Het voelt nog niet echt zo, maar de zomer gaat zijn laatste weken in. Vakanties zijn voorbij, scholen weer begonnen, we zitten weer op het werk…. Maar er is ook goed nieuws: de start van het nieuwe concertseizoen! Voor het zesde seizoen op rij opent PAARD het seizoen met het festival Paard van Stal. Voor slechts €7,50 (her)ontdekken bezoekers nieuwe popmuziek. Wij zien vanavond in ieder geval genoeg reden om het terras over te slaan: Sylvie Kreusch, Cosmo Pyke, Library Card, Bumble B Boy, Yung Dada, Maffe & Vally, Neil Hollyn, Piouxsie en Blaaskaak! We weten nu al dat het bijna onmogelijk gaat worden om alle artiesten lang genoeg te zien om ze eer aan te doen. We laten ons leiden door de muziek: willen we meer? Dan blijven en beleven we!

© Jan Rijk

Library Card

We trappen af om 19:30 met de Rotterdamse band Library Card. De zaal staat al goed vol. Library Card speelt post-punk met spoken word. De band speelt op old skool apparatuur waardoor we effecten horen die we al minimaal 15 jaar niet meer hebben gehoord. Zowel de eerste akkoorden als de teksten van het nummer ‘For the world is hollow’ roepen herinneringen op aan ‘Popular’ van Nada Surf.

Emotioneel moet je dit aan kunnen. Het ene moment leidt vocalist Lot bijna een protestbijeenkomst, zo groot is de passie waarmee die de woorden de microfoon inschreeuwt. Een moment later vertelt die ons met een gezicht vol emotie: “Everything is in your hands”, handen gesticulerend om de teksten kracht bij te zetten. “Ik voelde me niet zo fijn vandaag, en dat is nu weer over.” vertelt Lot de zaal. “En dat is dankzij jullie en mijn bandleden.”

Bassist Kat steelt de show. Gekleed in een little black dress met kanten mouwtjes, kanten panty, lichtroze suede veterlaarsjes en bloemen in het haar. Eerst volledig naar binnen gekeerd, met een blik op oneindig. Dan springt en danst Kat over het podium en tovert zich een glimlach op het gezicht. Kat is als de band: krachtig, fragiel, ingetogen, uitgesproken. Library Card steelt de show en toch ook wel een beetje ons hart.

©

Inmiddels is het PAARD best volgelopen. We treffen een enorm gevarieerd publiek: van achttien tot zeventig zijn alle leeftijden wel aanwezig. En wij zijn er ook, bij Cosmo Pyke die inmiddels is begonnen in de Grote Zaal. De Londonse singer-songwriter voelt in eerst instantie een tikkeltje meer Kleine dan Grote Zaal. Hij speelt namelijk het soort muziek dat je het liefst hoort als je ‘s middags in het zonnetje op een strandfestival zit: een combinatie van reggae, hiphop, funk en blues, overgoten met een sausje van jazz. Dat jazz allang niet meer voor oude mensen is, dat blijkt hier wel. De complexe jazz-arrangementen en snelle tempowisselingen van Cosmo Pyke doen het fantastisch bij juist het jongere publiek. Langs ons loopt iemand met op het t-shirt: ‘Save Jazz. Jazz is God’. Cosmo Pyke heeft daar in ieder geval aan voldaan met genoeg energie om de Grote Zaal om te toveren tot een Caribisch en feestend eiland.

©

De Kleine Zaal is inmiddels goed opgewarmd door muzikant, producer en performer Yung Dada. Hij staat vandaag op het podium met een tweede zanger en een DJ. “Is het hier warm of wat?” roept Yung Dada. Beetje zijn eigen schuld, want niemand kan stil blijven staan op deze muziek. De zaal swingt lekker mee. “Jullie zijn gruwelijk en gezellig”, wordt ons verteld, waarna we worden uitgenodigd om met z’n allen ‘Banana Teka’ mee te zingen. Dat gaat erin als (bananen)koek. Het voelt als een huisfeestje met Caribische vibes. Jong en oud dansen mee, heupen schudden los. Zelfs ons biertje smaakt naar Pina Colada.

© Jan Rijk

Om 22:00 is het tijd voor de hoofdact: de Vlaamse Sylvie Kreusch. De Grote Zaal loopt vol tot aan de refters en de sfeer zit er nu meer dan goed in. Gekleed in scharlaken jurk met corset, zwarte kniekousen, zwarte handschoenen en een grote zwarte zonnebril komt Sylvie op. Een windmachine staat aan voor extra effect. Wat een entree! "Look at me. I’m a redhead and I’m raging.” Haar fragiele stem is een groot contract met de enorme girlpower die ze uitstraalt. Sylvie paradeert over het podium als Roisin Murphy dat ook zo goed kan. Denk ook aan een theatrale Ellen ten Damme: een trapeze zou Sylvie niet misstaan.

"Merci", kirt ze na iedere nummer in de microfoon. Je zou bijna vergeten dat ze uit Antwerpen komt, want Sylvie ontstijgt de lage landen met deze act van wereldformaat.  Ze sterft duizend doden, maar blijft stevig staan. Ze eindigt het optreden met haar grootste hit ‘Walk Walk’. Sylvie gaat los, de zaal volgt.

© Jan Rijk

We pakken snel nog de laatste twee nummers van Bumble B Boy mee en moeten even schakelen. Waar zijn we in godsnaam beland? We zien twee danseressen met witte tuinbroeken en hoeden met vliegnetten, muzikanten met vliegeniersbrillen en badmutsen op. Bumble B Boy zelf heeft zelfs een imkerpak aangetrokken. De zaal gaat los, en blijft nog een tijdje "We want more" scanderen. Maar helaas, het is echt voorbij. Of toch niet?

In de lobby vindt nog een akoestisch karaokefeestje plaats door het driekoppige Blaaskaak. Met een trommel, trompet en saxofoon spelen ze nummers als 'Noodgeval', 'Marylene' en 'Gasolina.' Iedereen zingt en danst mee. In de Grote Zaal gaat nog een dansfeest voor alle leeftijden los. Maar wij zijn voldaan. Voor €7,50 per persoon zijn de mensen ronduit verwend. Dit of dat biertje op het terras dat we dus vandaag lieten: het was geen keus, het is geen keus. Wij gaan in galop de nacht en het nieuwe seizoen in!

© Jan Rijk