EP-recensie: Lookapony – Lookapony

Eindhovense band hard op weg aan te tonen de ‘buzz’ waard te zijn

Rob de Vries ,

De Eindhovense Britten van Lookapony zijn terug met een nieuwe EP. De jonge muzikanten tonen met deze nieuwe plaat aan dat ze de geuite lof waard zijn. Mede door optredens in de Effenaar (op Club 3voor12/Eindhoven), Kempenerpop en de befaamde minuut in ‘De Wereld Draait Door’ is Lookapony ‘talk of the town’ in Eindhoven. Op EP ‘Lookapony’ laten ze horen waarom.


Net als bij het debuutalbum is de Britse stijl die de Eindhovense jongelingen nastreven sterk hoorbaar. Opener ‘Danger Moves’ is een ritmisch en behoorlijk stevig gitaarnummer, waarbij de vergelijking met Arctic Monkeys vrij makkelijk gemaakt kan worden. Een kopie van het geluid van hun Sheffieldse voorbeelden kan het echter niet genoemd worden. De Eindhovense mannen combineren verschillende invloeden, wat leidt tot een heel eigen geluid.
 
Met ‘Rascals’, een wat zwaarder en meer slepend nummer dan de opener, gaat Lookapony wat meer de diepte in. Een repetitieve baslijn loopt er als rode draad doorheen. Met 3:39 minuten is dit het langste nummer van de EP. De band houdt de andere tracks kort en etaleert met ver uiteenlopende nummers zijn veelzijdigheid.
‘Walking on Sunshine’ is een logische opvolger van ‘Rascals’. Wederom speelt de bas met zijn diepe klanken de belangrijkste rol in het intro. Het begint hiermee vrij rustig en ontaardt vervolgens in een paar minuten ‘flink rammen op je instrument’, echter zonder door te slaan in een warboel van geluid. Na het ‘ruige’ refrein keert de band het stuk ook weer soepel om naar de kalmte van het couplet. Tekstueel gezien passen de nummers wel bij het jongensachtige uiterlijk van de heren: ‘We’re coming to your town, we’re going to burn this mother down’ benadrukken het voorkomen van Britse straatschoffies.
 
Met ‘A-Ok’ heeft de band, net als op de debuut-EP, ook nu weer een soort ballad in huis. Het is in elk geval veruit het meest rustige nummer van de plaat. Een rustig intro loopt uiteindelijk soepel over in een wat rauwer refrein, waarin zanger Jasper Grave zichzelf voor het eerst niet overschreeuwt. Een welkome afwisseling met het brute geweld van de eerdere nummers.
 
‘No Hope Kids’ is de afsluiter van de EP en de band lijkt hiermee het beste voor het laatst te hebben bewaard. Zowel tekstueel als muzikaal gezien zit het nummer prima in elkaar en het zou niet misstaan op een album van een van de Britse voorbeelden van de band. Het fantastische Britse accent dat Grave op de gehele plaat tentoonspreidt, speelt hierin natuurlijk ook een niet mis te verstane rol.
 
Met hun titelloze opvolger heeft Lookapony de weg naar het inlossen van de belofte verder ingezet. Zeker met nummers als ‘No Hope Kids’ en ‘Rascals’ bevindt het viertal zich op een snelweg richting de eredivisie van de Nederlandse gitaarbands.

‘Lookapony’ van Lookapony is op 6 september 2013 in eigen beheer uitgebracht. De EP is online te beluisteren via de bekende kanalen (o.a. Bandcamp en Spotify) en fysiek op cd te verkrijgen.