Poppunk levendiger dan ooit op White Russian labelavond in Café Altstadt

The 101’s en Call it Off zetten samen hun nieuwe releases extra kracht bij

Tekst: Roy Verhaegh / Fotografie: Merijn Koster ,

White Russian is voor de meerderheid allicht beter bekend als de speciale cocktail uit de film ‘The Big Lebowski’. Een cocktail die bij ‘The Dude’ uit die betreffende film wel heel hard binnenkomt. Wat ook hard binnenkomt: de drie bands vanavond van White Russian Records te weten The Lowest Standard, Call It Off en The 101’s, waarvan de laatste twee bands vanavond hun nieuwe plaat op de wereld los laten. Een dubbele releaseparty dus van twee Eindhovense poppunk-bands, met een soortgenoot als support-act.

The Lowest Standard

Als er één ding uit vanavond mag blijken, dan is het wel dat White Russian Records een goed neusje heeft voor sterke en vermakelijke punkrockbands. Alle drie de bands die vanavond in Café Altstadt staan, zijn afkomstig van dit label en daarnaast ook nog eens allen uit de omgeving van Eindhoven. Het festijn staat geheel in het teken van twee nieuwe releases: de nieuwe EP ‘Liars’ van Call It Off en de eerste langspeler ‘For The Years’ van The 101’s. Voor de gelegenheid hebben ze The Lowest Standard uitgenodigd om de bezoekers welkom te heten. Muzikaal ligt het in hetzelfde punkstraatje, met het voornaamste verschil dat de toon een stuk melancholischer van aard is. De zang van frontman Daniel Calder is meer beladen als je het naast de meer in majeur gestemde hoofdacts neerlegt. Wat dat betreft doet het wel denken aan Red City Radio. Hij speelt gitaar met zijn hele lijf, wat inhoudt dat je aan hem ziet dat iedere emotie vanuit zijn dikke teen komt. Toch duurt het even voordat het tempo er lekker in zit bij de mannen, waarbij voornamelijk de eerste nummers niet echt vooruit te branden zijn. Overigens net als het publiek. Maar goed, de avond is dan ook nog lang. Halverwege komt er toch meer beweging in de set. Muzikaal zit het prima in elkaar, de toon is echter niet helemaal geschikt voor een feestje. 

Call It Off

Het geluid is tijdens de set van Call It Off niet optimaal te noemen, waarbij voornamelijk de hogere tonen van de gitaren wat wegvallen en dat is nou net wat hun sound juist zo typeert. Dat weerhoudt de poppunkers er overigens niet van om alles te geven wat ze in hun mars hebben. Zo is gitarist en mede-vocalist Adrian Delange een ware stuiterbal over het podium en speelt bassist Lesley Klaverdijk tot bloedens toe. Wat overigens heel letterlijk te nemen is, als hij vrijwel aan het begin van de set zijn arm aan zijn basgitaar schaaft en zijn arm en instrument onder het bloed komen te zitten. Een korte pauze is echter geen optie, want hier moet de opvolger van ‘Lovers’ de lucht in geknald worden. In een half uur tijd komen beide EP’s volledig aan bod, waarbij ze beginnen met de nieuwe track ‘I Don’t Wanna’. Het publiek is nog wat tam bij de eerste keer, maar als ze het nummer tegen het einde nog een keer spelen, ontstaat er een heuse circle-pit. Bijna vanzelfsprekend is gitarist Delange hier in eigen persoon in terug te vinden. Ook het verzoek om een stagedive krijgt gehoor tijdens afsluiter ‘Do It All Again’, waarbij de tekst volop meegezongen wordt door Café Altstadt. Zanger en gitarist Maurice Bolier houdt zich wat rustiger, maar zorgt voor een fijne wisselwerking in de zang met Delange, die nog verder uitgediept is met de nieuwe nummers. Mocht er vanavond een populariteitsprijs uitgereikt worden, dan wint Call It Off die met vlag en wimpel.  

The 101's

The 101’s hebben er dus een zware klus aan om het enthousiasme te overtreffen, maar gaan dit gevecht aan door het tempo en volume flink op te voeren. Dit doen ze zodanig dat het volume toch echt te hard staat en het geluid al gauw een grote brij wordt. Ze profileren zichzelf als ‘Melodic Punkrock’, maar door het volume valt het melodische gedeelte enigszins weg. Neemt niet weg dat het plezier er bij de jongemannen vanaf straalt als ze het ene na het andere nieuwe nummer van de nieuwe plaat ‘For The Years’ laten horen. Een plaat die onlangs nog goed door ons ontvangen werd, maar vanavond helaas niet helemaal goed uit de verf komt. Door het veel te harde geluid zijn de nummers moeilijk van elkaar te onderscheiden. Hierdoor blijft er overigens wel flinke brok aan energie over, die dan wel weer aanstekelijk werkt en die vooral op het einde tot een kookpunt komt als er volop mee geschreeuwd wordt door het publiek. Al met al valt te concluderen dat poppunk verre van dood is. Sterker nog, het is mede dankzij het team van White Russian Records levendiger dan ooit.
 

Gezien: The 101’s, Call It Off en The Lowest Standard tijdens White Russian labelavond, in Café Altstadt, op 14 maart 2014.