Het is tien voor twee in het Valkenswaardse Café de Bel, wanneer de jury de einduitslag van de vijfde editie van de Pop(ov) prijs bekend maakt. Een kleine voorsprong van een halve punt blijkt genoeg te zijn voor het Eindhovense viertal No Spring. De originaliteit van de band blijkt uiteindelijk de doorslag te geven. Hiermee wint de band een plek op het aanstaande Kempenerpop Festival en twee dagen studiotijd. Uitzinnig van vreugde en totaal onverwacht nemen ze de prijs in handen. Daarnaast valt ook de de Bossche band Last Horizon in de prijzen en winnen de Kempener Koerier Compositieprijs 2008 en winnen daarmee een dag inde studio. Hieronder korte recensies van de vier bands van vanavond: Een half puntje voorsprong op de rest blijkt genoeg voor de Eindhovense band No Spring, en daarmee gaan ze er in het Valkenswaardse café de Bel met de hoofdprijs vandoor. ~ Johnny Handsome and the Flexible Joints: uitstekende huisband voor een classic rock radio Als eerste band van de avond was het de beurt aan Johnny Handsome and the Flexible Joints. Zij spelen roots rock en doen dat op een nonchalante manier, maar met respect voor het muzikale verleden waar zij op voortborduren. Invloeden zijn bijvoorbeeld Van Morrison, the Rolling Stones, maar ook een vleugje Dylan valt te ontdekken. Frontman van de band is zanger/gitarist en tekstschrijver Mark van Dijk. De nummers zitten goed in elkaar en geven blijk van een goed gevoel voor melodie. Mark heeft een mooie stem met een rauw randje en weet zijn eigen nummers op een doorleefde manier te brengen. De rest van de band bestaat verder nog uit een uitstekend solerende gitarist, de pianist lijkt dagelijks in de saloon te spelen en een steady bassist en drummer. Het enige nadeel is dat de podium presentatie niet de energie overbrengt die nodig is om het publiek in extase te brengen. ~ Down Under: Passen goed in het genre Als tweede band van de avond was Down Under op het podium geklommen. Down Under is een band uit Breda die stevig groovende rock speelt. Bands waar Down Under de mosterd haalt zijn o.a. Muse, Creed, My Chemical Romance. De band bestaat uit vijf man, waarbij vooral zanger Niels Hereijgers de aandacht opeist. Met een in-ear systeem, wat meteen de professionaliteit van de band aangeeft, weet hij ontzettend loepzuiver hard en zacht, hoog en laag tot gillend aan toe zijn stempel op de muziek te drukken. Soms gilt hij zoals alleen de zanger van Muse dat zou kunnen en dat is eigenlijk typerend voor het geluid van de band: het lijkt steeds wel ergens op. De band bestaat voor de rest uit goede muzikanten die allemaal begin twintig zijn. Over het algemeen kun je concluderen dat de band met veel overtuiging speelt en de vloer hier in café de Bel stevig doet trillen. Feit blijft wel dat de nummers die worden gespeeld niet vol zitten met aanstekelijkheden en daarom is het misschien wat minder toegankelijk voor de gemiddelde muziek liefhebbber. Het laatste nummer dat ze speelden, "It should be love, not charity" daarentegen belooft al meer voor de toekomst. ~ No Spring: Geeft het publiek lentekriebels Onstaan uit het coachingproject Paraplu maakt de jongste band van deze avond funk-pop-rock. Het is tot nu toe het meest spetterende van deze avond. De band bestaat uit vier leden waarbij front vrouw Forra Cornelis, ook als is ze de kleinste, het meest in het oog valt. Forra doet denken aan de zangeres van the Guano Apes (wie kent ze nog?) in haar uitstraling, maar ook in haar ruige schreeuwende stem. Daarnaast bestaat de band uit nog een meisje dat met een groot gevoel voor funk de bas bespeelt en twee jongens, een op drums en de ander op gitaar. Goed zijn de verschillende tempo's, de funky riffs afgewisseld met de harde refreinen die het optreden dynamisch maakt. Jammer is wel dat het publiek een beetje mak reageert, maar dat lijkt de band niet te deren. De zangeres beleeft het optreden namelijk op een intense manier en doet net zoals de rest van de band de moeite om dit over te brengen. Misschien niet de meest strakke optreden van vanavond, toch weet No Spring met hun enthousiasme en dynamiek het meest opwindende optreden van de avond tot dusver te geven. ~ SPCHLSS: Zo getalenteerd, weten van gekkigheid niet meer wat ze moeten doen. Als laatste is het SPCHLSS dat het podium betreedt. SPCHLSS is een band bestaande uit vijf extreem vaardige muzikanten die een combinatie spelen van harde experimentele rock en metal die theatraal aandoet. Bands waarmee je SPCHLSS kunt vergelijken zijn: Dream Theater, maar in sommige gevallen ook Within Tempation. Als de band begint met spelen is het eerste wat opvalt, de geschminkte gezichten van de twee gitaristen. Pas nadat de band heeft ingezet komt zangeres Patrica Koers het podium opgelopen en valt de rest een beetje bij haar in het niet. Af en toe probeert gitarist Dani Rogosic de aandacht terug te eisen met een paar treffende Steve Vai imitaties en ook al geeft hij blijk van zijn ontzettende gitaartalent, toch lijkt dat net iets te veel op een gimmick. De eind conclusie is dat SPCHLSS een ontzettend getalenteerde band is, dat eigenlijk van gekkigheid niet meer weet wat ze moeten doen en daarom elk experiment aan te durven gaan, maar dit pakt niet altijd goed uit.