deze liedjes al door je hoofd?
"Het duurt meestal wel dik een jaar voordat een liedje ook echt een liedje wordt. In totaal heb ik zo'n drie jaar geschreven aan deze plaat."
 
Hoe zou je Shades Of Black zelf omschrijven?
"Het is niet echt een benoembaar genre, maar ik zie het als een donkere, melancholische soulplaat. Maar niet soul als het genre. Eerder soul als in autobiografisch en met veel gevoel gezongen."
 
Op een schaal van 1 tot 10 hoe autobiografisch zijn je teksten?
"Tussen de 9 tot 10. Het is zeker heel persoonlijk. Niet ieder nummer gaat specifiek over een persoon die ik ken, bijvoorbeeld Song For Joel is meer het verhaal van Oscar, al kan ik me er goed mee identificeren. Het is het enige nummer dat wat verder van me af ligt, en toch ligt ook dat heel dicht bij me." 
 
Welk nummer ligt dan het dichtste bij je?
‘Fool Like You', dat gaat over mijn biologische vader. Het is een nummer dat heel persoonlijk is en heel diep gaat. Het was lastig om op te nemen. Een paar maanden nadat ik het liedje heb geschreven heb ik hem ontmoet. Hij heeft het nummer nooit gehoord, maar toen het nog een demo was heeft hij contact met mij opgenomen. Toen ik het nummer inzong kende ik hem opeens. Het klinkt misschien zweverig maar je hoort wel vaker van mensen dat de band tussen vader en dochter een hele sterke is."
 
Gaat 'Wolf In Cheap Clothes' ook over één specifiek iemand? 
"Nee, het gaat over meerdere mensen. Soms leer je mensen kennen en in eerste instantie doen ze zich anders voor dan ze daadwerkelijk zijn. Die mensen weten wel over wie het gaat hoor, haha."
 
Wat is het mooiste compliment dat je hebt gekregen in aanloop naar je debuut?
"Mijn mama belde me op omdat ze ons op een filmpje van een optreden in België had gezien. Ze zei: "Sharon is volwassen geworden." Dat vond ik wel echt bijzonder. Mijn moeder volgt alles en is heel betrokken."
 
Je debuutplaat komt meteen in 10 landen uit. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?
"Ik weet het niet, haha. Het heeft wel geholpen dat ik in Duitsland getekend ben, maar ik sta er zelf ook van te kijken. Ik vind het wel maf dat mensen het oppakken, in sommige landen begint het balletje wel te rollen. In Italië, Griekenland, Spanje en Zwitserland hebben we onlangs gespeeld. Van Amerika heb ik ook al dingen gehoord, maar daar gaan we voorlopig nog niet naartoe. We krijgen veel aanvragen en ook via mijn Facebook merk ik het. Vanuit Amerika vragen mensen waarom mijn muziek niet verkrijgbaar is op iTunes.”
 
Je muziek is best filmisch. Stel je mocht onder één film je muziek zetten, welke zou dat dan zijn?
"Pffff. Ik denk toch wel een James Bond-film. Stiekem heb ik nog nooit een James Bond-film gezien hoor. Ik heb me er nooit in verdiept en ben niet zo'n filmkijker. Vaak val ik in slaap. Doe anders maar Kill Bill, haha, die heb ik wel gezien."
 
Wat is de slechtste vraag die een interviewer je ooit stelde?
"Ik heb zo'n honderd interviews gedaan en iemand vroeg me of ik mijzelf een vraag kon stellen. Daar heb ik niet op geantwoord. Een vraag die ik ook vaak hoor is of mijn plaat vernoemd is naar Fifty Shades Of Grey..."
 
Wat is je favoriete plaat aller tijden?
"Wat ik echt heel veel heb geluisterd is Fleetwood Mac. Dat vind ik hele echte en pure muziek. Ik was er ook bij in de Ziggo Dome en dat was geniaal. Ik stond er echt van te kijken hoe goed dat nog was."
 
Als ik je plaat beluister hoor ik Portishead, Amy Winehouse en Etta James terug. Wie was voor jezelf de grootste inspiratiebron tijdens het opnameproces?
"Dan is het Janis Joplin. Wat zij deed was eigenlijk alles behalve hoe een ander het zou doen. Dat vond ik erg inspirerend. Dat haar nummers ook autobiografisch zijn. Met zoveel gevoel gezongen en toch heel echt."
 
Na Lowlands en North Sea Jazz sta je deze zomer ook op Pinkpop en Rock Werchter. Hoe reageerde je toen je dit hoorde?
"Ik was natuurlijk super blij maar vind het ook wel spannend. Aan het begin van een optreden heb ik ook wel plankenkoorts, maar meestal is dat na het eerste nummer wel weg."
 
Wat staat er op je backstage-rider?
"Broodjes, fruit, snoepjes, Red-Bull, Whiskey... en soms een zakje wiet hihi."
 
Overal ter wereld is interesse maar waarom moet de releaseshow juist in de Eindhovense Effenaar plaatsvinden?
"Als ik moet kiezen binnen Nederland is en blijft Eindhoven mijn stad. Dat is de plaats waar ik me echt thuis voel. In Amsterdam maken de huizen de stad en in Eindhoven maken de mensen de stad."
 
Wat is je persoonlijke favoriet uit de Eindhovense muziekscène?
"Oei, dat zijn er wel een aantal hoor. Tess van Gemert, Black-Bone, Mozes and the Firstborn, Armand is echt een baas... en mag DeWolff ook?"
 
Wanneer is 2015 voor Kovacs écht helemaal geslaagd? 
"Wanneer ik een optreden in London mag geven."
 
Stel we zitten hier over vijf jaar weer. Om deze tafel, op precies hetzelfde tijdstip en onder het genot van een drankje. Waar staat Kovacs dan? 
"Ik hoop dat ik dan al een hele boel van de wereld heb gezien en een plaat of twee verder ben. We hebben nu al nieuwe ideeën voor de opvolger en als het een succes wordt kun je er wel op gokken dat men zo snel mogelijk een nieuwe plaat wil."