Parkpop 2019: Waylon maakt het nog ingetogen publiek blij
Een lichtelijk saaie, maar toch geslaagde opening op het hoofdpodium
Waylon opent op het hoofdpodium waar zijn aartsrivale Ilse de Lange later op de dag zal afsluiten. Een bijzondere situatie, des te meer omdat de zanger onlangs in een interview met het AD aangaf dat Ilse cancelt zodra de zangeres hoort dat Waylon op hetzelfde festival speelt. Zal de blonde Twentse wel komen opdagen? Ach, voor latere zorg.
Aardig wat publiek staat ongeduldig te wachten in de licht brandende zon. Voorzien van gescheurde kleding (met dank aan Ilse?) en een flinke formatie trapt Willem Bijkerk af. Maar liefst 7 man met een sympatieke doch stoere attitude versterken de doorgewinterde zanger; nog 3 gitaren, een bas, drum, orgel en een of ander vaag apparaat. De band toont gedurende de set weinig onderlinge interactie, een aantal solo's en wat bescheiden sprongetjes hier en daar. Dit allemaal passend bij de gemiddelde leeftijd.
Vooraan beginnen mensen direct druk met filmen; de knappe zanger zou en moet er natuurlijk goed op komen te staan. Verder zien we cowboy hoedjes, wiegende hoofdjes en weinig beweging. Dat de fans omvangrijk aanwezig zijn, wordt duidelijk met de luide reactie na zijn eerste tracks. En bij het betreden van het veld blijkt deze inmiddels behoorlijk volgestroomd te zijn, terwijl de herkenbare countrysound met een poppy randje steady het terrein op wordt geslingerd.
Eindelijk groet Waylon Den Haag met de ballad 'Back Together'. Daarna volgt een stevig nummer over een klootzak in ons leven die we het liefst in de binnenspiegel van de auto willen laten verdwijnen. Typisch. In ieder geval gaan de vuistjes van kids op de nek van hun pa vol overgave omhoog. Halverwege is het hoog tijd voor wat rock 'n roll om het enthousiasme iets op te krikken. Het werkt voor grofweg 30%. De soort van climax, zowel voor de band als de bezoekers, wordt gevormd door grote hit 'Wicked Way', gevolgd door een referentie naar het songfestival en zijn lieftallige wederhelft die vanavond toch echt schijnt te komen. Pfff been there done that. Als afsluiter nog een aantal schreeuwende uithalen uitmondend in massaal wiegende heupen en we zijn klaar. Lichtelijke saaie, maar toch geslaagde opening voor het duidelijk door Waylon blijgemaakte publiek.
Het moment: Na afloop de blije, ingetogen menigte verlaten om een biertje te halen en te genieten van de rest van Parkpop. Proost.