Moving Pictures – Rush
Weergaloze 7-track plaat uit 1981. De bombastische opening ‘Tom Sawyer’ van deze plaat met dikke vette synths, de fantastische karakteristieke stem van Geddy Lee en de sounds van Alex Lifeson spoorde me aan om zelf gitaar te gaan leren spelen. Van het prachtige epische zes minutenlange ‘Red Barchetta’, via het absurde instrumentale ‘YYZ’, de ontzettende 80’s sound van ‘The Camera Eye’ en ‘Vital Signs’ en vervolgens het prachtige ‘Witchhunt’ heeft Moving Pictures voor mij de liefde voor muziek aangewakkerd.

Parallels – Fates Warning
Wederom een plaat met maar enkele tracks. Supermooi geproduceerde plaat, waar de zang van Ray Alder heel erg inspireerde. Heel veel meerstemmige zang in combinatie met de geweldige Jim Matheos op gitaar. Mijn absolute favoriet is het bombastische meerstemmige ‘Eye To Eye’, als ik dat nummer draai ben ik weer meteen 14 jaar. Openener ‘Leave The Past Behind’ begint heel rustig met een synth, sfeervolle gitaar en zang, prachtig refrein. Het acht minuten durend ‘The Eleventh Hour’ is een prachtige opbouwend nummer met heel veel sfeervolle stukken, afgewisseld met vette riffs en zeer dikke drumpartijen. Zo ook het mooie ‘We Only Say Goodbye’. ‘Don’t Follow Me’ laat nog een beetje de ruwe oude Fates Waring horen. Naast deze rockmuziek heb ik grote liefde voor zoete pop-ballads. (Mijn ultimate guilty pleasure is toch echt ‘One More Try’ van Timmy T.) en uit het genre Soul: Donnie Hathaway, Stevie Wonder, Al Green en tegenwoordig voornamelijk Marc Broussard en mijn volgende Gouwe Lempke.

Amos Lee - Amos Lee
Het debuut van Amos Lee uit 2005, met zijn kenmerkende twangy-southern soulstem. Hij schrijft hele rustige akoestische, bluesy soulmuziek. Alles wat hij zingt, neem ik voor waarheid aan. ‘Arms Of A Woman’ was voor mij een instant classic soul song. Van de bluesy songs ‘Dreaming’ en ‘Bottom Of The Barrel’ en het funky ‘Give It Up’ tot aan de prachtige ballads ‘Soul Suckers’, ‘Colors’ en ‘Black River’. Een plaat die iedereen moet hebben.

A Book Like This – Angus and Julia Stone
Een supermooie plaat uit 2007 van een broer en zus uit Australië. Een plaat die me duidelijk maakte dat je met drie akkoorden heel veel mooie liedjes kunt schrijven. Hele simpele lijntjes met, zogezegd, drie akkoorden, twee pure stemmen en hele mooie teksten. Deze plaat laat een hele mooi mix horen tussen elektrisch en akoestisch. Het is heel eerlijk en puur opgenomen met hier en daar foutjes die het voor mij weer perfect maken. Het hoogtepunt van deze plaat is voor mij persoonlijk het liedje ‘Bella’. Dat liedje komt zo ontzettend binnen, raakt je tot op het bot en scheurt je helemaal open. Daarnaast het grappige ‘Hollywood’. ‘Silver Coin’ heeft een heerlijke trainbeat en prachtige strijkers. Ook deze plaat moet iedereen gehoord hebben.

Early in the morning - James Vincent McMorrow
Door deze debuutplaat uit 2012 is voor mij de basis gelegd om een nieuwe weg in te slaan. Een weg van liedjes schrijven, resulterend in mijn eigen debuut. Want mijn god, deze 11-track plaat staat vol pareltjes, die me stuk voor stuk weg geblazen hebben. James heeft op deze plaat alles zelf ingespeeld. De meerstemmige opening van ‘If I Had A Boat’, dat trouwens een rode draad is door het hele album, is werkelijk fantastisch. McMorrows teksten zijn om van te smullen en hij is een meester in het opbouwen van songs. Het gebruik van banjo’s, mandolines en pedalsteel is heel subtiel, waardoor het geen old-skool country vibe krijgt. Een van mijn favorieten is toch ‘We Don’t Eat’, met een hele subtiele opbouw, die nergens echt losgaat. Hierdoor blijft er altijd een heftige spanningsboog hangen. ‘This Old Dark Machine’ heeft een prachtige bridge. ‘From The Woods’ heeft een heerlijke dreigende ondertoon. Bij de kleine liedjes ‘Follow You Down To The Red Oak Tree’, ‘Early In The Morning’ en ‘We Are Ghosts’ komt zijn hevige falsetto helemaal tot zijn recht. Gewoon luisteren.