Freestyle poëzie van Nico Dijkshoorn en Leon Verdonschot

Fraaie columns, gedichten en anekdotes aan elkaar gezongen door Denvis

Tekst: Martijn Verhagen ,

De neus van Denvis, de vierde vrouw van Jacques Herb, James Brown, Rick Springfield (wie?), The Little One Bar, John Hyatt, Lourdes, een sierwortelsnijder, Moke en de stevige broer van Triggerfinger frontman Ruben Block. Gooi dit alles in een gehaktmolen en je krijgt een worst die door Leon Verdonschot, Nico Dijkshoorn en Denvis in deze muzikale theatershow met smaak opgediend wordt.

Fraaie columns, gedichten en anekdotes aan elkaar gezongen door Denvis

De opening van “Ook voor vrouwen” is voor Nico Dijkshoorn. Scherp, vol humor, cynisch en aan zelfspot geen gebrek. Zoals we ‘m kennen. In de matig gevulde zaal zitten liefhebbers, dat hoor je meteen. De toon is gezet. Leon Verdonschot vertelt boeiend over zijn herinneringen aan ondermeer Denvis, Jacques Herb, Lourdes, John Hyatt en Rick Springfield. Verdonschot bewijst een goede verhalen verteller te zijn. Moeiteloos en boeiend weet hij de aandacht vast te houden en het publiek mee te nemen in zijn verhaal. Dijkshoorn daarentegen is onvoorspelbaar en absurdistisch. Onder begeleiding van basgitaar en drums rockt Denvis de momenten van poëzie aan elkaar. Tot mijn verbazing hangt Nico Dijkshoorn een elektrische gitaar om en zingt en speelt aardig mee. Ouwe rocker. Ik heb zo’n gewoonte om look-a-likes te zien bij mensen. Zo ben ik sterk van mening dat er een bloedband is tussen Nico Dijkshoorn en Ruben Block (frontman van Triggerfinger). Kijk maar eens goed. Nu ik Dijkshoorn op gitaar heb gezien weet ik het zeker. Overigens denk ik dat Jose Mourinho ook verwant is. Maar dat terzijde. Denvis weet me steeds meer te bekoren. Was het tot een jaar of wat geleden vooral de hofnar van het Eindhovens rockwereldje, vanavond zingt hij met veel gevoel. De uitvoering “The Devil Has Got a Hold of Me Again” van het album “Join the Circus” toont de veelzijdigheid van Denvis als artiest. Een prima plaat overigens. De avond is een prettige afwisseling van gesproken woord en muziek. Waarbij een bezoekster geïnterviewd wordt over haar favoriete album; de laatste van Moke. Terwijl Verdonschot haar interviewt, schrijft Dijkshoorn een column over dit gesprek. Zoals we dat van hem kennen bij DWDD. Freestyle poëzie zeg maar. Creatief zijn ook de columns die zowel Verdonschot als Dijkshoorn schrijven en voordragen over een foto uit het Eindhovens Dagblad van vandaag. Dan ons nieuwe Muziekgebouw. Het is mijn eerste kennismaking na de make-over. Zeer geslaagd. Hip, stijlvol, verrassend en open. In dit decor komt het concert van vanavond minder goed tot zijn recht. Het is meer iets voor in de ambiance van een regionaal theater dan in het kosmopolitische Muziekgebouw. Binnenkort staat dit gezelschap in Helmond (Lakei, 12 november) en Deurne (Cultureel Centrum, 18 november), wellicht past dat beter. Leon Verdonschot, Nico Dijkshoorn & Denvis, gezien in Muziekgebouw Frits Philips op vrijdag 22 oktober 2010