Eigenlijk is het opvallend dat Xavier Rudd pas een jaartje bezig is in Europa. Hij heeft al vijf cd’s uit, maar daarvan is er slechts één, de laatste, uitgebracht in Nederland: ‘Food In The Belly’. Dat terwijl het vorige album, ‘Solace’, in Australië goed voor platina was. Na tours met onder andere Jack Johnson en Ani DiFranco doet hij een eigen headline-tour langs de clubs van Europa. Vandaag doet hij Eindhoven aan, op een dag dat het weer niet bepaald meezit. Ondergetekende komt op 20 oktober dan ook geheel doorweekt aan in een redelijk volle Kleine Zaal van de Effenaar. In het voorprogramma staat Keller Williams, een jammuzikant uit Virginia. Met een akoestische gitaar om speelt hij leuke, vrolijke nummers in een bluegrass stijl. Halverwege de set gaat Williams gebruik maken van loopjes, die hij inspeelt op twee andere gitaren op het podium, alsook zelf beatboxt. Hierdoor lijkt het alsof een complete band achter de coulissen staat. Erg lekker om de heupen mee warm te draaien voor het hoofdprogramma. Nu is het de beurt aan Xavier Rudd. Krijgt hij het voor elkaar om de regen weg te spelen met zijn zomerse songs? Op cd zou je denken dat hij nog een band achter zich heeft staan. Maar nee, hij doet écht alles zelf. Rondom zijn kruk staat een compleet arsenaal aan instrumenten opgesteld, waaronder drie didgeridoos (“Actually, it are Yirdaki”), drums, een stomp box, een djembé, een banjo, een harmonica en allerlei gitaren. Het wordt een volle set met veel oude en nieuwe songs. Op het podium lijkt een verlegen mannetje te zitten dat echt geniet van elke glimlach op het gezicht van het publiek. Wat wil je als je een man zó fanatiek op een podium ziet zitten. Halverwege de set komt Keller nogmaals het podium op om er samen nog eens lekker op los te jammen met lange improvisaties tot gevolg. Een drietal nummers later gaat Xavier weer onvermoeid alleen verder met zijn show. Met het geluid van al zijn instrumenten en vrolijke zang, is het moeilijk om stil te blijven staan. Dit gebeurt dus ook simpelweg niet! Tegen het eind van de set vraagt Xavier Rudd of er mensen op het podium willen dansen, na enkele seconden staat deze dan ook helemaal vol met een swingende massa. Na afloop van het nummer geeft Rudd iedereen nog een handje en een bedankje. Bij het verlaten van het podium krijgt Rudd een enorme golf van gejuich mee, die doorgaat tot dat hij weer het podium betreedt voor een toegift. Eén daarvan is een cover van Bob Marley’s ‘No Woman No Cry’. Helaas kan de toegift niet langer duren dan twee nummers, omdat er nog een dj-set gepland staat die 45 minuten later aan zal moeten vangen. En de regen? Die heeft hij in ieder geval weggespeeld. Morgen weer?