Puur, poëtisch en dromerig, zo zou je de jonge muzikante het beste kunnen omschrijven. Het album als een verzameling vertederende en eerlijke miniverhaaltjes, mét een vleugje Eefje de Visser en Spinvis. Maar Iris Penning is bovenal vooral zichzelf. Met haar zuivere stem en kleurrijke woordcreaties weet ze mensen te raken en te boeien. En dat is niet gek met pakkende nummers als ‘Krantensnipperhoed’, ‘Droomverf’ en ‘Jong En Dwaas’.

Met toevoegingen en kleuren speelt Iris Penning met taal en laat ze haar beste Nederlandstalige liedjes tot leven komen. “Ik wil alleen maar voelen, ik wil alleen maar zijn”, zingt ze ons tegemoet bij ‘Winter Flamingo’.  En dat voel je inderdaad. Haar hele hart lijkt in Droomverf te liggen. Haar zuivere stem en de meeslepende akoestische gitaarklanken brengen het album tot leven. Maar ook uptempo nummers zijn aan Penning besteed. Zo ondersteunen vijf gastmuzikanten haar met drums, gitaar en piano bij nummers als ‘Gelukkig Gelukkig’, ‘15 Lentes’ en ‘Jong En Dwaas’. Bij die laatste geeft ze ook een duidelijke boodschap mee: Leef en maak fouten. “Je wordt niet oud en wijs als je niet jong en dwaas bent geweest.”

 

Lijken de liedjes soms een beetje op elkaar? Ja. Is het een geheel nieuwe sound? Op die zachte G na niet. Maar Iris Penning is een meesteres in het spelen met taal. Ze blijft trouw aan zichzelf, is origineel en vertederend. Zet Droomverf op en na een paar liedjes wil je niets anders dan met Penning mee op ontdekkingsreis. Een reis vol avontuur, dromen en kleine verhaaltjes. Over voeten, kwasten vol emoties en onzekerheden.