Het kantoor van Barreuh Records zit gevestigd in TAC, het broeinest van vele kunstvormen aan de Vonderweg in Eindhoven. In dezelfde ruimte zitten ook het Ongemotiveerd Kunstenaars Collectief en het kantoor van Eindhovens noise-project A Million Squeeks Will Do You No Harm. Dat is geen toeval, want in al die culturele initiatieven is Mike Dobber (noiseman van NIKOO en inmiddels behoorlijk zakenman in de alternatieve muziekscene) een van de kopstukken. Of vaker nog dan eens: eigenaar. Barreuh Records vormt hij samen met Lars Leeuw en Lilia Scheerder. Leeuw is ook meteen bedenker van de naam van het label. Dobber: “Lars was een keer gaar en toen gebruikte hij barreuh om dat uit te drukken. Maar oorspronkelijk komt het van Guust Flater volgens mij, van de strips.”
De aanleiding om een nieuw label op te zetten kwam er toen Dobber een nieuw noiseproject begon: A Million Squeeks Will Do You No Harm. Na wat gesprekken gevoerd te hebben over het uitbrengen van releases kwam hij er snel achter dat het bewandelen van de gebaande paden hem nergens zouden brengen. Of dat er te veel concessies gedaan moesten worden. En dan maar zelf he?
“Het idee ontstond toen ik na een paar keer spelen met A Million Squeeks heel veel toffe reacties kreeg. Mensen zeiden tegen me dat als ik iets zou uitbrengen, dat zij dat dan zouden willen aanschaffen. Toen dacht ik ‘nou ja, dat is misschien wel een ideetje’. Als mensen dat leuk vinden… wie ben ik dan om dat tegen te houden? Toen ben ik gaan kijken hoe ik dat uit zou kunnen brengen en vond ik dat er wel een platenlabel omheen moest. Toen ben ik op een avondje drinken met Lars wat dingen gaan roepen van ‘we moeten zelf een label gaan beginnen’ en al snel was één en één eigenlijk twee.”
Barreuh Records: onorthodox muzieklabel uit Eindhoven
Mike Dobber: “Het hing me een beetje de keel uit hoe andere labels met muziek omgaan”
De DIY-mentaliteit is veel terug te vinden in de alternatieve muziekstroming en hoe extremer het geluid, hoe meer het vaak ook noodzakelijk wordt. Probeer maar eens een obscure noiseband onder te brengen bij een label. Niet te doen. Dat ondervonden ook de drie Eindhovenaren die Barreuh Records opzetten. Dus ja, het is een beetje een middelvinger naar de gevestigde orde, maar ook vooral het plezier om alles lekker zelf te doen. De eerste label party is op 20 maart, dan zullen ook de eerste releases verschijnen. Old school op cassette. Want dat is goedkoop en houdt het laagdrempelig. We stellen voor: Barreuh Records, het nieuwe muzieklabel van Eindhoven.
Middelvinger naar de gevestigde orde: dan maar zelf
Wars van conventies: muziek uitbrengen op vinyl en cassette tot aan fles wijn en uitklapkaart
Alle als eerste aangekondigde releases verschijnen op cassette. Ik moest meteen de vergelijking maken met het Amerikaanse Burger Records. Heel andere muziek natuurlijk, maar het idee erachter toont de nodige overeenkomsten. Hoe zie jij dat?
“Nou, in eerste instantie wilde ik graag iets op 7” uitbrengen, maar voor wat het nu nog is, vond ik dat veel te prijzig. En toen dacht ik ‘waarom ga ik het niet op cassettebandjes zetten?’ Dat past ook bij wat we met Barreuh willen uitdragen. Dat was ook een van de eerste regels die we hadden: niets mag vastliggen en alles moet mogelijk zijn. Het is niet zo dat het alleen maar cassettebandjes mogen zijn, of dat het alleen maar vinyl mag zijn, maar op dit moment zijn cassettebandjes het goedkoopste. Maar het kan later ook nog een plaat worden. Of zelfs een betamaxband. Ik ben nu aan het kijken of ik twintig seconden muziek kan uitbrengen op zo’n uitklapkaart.”
Om daar dan noise in te stoppen?
“Ja, precies. Maar als iemand met een goeie fles wijn aankomt en die wil daar graag muziek bij, dan kan dat ook.”
En dat kan bij andere labels niet. Is het gemis van een platform waarbij je aansluiting vindt als artiest de voornaamste reden om zelf een label te beginnen?
“Ja dat. En ik wilde eigen baas zijn. Ik moet zeggen dat het me een beetje de keel uithing hoe andere labels met muziek omgaan. Dat uit de hoogte doen. Ook bij de alternatievere labeltjes. En waarom zou je het niet lekker zelf doen?”
Is het dat dan niet meer misschien: het zelf willen doen? Want dat is iets anders dan nergens aansluiting voelen.
“Nou ja, misschien is het het allebei wel. Het viel ook goed samen: je hebt het idee om iets uit te brengen, je vindt niet de juiste plek en als je dan zo’n avond hebt waarop je roept zelf een label te moeten beginnen, is het ook wel heel erg leuk om dat echt te gaan doen.”
De eerste release is aanstaande volgens de Facebook-pagina van Barreuh Records: Mannheim. Op witte cassette?
“Ja. Ik werk vrij veel samen met Mannheim met mijn boekingskantoor (DRMSTR red.) en toen ik vertelde over mijn plannen voor een eigen label zeiden ze van ‘cassettelabel, oh tof, gaan we doen’. En voordat ik het wist lag de tape hier. Dus dat is wel tof. Het mooie is dat het de eerste fysieke tape is die er ligt, maar het is niet de eerste release van ons. Het catalogusnummer is ‘Bar cassette 002’. 001 is er nog niet eens joh, haha.”
Eerste releases, bereik en de noise-scene
“A Million Squeeks.”
Ah, je eigen project.
“Ja. En dan komt er nog een split aan met M ([V] red.) en een vriend van ons uit Engeland - Tim Holehouse, een singer-songwriter, heeft ook een ambientproject en dat heet TCH. Ik sprak hem op een feest en toen vertelde hij me dat hij nog wel wat muziek had en stelde voor om ook een tapeje te doen. Nou, dan doen we een tapeje. Zo snel gaat dat.”
Klinkt toch een beetje als de Eindhovense Burger Records. Met de presentatie van de tapes op een eigen labelavond. Maar er valt dus helemaal geen gelijkenis op te maken volgens jou?
“Tja, weet ik niet… De muziek die we nu uitbrengen op cassette, dus de ambient en de noise, zie je ook heel erg terug als format in het wereldje. Voor ons de goedkoopste manier dus we doen het zo. Ik zie meer gelijkenis, alhoewel ze veel groter zijn dan wij, met Factory. Omdat het niet zoveel uitmaakt wat we uit willen brengen. Ik zie bij ons ook meer linkjes met de beeldende kunst. Zo zijn we op Eurosonic Noorderslag gestart met het verspreiden van lege cassettebandjes met ons adres en ons logo erop; mensen die er eentje vinden kunnen ermee doen wat ze willen. Als zij er muziek op zetten en hem terug sturen en wij vinden het tof, releasen we het. Ik vind eigenlijk wel dat als mensen al de moeite nemen om iets op te nemen en het terug te sturen, ze het sowieso al waard zijn dat wij er iets mee gaan doen. Dus ik heb het project iets gerekt en ga nu twee jaar lang tapes verspreiden over heel de wereld. En alles dat terugkomt, wil ik over twee jaar in een installatie bouwen, voor in een expositie waarbij je dan alle tapes die terug zijn gekomen tegelijkertijd hoort spelen.”
Zijn er nog wel genoeg mensen die op cassette kunnen opnemen? En jullie cassettes kunnen afspelen?
“Ga naar een kringloopwinkel en koop een cassetterecorder en je bent klaar. Kost tweevijftig, haha. Ik heb er twee. Mijn beste, een dubbeldeck, heb ik hier uit de afvalbak getrokken. Daarmee zijn we nu alles aan het dupliceren. We doen dus echt alles DIY. Maar goed, we doen nu nog releases van maximaal dertig stuks. Mocht dat meer worden, hebben we wat contacten in Duitsland met mensen die dat echt voor een goede prijs kunnen overnemen.”
Hoe groot schat je de noise-scene in? Of beter gezegd: wat verwacht je dat Barreuh Records gaat opbrengen?
“De Nederlandse noise-scene, ambient-scene, is niet zo heel groot, maar voor die mensen die er dan wel zijn, wil ik graag iets bieden. Het gaat mij er vooral ook om dat heel vaak als wij iets doen, wordt het niet vastgelegd; we moeten het gewoon op een of andere manier vast kunnen leggen en daar vooral heel veel lol mee hebben. Dat is eigenlijk de belangrijkste reden dat we dit zijn begonnen: heel veel lol maken en ja, als jullie het niet releasen, dan doen we het zelf wel. De enige doelstelling die we nu hebben is dat we geen verlies willen draaien, haha.”
Tot slot over A Million Squeeks Will Do You No Harm. Je gaf aan dat je daar behoorlijk je ei in kwijt kan. Is dat niet vreemd voor een man die in 3voor12/Eindhoven radio ooit nog eens zijn liefde voor terrorcore uitte? Dat waren toen meer dan 300 beats per minuut, in de tracks van A Million Squeeks zitten er 0.
“Ja, het is totaal anders. Het is zelfs bijna geen noise meer, maar meer ambient. Dat is wel leuk. Terrorcore blijf ik ook van houden, maar ik merk wel dat sinds ik afgelopen jaar bij de neoklassiek ben uitgekomen, ik dat heel veel ben gaan luisteren en daarbij iets met noise wilde doen. En dat is erg leuk om te doen. Ook live.”
A Million Squeeks Will Do You No Harm is, samen met [V] en Mannheim, op 20 maart 2014 te zien op de labelavond van Barreuh Records in PopEi.