Piepjonge Radkey ware smaakmaker in Nul Zes

Gemoedelijke sfeer bij Japanther maakt een hoop goed

Tekst: Bart Jansen / Fotografie: Patric Muris ,

Na Elephant Stone is het alweer tijd voor het tweede evenement van de Effenaar in Nul Zes. De eer is aan twee Amerikaanse garage-bands: Japanther en het piepjonge Radkey. Vooral laatstgenoemde is momenteel erg populair. Zo is het nummer ‘Romance Drawn’ uitgeroepen tot single van de week bij 3voor12 en is de hitpotentie ook vanavond duidelijk hoorbaar. Een gruizige avond op een gemoedelijke locatie, waar het dringen voor de deur is.

Radkey

Radkey bestaat uit de drie boertjes Radke, zonder y uit Missouri. Met slechts twee EP’s op zak, waaronder het onlangs uitgebrachte ‘Devils Fruit’, spelen de tieners voor het eerst in Nederland. Denk bij Radkey aan gruizige punkrock met bijbehorende gitaarsolo’s en slagvaardige drumpartijen, ondersteund door meeslepende basritmes. De band wordt vergeleken met garage-vedette Iggy Pop maar ook met bands als The Ramones, Misfits en The Strokes. Zonder aarzeling starten de Amerikanen met het nummer ‘Out Here In My Head’, van de debuut-EP ‘Cat & Mouse’. De maat wordt bepaald door drummer Solomon Radke, de jongste telg van de drie. Met zijn ritmische drumpartijen dirigeert hij zijn oudere broers. Een behoorlijke prestatie van deze knaap die eigenlijk nog in de schoolbanken thuishoort. Niet voor niets complimenteert bassist Isaiah Radke zijn jongere broertje voor zijn constante performance. 
 

Radkey laat zien en horen dat het beschikt over enorme potentie in de punk-garage-scene. De zang en het gitaarspel van Dee Radke mogen daarin niet onbenoemd blijven: met zijn gierende Gibson speelt hij zonder moeite de ene na de andere solo. Tijdens het nummer ‘Start Freaking Out’ ontstaat de eerste gemoedelijke pit in het warme, volle Nul Zes. Het piepjonge Radkey bewijst naast alle ‘buzz’ vooral een ijzersterke band te zijn.

Japanther

Het gruizige duo uit Brooklyn, Japanther, heeft de zware taak om het jonge, onbevangen Radkey te overtreffen. Het duo heeft al vele EP’s en platen op haar naam staan. Aan ervaring dus geen gebrek. Wat meteen opvalt, is dat Japanther de show start met een eigen muziektape begeleid door de drums van Ian Vanek. Verbaasd kijken de toeschouwers naar elkaar, zich afvragende of de band nog aan het soundchecken is. Als bassist Matt Reilly zich meldt, wordt duidelijk dat dit niet het geval is. Het is opvallend dat het geluid een stuk harder staat bij Japanther dan bij Radkey. De dreunende bas overstemt regelmatig de zang, die wordt ingezongen in een geinige microfoon in de vorm van een retro telefoonhoorn.  

Japanther speelt een snelle set; met name drummer Ian Vanek houdt de vaart er goed in. Zonder enige pauzes bepaalt hij het tempo van de set. Begeleid door de eigen muziektape gaat de show vluchtig voorbij. Unieke elementen zijn schaars en elk nummer lijkt identiek aan het vorige. Een uitspringer is ‘First Of All’ waar catchy koortjes begeleid worden door de opkomende bas. Het is het eerste lieflijke nummer waar dan ook meteen de zang een stuk beter te horen is.
 

Het bandgeluid is in tegenstelling tot bij Radkey niet goed afgesteld waardoor de zangpartijen van het duo slecht te horen zijn. En dat is jammer. De demarche van het duo is niet tevergeefs want de toeschouwers zijn enthousiast en de temperatuur in het knusse zaaltje stijgt met de minuut. De sfeer die Japanther neerzet is gemoedelijk en heeft een hoog ‘party’ gehalte, waarbij met name drummer Vanek zijn publiek goed kan opzwepen. Als een ware kapitein spreekt hij zijn publiek toe. Aan energie en enthousiasme geen gebrek bij dit duo, maar de smaakmaker van vanavond is toch echt het piepjonge Radkey.

Gezien: Radkey en Japanther, op 25 oktober 2013, in Nul Zes.