Eindhoven Metal Meeting dag 2: artiesten en publiek laten zich helemaal gaan

Verwarde fans, ontblote bovenlichamen, geverfde gezichten en brute muziek

Tekst: Guido Segers / Fotografie: Paul Verhagen ,

De tweede dag van Eindhoven Metal Meeting kent een mooi programma met wat steviger werk. Death metal van grootheden als The Church of Pungent Stench en Brutal Truth, maar ook black metal van Carpathian Forest en de duistere heren van Watain. De sfeer zit er inmiddels lekker in en de barsectie en merchandisehoek staan vol met gezellig bijpratende bezoekers. De toeschouwers hebben er zin in en er wordt volop gecrowdsurft en meegeschreeuwd. Dit wordt door de bands beloond met wilde optredens, duistere outfits en harde muziek. Helaas kon niet alles meegepakt worden, maar dat wat we hebben gezien, was weer bruut. Het verslag van dag twee van Eindhoven Metal Meeting.

Carpathian Forest

Alle elementen voor een goede black metal-show zijn aanwezig bij het optreden van Carpathian Forest. Veel rook, onheilspellende lichten en de welbekende corpse paint op de gezichten van de Noorse mannen, die vanavond weer een stevige pot gore muziek laten horen.
Het voortbestaan van de band was enige tijd onduidelijk, maar hier staan ze dan toch. Frontman Nattefrost, gehuld in monnikskostuum met een omgekeerd kruis in de hand, vertelt af en toe wat tegen het publiek of gilt dat ‘Morbid Fascination Of Death’ gespeeld gaat worden. Werk van alle platen van Carpathian Forest komt langs, waarvan de laatste inmiddels dateert uit 2006. De bulderende ritmesectie zorgt in combinatie met de continue stroom blastbeats en rammelende basklanken voor een unheimlich gevoel. Er hangt een donkere sfeer. Hoewel de passie een beetje ontbreekt, zetten de Noren ook op routine een fijne show neer.

The Church of Pungent Stench

Een beetje naar is het wel, om onder een andere naam te moeten toeren omwille van een geschil met een oud bandlid. Martin Schirenc doet het toch en heeft ‘The Church Of’ maar toegevoegd aan de naam van de legendarische Oostenrijkse death metalband. Met twee nieuwe bandleden, waaronder de drummer van Schirenc’ andere band Hollenthon, wordt er toch gespeeld. En dat heeft de kleine zaal van de Effenaar geweten, want die staat ramvol toeschouwers die de lollige, zompige death metal van het trio willen aanschouwen.
Met een trage, gore sound stoomt de band door de set vol klassiekers heen. Een dame die wat erg opgewonden raakt en met ontbloot bovenlijf het podium op kruipt, krijgt de bandleden niet van hun stuk. Dat is wel anders in de zaal: op het balkon dringen dames zich naar voren om te zien wat er gebeurt, terwijl hun vriendjes met hun telefoons de steeds schaarser geklede dame op de foto pogen te krijgen. Schirenc grinnikt er even om, voordat het volgende nummer ingezet wordt. Deze kerk trekt in ieder geval volle banken.

Tiamat

“Thank you very much, we’re Tiamat from Sweden.” zegt zanger Johan Edlun op vlakke toon. Het blijkt tekenend te zijn voor de stoffige show van een ongeïnspireerd gezelschap in de grote zaal. Erg vol is het er niet, in tegenstelling tot in de kleine zaal en bij de bar.
Het cleane, gothic geluid leent zich natuurlijk niet voor de meest spectaculaire uitbarstignen, maar echt gemotiveerd komt de band ook niet over. De set wordt afgewerkt als een takenlijstje. Zelfs het majestueuze ‘Cain’ komt totaal niet over.
Eigenlijk doet Tiamat vanavond meer denken aan White Lies en het is niet bepaald verwonderlijk dat veel toeschouwers al snel weglopen. Een gemiste kans voor de Zweden, maar dat hebben ze toch echt zelf in de hand.

Vomitory

Dat het bij Tiamat leegstroomt, hebben de mannen van Vomitory ook goed in de gaten. Zij staan in de kleine zaal, waar het wel stampvol is en het een beetje raar begint te ruiken. De pilsjes gaan er goed in bij de band, die teert op een mooi repertoire van zo’n 24 jaar muziek maken.
Hoewel deze heren al zo lang meedraaien, straalt de energie er nog steeds vanaf bij de death metalband uit Karlstad. Songs als ‘Blessed And Forsaken’ zullen vanavond voor één van de laatste keren ten gehore gebracht worden; de band houdt er namelijk binnenkort mee op. Geen wonder dus dat het plezier van de bandleden zo duidelijk te voelen is in de zaal.
Een verwarde fan die de weg kwijt lijkt te zijn, belandt op het podium. Op zijn dooie gemak komt een man van de security naar hem toe gelopen. Hij tilt de jongen op en deponeert hem op de omhoogrijkende handen. De beveiliger loopt terug naar zijn hoek en haalt zijn schouders op naar de gitarist, die hetzelfde doet. De muziek mag dan bruut en hard zijn, de sfeer is gemoedelijk. Die twee kanten komen prima samen op Eindhoven Metal Meeting.

Watain

Bij Watain is het podium gedecoreerd met schermen waarop dierenbotten pronken. Vlak voor aanvang wordt er een doek van een duister altaar gehaald en de monitor speakers zijn bedekt met folie. Het mag duidelijk zijn dat Watain geen doorsnee act is. Enkele fotografen houden ook nog even afstand, uit angst voor rondvliegend bloed en slachtafval bij deze duistere band.
De sfeer is donker en onheilspellend, dat heeft de band al mee. De demonisch ogende outfits dragen daar ook aan bij. Er worden kaarsen ontstoken en we gaan los met wilde black metal. De bandleden voelen elkaar en het publiek uitstekend aan. Erik Danielsson blaft zijn teksten de zaal in. Alle bandleden weten precies wat hen te doen staat.
Niet iedereen vindt Watain een toffe band, maar de zaal staat toch behoorlijk vol. Rondom het podium staan de echte liefhebbers en zij gaan helemaal op in de strak vertolkte songs. Het is moeilijk om niet meegezogen te worden door Watain; door de passie van de bandleden en de overtuigende setting zijn zij headlinerwaardig. Wanneer Danielsson de kaarsen weer dooft, nadat hij het publiek heeft bedankt, is de dag voorbij.

Brutal Truth

Eén band is nu nog bezig en dat is Brutal Truth. De band rondom bassist Dan Lilker heeft zijn naam hoog te houden. Noem het grindcore, noem het death metal, bruut is het zeker.
Lilker oogt als enkel spier en pees met zijn gitaar in de hand. Hij beheerst de sound van de band, samen met drummer Richard Hoak, die zich lekker laat gaan met zijn technische, strakke drums. De drums krijgen alle ruimte en dat geeft de muziek extra pit. Vocalist Kevin Sharp heeft een cowboyhoed op en brult zijn vocalen in de microfoon.
De band speelt ijzersterk, de show is strak en songs als ‘Evolution Through Revolution’ vormen een waardige afsluiting van de dag. Jammer dat de band zo laat pas speelt, anders was er vast meer interesse voor geweest.

Tot zover dag twee van Eindhoven Metal Meeting, het verslag van dag 3 volgt spoedig...