Even terug in de tijd: voordat Call It Off werd gevormd, was er eerst Glasses & Mustaches. Ook een poppunk-formatie, die het heel behoorlijk deed. Adrian, jou kennen we nog als frontman van die band. Je ging als een malle tekeer op onze clubavond in de Effenaar met veel speelplezier en de volle overtuiging. Glasses ging hard, de ene na de andere show volgde. Toen was er volledige stilte en dan opeens Call It Off, een heel nieuwe band. Zo heeft de buitenwacht het althans gezien.

Wat is er gebeurd?
Delange: “Ik denk dat het voor de buitenwereld ook zo is gegaan: dat Glasses goed ging, lekker veel showtjes en dat het dan opeens weggaat en klaar is.”

Wat zorgde ervoor dat het opeens ‘klaar was’? 
Delange: “Ja, ik zat in die band dus ik heb dat heel anders ervaren. Als je met vier mensen in een band zit en de prioriteiten zijn niet hetzelfde, dan kan dat wel werken, maar uiteindelijk wordt het een tikkende tijdbom. We hadden op een gegeven moment drie optredens staan en bij het tweede optreden zaten we backstage en zonder dat het gepland was, kwam het ter sprake. En van het ene op het andere moment, zeg maar een uur later, was het voorbij. We kapten, want op deze manier wilden we het niet. En dat had vooral te maken met verschillende prioriteiten in wat je wil bereiken met de band. Ik kan alleen in een band zitten als het all the way gaat.”

Was er bij het nemen van die beslissing al sprake van Call It Off?
Delange: “Ja, dat speelde al wel. Het is allemaal ontstaan op tour met Glasses & Mustaches, toen sprak ik veel met Lesley en Maurice (zanger en gitarist van voorheen Vineyard, nu Call It Off red.). Zij speelden toen in Vineyard en dat klikte heel goed." Klaverdijk vult aan: “We hadden diezelfde poppunk-liefde dus iedere keer als we even vrij hadden, konden we uren zeveren over de muziek. Tijdens de tour popten we het idee om een keer samen wat te gaan doen na de tour. Dat gebeurde niet toen we terug waren, voor zo’n twee maanden en toen heb ik een Whatsapp-groep opgestart met de uiteindelijke leden van Call It Off. Maurice pikte dat direct op. Hij was meteen enthousiast.”
 
Delange: “Dat was het ook echt. Zij pikten het op. Ik zat net in die fase dat ik alles losliet bij Glasses en bij deze band had ik echt zoiets van ‘jongens, ik vind het prima, ik haak wel in, maar ik kan nu niks doen’. Dat is het verschil met deze band en Glasses: het enige dat ik hier doe is op komen dagen bij optredens en liedjes schrijven.” 

Zij trekken nu de kar, zoals jij dat deed bij Glasses & Mustaches?
“Ja, samen met Pascal (Schouten, drummer Glasses & Mustaches) maar uiteindelijk stop je er toch veel meer tijd in. Dat is ook leuk. Zeker als je ziet dat het zo hard gaat. Ik studeer nog, maar ik heb een dag in de week Call It Off-dag.”
Klaverdijk: “En daar wijzen we hem ook op. Als hij een berichtje stuurt op de niet-Call It Off-dag zeggen we: studeren jij. Of: Adrian, wat voor een dag is het? Is geen Call It Off-dag he, haha. Er is niemand die verzaakt. Iedereen doet nu evenveel en iedereen heeft een rol.”

En een aardig netwerk volgens mij, want jullie stonden er meteen. Met een goede identiteit, professionele videoclips, een label en heel veel goede boekingen.
Klaverdijk: “Maurice en ik deden al veel boekingen en promotiewerk dus wij hadden al wel een netwerk, maar het is niet alleen dat. Als je alleen een netwerk hebt en je schrijft liedjes die nergens op slaan en je maakt slechte muziek, dan bereik je niks. Die twee dingen versterkten elkaar: de liedjes waren catchy genoeg om opgepikt te worden en we hadden netwerk genoeg om het op te pikken.”
Delange: “We komen allemaal uit andere bands. En we hebben allemaal geleerd van de fouten van die bands. Die fouten hebben we nu allemaal kunnen overslaan. Het kan heel lastig zijn om vier kartrekkers, vier voormalige frontmannen, te hebben – er zijn heel wat heftige Whatsapp-gesprekken gevoerd, maar als het allemaal één kant op gaat, kan het heel erg in een stroomversnelling terechtkomen. We hadden al heel snel een heel duidelijk plan, en nog steeds, van hoe we het wilden aanpakken en hoe we tevoorschijn wilden komen en dan zijn we er opeens. En nu moeten we proberen het momentum vast te houden.”

Het momentum van de super-poppunk-groep.
“Dat hebben we nooit zelf bedacht haha.”

Iemand is begonnen jullie zo te betitelen en iedereen neemt het over. Het bekt ook wel lekker he met een paar van die ex-kopstukken. Het zou echter een lege huls zijn als er geen resultaten te zien waren van jullie werk. Maar van meet af aan waren de nummers sterk, stond er een label achter jullie en was daar die hele professionele videoclip van ‘Do It All Again’, met een internationale allure. Hoe hebben jullie dat voor elkaar gekregen?
Klaverdijk: “Ja, Baro (Wouters red.) bedankt. Ik dacht die jongen kan gewoon een beetje filmen. Dus ik vroeg hem voor de videoclip…. Maar ik schrok er zelfs een beetje van. Dat er zoveel uit te halen viel.”
Delange: “Het was de warmste dag van het jaar en iedereen zat er lekker in en dat zie je. Heel Amerikaans, dat typische California-idee. En toch gewoon in Eindhoven.”
Klaverdijk: “Het was zo warm. Je hele bek zat vol met make-up door al dat zweet.”

Jullie gebruikten make-up?
Klaverdijk: “Dat was nodig omdat het zo’n warme dag was. Anders sta je daar de hele tijd met zo’n natte bek.”

Maar toch… iemand moest eraan denken om make-up mee te nemen.
Beiden: “Ja, dat klopt haha.”

Genoeg over make-up. Het plezier dat jullie beschrijven als het gaat over de productie van de videoclip, dat straalt er ook vanaf. Is dat ook wat jullie bij elkaar heeft gebracht? Of toch de liefde voor de poppunk?
Klaverdijk: “Uiteindelijk was de liefde voor poppunk wel het raakvlak dat ons bij elkaar heeft gebracht denk ik.”
Delange: “Ja, op die manier wel. Maar ik had dat met Maurice altijd al. Wij zijn echt enorme Green Day-fans. En dan vooral dat oude ‘Dookie-era’. Ik ken hem al langer en ik herinner me nog middagen dat hij langs kwam en dat als we uitgepraat waren, ik gewoon ‘Dookie’ aanzette en dat we dan uren naar ‘Dookie’ luisterden. En dat was vet. Dat was de basis.”
Klaverdijk: “Gewoon je bek houden en luisteren, dat kan gewoon altijd bij die plaat.”

Jullie blijven er ook aan refereren in jullie persberichten: Green Day, Blink-182, al die poppunk-bands. En zonder enige schaamte of gevoel voor enige gedateerdheid ervan. Sommige bands zouden dat voor zich houden of een meer eigentijdse band gebruiken als referentie. Maar jullie niet he?
Delange: “We hebben het juist omarmd; die jaren 90/2000 – Blink-182, Green Day. Wij komen uit die tijd en houden van die muziek. We hebben vanaf het begin tegen elkaar gezegd dat als die vergelijking gemaakt wordt, we die omarmen." 
Klaverdijk: “Het zijn de grootste bands in hun genre dus ik vind het niet zo gedurfd. We maken poppunk, we proberen een beetje die oude vibe over te brengen zonder te veel easy core-invloeden erin te proppen. We willen juist dat ouderwetse gevoel van vroeger, van op je skateboard stappen in de zomervakantie. Dat van: je stopt je bandje erin, je klikt op play en je stept aan.”
Delange: “Dat is voor ons dé Blink-feel.”

Het werkt. Poppunk leeft in Eindhoven en dat komt mede door jullie. Kunnen we al spreken van een poppunk-revival?
Klaverdijk: “Ik hoop het. Ik weet niet of revival het goede woord is, want poppunk heeft altijd bestaan, maar ik denk wel dat we het in Eindhoven in ieder geval een beetje nieuw leven in blazen.”
Delange: “Het wordt in ieder geval weer meer gewaardeerd. Het moest een tijdje alleen maar harder en harder, maar niet meer.”
Klaverdijk: “Het is meer zo van: poppunk, het mag weer.”
 
Het wordt zeker goed gewaardeerd. Kijk ook naar Vans Warped Tour waar het volle bak was. Vans durfde het voor het eerst aan om het hier neer te zetten, dat geeft ook aan dat er nu (meer) animo voor is. Jullie debuut-EP ‘Lovers’ werd goed opgepakt en nu, vijf, zes maanden later is daar al bijna de volgende release: EP ‘Liars’. Hoe lang willen jullie dat zo volhouden?
Klaverdijk: “Zo lang mogelijk.”
Delange: “Ik weet het niet, maar het momentum vasthouden, dat is het plan.”
Klaverdijk: "Dat is het: je wil het zo lang mogelijk vasthouden. Er komt een keer een dipje, maar daar gaan we gewoon keihard overheen.”
Delange: “Je moet altijd even weg zijn om terug te kunnen komen. Maar nu nog niet.”
Klaverdijk: “Nog voordat mensen die oude plaat zat zijn, bats! Krijgen ze al een nieuwe onder hun neus.”

En als die tweede EP er dadelijk is, wat dan? Toewerken naar een eerste full length?
Delange: “Jazeker.”

En dat weet jullie label (White Russian) ook?
Delange: “Ja hoor. We hebben een plan met ze uitgestippeld, over releasedata en de manier van uitbrengen en zo. Van ‘Lovers’ hebben we er 150 op cd gedrukt en dat gaan we bij de nieuwe EP ook doen. Dan kun je eens uitverkopen en dat is leuk voor de fans van het eerste uur. Die geef je dan iets speciaals. En wij blijven niet zitten met een doos vol EP’s.”
Klaverdijk: “Van ‘Lovers’ hebben we er nog vijf op cd en ik moet er daarvan nog eentje opsturen.”

Tot slot over ‘Liars’, de nieuwe EP: wat kunnen we verwachten? Staat er misschien een ballad op?
Delange: “De EP heeft dezelfde vibe en ligt in het verlengde van ‘Lovers’, maar is niet ‘meer van hetzelfde’ We hebben ook wel een paar stapjes in een andere richting gedaan.”

Maar… een ballad?
Delange: “Ja, er zit wel een soort van ballad op.”
Klaverdijk: “Er staat wel een schuifelnummer op. Je kunt er een beetje snel op schuifelen.”
Delange: “Call Me bedoel je? Ja, ik vrees dat die wel onder de ballad-noemer valt.”
Klaverdijk: “Het is kantje boord.”

We gaan het horen vanaf 14 maart. Dan presenteert Call It Off, samen met The 101’s, zijn nieuwe release in de Altstadt tijdens een White Russian labelavond.