Dag 6: Vanavond stond een optreden op een universiteitscampus op de planning. Voordat we optraden, werden we geïnterviewd door een journalistiek studente.
De vragen gingen over vrouwen in de popmuziek en onze standpunten daarover.
Het optredens was niet ontzettend druk bezocht omdat net alle examens geweest waren. Het publiek dat er was, deed gelukkig leuk mee en we leerden leuke mensen kennen. Dit is sowieso iets dat veel gebeurde tijdens onze tour. Iedereen is geïnteresseerd en maakt een praatje. De Engelsen zijn heel erg vriendelijk en steunen ons graag door cd’s te kopen! Ze moeten ook wel, want de importkosten worden na de Brexit natuurlijk ontzettend hoog.
Dag 7: We gingen met Shane vandaag naar een interessante plaats, genaamd Dungeness. In Dungeness kon je in één oogopslag zien:
- De meest noordelijke woestijn van Europa
- Een rijdend schaalmodel van een oude stoomlocomotief
- Het huis van Derek Jarman
- Een kerncentrale
Gezien we gewoon een nachtlampje hebben en geen glow-in-the-dark praktijken behoeven, zijn we niet te dicht bij de centrale in de buurt geweest. Ruud kwam nog zijn nieuwe huis tegen.
We reden daarna door naar Folkestone (uitgesproken als Folksten, dat doen ze daar wel meer, rare jongens die Brittaniers). Dit was een last-minute toevoeging aan de speellijst. Eenmaal daar bleek het een zwembad te zijn, inclusief rennende kinderen en chloorlucht. We waren in alle eerlijkheid allesbehalve enthousiast over het aanzicht om daartussen te moeten optreden. Gelukkig bleek het zwembad een kleine pub te hebben (we zijn immers in Engeland) waar ons optreden plaats zou vinden. We hadden te vroeg gehuild, want het optreden bleek erg leuk en gezellig te zijn! Dat was een lesje voor ons: Ook al lijken de omstandigheden op het eerste gezicht niet bepaald aantrekkelijk om op te treden, laat dat je niet uit het veld slaan.