Het feestje vanavond is een intitiatief van ROAR E-Zine, dat in de laatste jaren is uitgegroeid van een obscure metalsite tot een veelbezocht e-zine. De eerste editie van ROARFest vond plaats in Winston Kingdom in Amsterdam, als een initiatief om wat meer te doen vanuit de website. Omdat er natuurlijk meer leuke zaaltjes zijn vindt het vanavond in Eindhoven plaats. Een volgende editie wordt verwacht in maart. Nu is het eerst tijd voor frisse en ferme hardcore van een drietal toffe bandjes.
Voorprogramma spelen kan best een ondankbare taak zijn. De zaal is nogal eens slecht gevuld en mensen staan te wachten op de band "waar het allemaal om gaat". De jongens van As Enemies Arise hebben daar volgens mij helemaal geen moment zo tegenaan gekeken en knallen er meteen tegenaan met hun stomende hardcore. Op het podium is continu beweging van de band die hiermee onvermijdelijk het publiek inspireert om ook tot actie over te gaan. Muzikaal is het wel echt een band met spierballen, zeker een van de betere bandjes uit Brabant, mag wel gezegd worden. De zaken zijn in ieder geval opgewarmd na het deze show.
Hopes Die Last heeft een heel klein zangertje. Dat valt in ieder geval meteen op. De band speelt energiek en gepassioneerd, maar het geluid is wat vlak en grijpt je niet bij de strot zoals de voorganger wel deed. Het publiek vindt het echter erg leuk en het feestje komt nog wat verder los. Het geluid van de band is gelikt en doorspekt van emotie en valt te categoriseren als post-hardcore. Eigenlijk is het de softere band van de avond, maar qua performance ziet het er allemaal goed uit. Dat valt ook wel te verwachten van een Italiaanse band natuurlijk! Mooie kapsels lijken helaas niet garant te staan voor genoeg spektakel. Gelukkig staat er nog wat meer op het programma.
Iedereen is naar voren geschoven voor de mannen van Our Last Night. De band die bekendheid verwierf met een zangertje van elf jaar is al een tijdje aan de weg aan het timmeren. Ze vertellen het enthousiaste publiek dan ook vol trots dat dit de eerste keer is voor ze in Nederland. De bezoekers staan enthousiast windmolen imitaties te geven en een enkeling maakt naast karatetrappen ook nog een salto. Er is wederom constant beweging, ook op het podium natuurlijk. Beetje slap zijn de meeklapmomenten, waar ook Hopes Die Last zich meermalen schuldig aan maakte. Het hoort er allemaal bij natuurlijk. Een beetje mal is de countdown naar het laatste nummer die de band geeft. Als beperkt rekentalent kun je namelijk ook wel bedenken dat als de band nog drie nummers gaat spelen, ze na het eerste nummer er nog twee meer zullen doen. Desondanks een zeer sterk optreden van de jonge band die eerder dit jaar nog een nieuw album uitbracht.
Met nummers als ‘Across The Ocean’ en ‘The Escape’ weet de band gejuich op te roepen en gillende meisjes. De heren zien er ook goed verzorgd uit, dus de aanwezigheid van deze is onvermijdelijk. Het volume is aardig opgevoerd en een titel als ‘Elephants’ zegt genoeg over hoe heftig deze band klinkt live. Een band die zeker nog eens terug mag komen dus. Het duurt allemaal niet zo heel lang helaas, om iets over half elf zegt de band bedankt en dag en verlaat het podium. Tijd om weer naar huis te gaan.
ROARFest II, gezien 27 oktober 2010 in Dynamo.