Magere oogst van nieuwe nummers, deze augustus. Als de mensen op het strand liggen, is het wellicht niet de beste tijd om iets uit te brengen. Of liggen ons muzikale helden zelf aan zee? Hoe dan ook, zo krijgen zij die ons deze maand wel verblijden met nieuwe nummers extra aandacht! Hé, slim gedaan, mensen! Met hiphop in diverse stijlen, een lekkere nieuwe van Mye_Taai, Miles O'Brien, een remix van 'Radar love' en nog zo wat, hebben we trouwens eigenlijk niet te klagen. Want kwaliteit is er weer voldoende in het Haagse!

Billy The Kit & Barry Hay

Radar Love

Als we de verhalen mogen geloven, hoefde dit allemaal niet van Barry Hay. de zanger van de Golden Earring. Zijn vrouw bracht hem op andere gedachtes. Nu heeft Barry decennialang getoond dat hij weet hoe je goede muziek maakt. Met alle respect voor mevrouw Hay, zij niet. Wij vinden dat Barry qua muziek beter naar zijn eerste gevoel dan naar zijn vrouw moet luisteren.... Niet dat we tegen remixes zijn, integendeel. Denk aan de legendarische remix van Elvis Presley door Junkie XL. Maar dit.... Laten we het kort houden. Het voegt niet toe aan het origineel, het is juist minder. Simpel sneller afspelen en een beat erbij is niet voldoende. Sterker, door het 25bpm sneller af te spelen, gaat er teveel van de spanning van het originele nummer verloren; de essentie. Waar Junkie XL juist toevoegde en Elvis' nummer spannender maakte dan het was, is dit omgekeerd.

En dan het artwork... het is een liefdeslied over twee geliefden met een paranormale connectie: Radar love. Het artwork, daarentegen, laat Billy the Kit en Barry Hay zien door een bloedrood filter, met gemene, boze gezichten: alsof je naar de twee cyborgs uit Terminator 3 kijkt. Wat klopt in dat beeld is dat Barry, met zonnebril, op Schwarzenegger lijkt die in die film de zelfopofferende good guy is. Het is goed te weten dat Barry heel veel van zijn vrouw houdt.

Luister 'Radar love' hier.

On The Fence / Youp

NVR FCKNG MND

On the Fence laat weer van zich horen, met een EP deze keer. Productie van de nieuwe muziek lag weer in handen van Youp. Die deed eerder al 'Winterwalk' en 'Rose lemonade' met On the Fence. Toch is dit geen voortborduren op oud werk. Zeker, we horen ook hier de diepe wortels die Youp heeft in de NU-Soul. Maar daar overheen ligt een veel moderner geluid: dit is trapsoul.

De kwaliteit van de nummers laat zien dat deze twee mannen elkaar al langer kennen. De kracht van de stem van On the Fence wordt goed benut, juist ook door de stem dub in 'Slay my mind'. On the Fence probeert vooral niet als iemand anders te klinken dan zichzelf; dat is in die zin origineel zonder dat we hier een muzikale dijkdoorbraak beleven. En dat moeten we ook niet willen, want 'Slay my mind' en 'On my Way' zijn prima trapsoul nummers van Haagse bodem. Op het laatste nummer. 'Room service', horen we Youp ook zingen. Zijn rap, Brits beïnvloed, trekt het nummer net meer buiten de RnB, maakt het iets vuiger, maar goed is het.

Luister 'NVR FCKNG MND' hier. 

Mye_Taai

Massimo Osti

Mye_Taai maakt altijd strakke rave punk; muziek over het randje van de mainstream. Gekenmerkt door de typische vlakke herhalende baslijn en drums die alle halfnoten raken. Pulserend. Het nieuwe nummer verrast derhalve een beetje. Fijn duistere maar toch vette sound die langer zijn en voorzien van ritmische loopjes eroverheen op hogere noten. Daartussen door wel heerlijke distortion sounds. Deze plaat is heel erg Mye_Taai, maar kan met een dappere DJ op de dansvloer in de mainstream dansclub.

Wat heerlijk dat deze getalenteerde band zich zo goed ontwikkelt, verdiept en verbreedt. Het zijn namelijk niet alleen de sounds; ook de zang is meer eigen dan het was. Vorige nummers leek de zang net iets te veel gestoeld op het grote voorbeeld Johnny Rotten uit zijn dagen als PiL, met lang rollende R's. De R's worden nu nog steeds duidelijk uitgespuugd, maar ze zijn subtieler geworden. Het is niet muziek met een diepe traditie in Nederland, maar deze jongens gooien nu al hoge ogen in Engeland in het punk en rave circuit. Dat verdienen ze hier ook, ook buiten dat circuit.

Luister hier naar 'Massimo Osti'.

STRIK

Schaduw

STRIK is een rapper van wie we van houden. Deze man legt echt even wat anders in zijn teksten. Niet de thema's zoals ze te vaak worden gekopieerd van Amerikaanse rappers; drugs, gangs, da hood, en mamma was alleenstaand en is heilig. STRIK is net wat anders. STRIK is life coach en dat steekt hij niet onder stoelen of banken, maar juist in zijn nummers. Hij brengt met met 'Schaduw' intieme, kwetsbare teksten over de diepere gevoelens zoals we dat van hem kennen. Deze keer is de kwetsbare echter duidelijk niet STRIK zelf maar een ander. "Nu ben ik er! Maar jij nog net niet. Want jij hebt nog een weg te gaan, nog vele lessen." Dat is ronduit verbazend, als je bekend bent met het werk van STRIK. Doet STRIK er een Strik om? Of toch... 'Schaduw' is alweer het vijfde nummer dat dit jaar uitkomt, en ja, we mogen dus een EP-lancering verwachten: in Oktober in GR8.

'Schaduw' klinkt qua delivery en beats weer een stapje verder. Ook de productie is net wat strakker. Prima ontwikkeling. Wij zouden als volgende stap graag horen dat STRIK net iets minder vlak gaat zingen. Toon het lef dat je ook in je teksten toont!  Net als in de beats, geluidjes en haakjes, kan er iets meer spanning, meer diepte in: net even stil houden, een breakbeatje hier, een binnenrijmpje daar. Denk aan het laatste stuk van het vermaarde nummer 'Stan' van Eminem. Hij zingt daar langzamer dan bijna ooit, niet boos... en toch komt het hard binnen. Dat verdienen de teksten van STRIK ook. En hij heeft volgens ons alles in zich om dat te kunnen.

Luister 'Schaduw' hier.

Part Garden

Can't Feel Enough

Wij zijn een beetje boos op Part Garden. Deze EP komt nu pas uit, terwijl wij heel graag al vanaf eind juni deze EP onderdeel van onze zomer soundtrack hadden gemaakt. Ook zijn we het met ze oneens: dit is geen shoegaze, dit is dreampop. Tsja, we beginnen maar negatief omdat we het risicio lopen te positief over te komen. Want wat is deze EP goed! Part Garden nestelt zich moeiteloos tussen de dreampopgrootheden als Slowdive, zeker ook met hun meest recente album. Maar denk ook aan nummers zoals Radiohead die maakte en Thom Yorke ze nog maakt.

De stem van de Haagse frontvrouw en tekstschrijver Jomie Bagchus zweeft over de muziek als mistflarden door een broekbos, als enige niet vastgezogen in de beklemming. Maar als we zweven zeggen, doen we haar stem tekort. Toonhoogtes en intensiteit worden wel degelijk afgewisseld, domineren zelfs de nummers die qua muziek gekenmerkt worden door intense, spannende, repeterende akkoorden. Luisteren naar Pink Floyd lijkt ook sporen achtergelaten te hebben bij de band. Los van het muzikale (die gitaarpartijen!) roept het parlando aan het begin van 'Particles', einde ' Around' en door heel 'Fragments' heen, sterke associaties op met Floyd klassiekers. Knap dat Part Garden dit doet zonder gekunsteld te klinken. Deze band is gevormd op de Herman Brood Academie. Als dit hun afstudeerproject was, zijn de bandleden wat ons betreft cum laude geslaagd.

Luister de EP Can´t Feel Enough hier.

Miles O'Brien

Juli

Eigenlijk kwam deze al in juli uit, maar Miles wist aan onze aandacht te ontsnappen. Jammer, want ook deze was lekker geweest op de fiets door de duinen. 'Juli' begint met een lekker tokkelend gitaartje. Ook in dit nummer horen we de voor Miles O'Brien kenmerkende tempowisselingen. Miles neemt ons mee door een relatie tussen een rijk meisje uit het Gooi ("ze hield van hockey en van seks") en "een Haagse minima". We gaan niet zeggen hoe en of het afloopt, maar dit korte nummer wil je zeker horen, ook om  de tekst; gewoon lekker. Dit soort nummers zijn goed door het simpel te houden: de tekst doet er toe en de muziek moet die ondersteunen. Tegelijkertijd moet het refrein goed mee te zingen zijn, met net voor het refrein even die anticiperende stilte. Miles doet dat allemaal gewoon prrrrima. Less is more.

Wat Miles ook weglaat, is ongeveer een minuut. We begrijpen nooit zo goed waarom Miles zijn nummers zo kort maakt. Het is niet Hang Youth kort, maar 2.45 is niet lang, zelfs kort in zijn genre. Toch, dat zou juist makkelijk airplay moeten genereren. En dat is nou wat we ook niet begrijpen: waarom horen we Miles niet op 3FM? Of die andere grote zenders? Hij doet nergens onder, eerder over, voor al die zogenaamde Nederlandse volksjongens uit Amsterdam. Miles zou met feesten in een studentensociëteit net zo goed raad weten als Flaire, die dat segment tijdelijk monopoliseerde, zo leek het. Wellicht eens samen praten en op tour, mannen?

Luister 'Juli' hier.

Tom Wavy

Go Back

De vorige single van Tom Wavy, 'Kom niet down', is meer dan een jaar geleden. Over "niet down" komen gesproken! Een jaar, Tom! We'll have what he's having, zogezegd. Zijn nieuwe nummer, 'Go Back', is weer in het Engels. Die stem van Tom.... ja, daar hebben we wel een beetje een zwak voor. Dat licht schorre, klein beetje nasaal, goede uithalen, prima dub erop hier en daar, en altijd vol gevoel zonder echt dweperig te worden. Een beetje zoals elke bakvis in het oosten van het land vermoedt dat alle langharige surfdudes klinken als ze gaan zingen bij het kampvuur. Hier aan de kust weten we beter, en weten we dus dat Tom unieker is dan gedacht.

Tom is van het grote gevoel: Wat als hij terug zou gaan (go back), hij wil niet weg! Och, om verliefd te zijn op een surfdude die dit dan voor jou zingt, met deze passie. We kunnen gewoon niet bedenken dat de ontvanger van dit nummer, tegen wie Tom aan het zingen is, Tom laat gaan. Wij in ieder geval niet.

Luister ‘Go Back’ hier.

MOJO FYRE

When The Stars Collide

Als je mensen eind jaren negentig verteld had dat happy hardcore terug zou komen, hadden er genoeg mensen je voor gek verklaard: Mental like Theo! En kijk nu eens naar MOJO FYRE die nu al een heuse EP uitbrengt met evenveel video's. De EP heet niet voor niets The Raving Family; de band heeft een paar routerende leden die soms weer wel en soms weer niet te druk zijn met andere, muzikale, projecten. Quinten Montroos is te druk met zijn alter ego Gullie en dus zingt Agga Aad nu. Danseressen wisselen ook, want de programmeur van het Paardcafé heeft het soms ook wel eens te druk. Zangeres Robin is er wel vanaf het begin bij, nu haar AVA NOVA collab met OONA op een warmhoudplaatje staat, omdat die laatste weer te druk is met podiumregie voor Son Mieux. Met andere woorden: die raving family is een door en door Haagse muziekfamilie!

Over de muziek... Binnen het genre is het heel goed. Robin zingt beter dan Anita dat deed bij 2 Unlimited. Misschien zingt ze eigenlijk te goed voor het genre dat toch een bewust hoog gekunsteld gehalte heeft. Maar MOJO is dan ook welhaast een pastiche van happy hardcore die zowel puur is als een parodie op het genre en een eerbetoon daaraan. Zo horen we in 'When the stars collide' een ode aan 'No limits'; net genoeg om te herkennen en net te weinig om geld te hoeven betalen voor een sample. MOJO geeft je simpelweg energie. Alle nummers doen je 160bpm stuiteren en vertellen je dat we allemaal heel blij en vrij zijn, nooit meer alleen, met wat buitenaardse sprinkles, mooi en jong. Dat is een hele hoop happy, to the core. Enjoy!

Luister 'When the stars collide' hier of kijk de video hier.

ARTYMA

Lusten

ARTYMA heeft weer onder de douche gestaan. Dat wil zeggen, hij stelt dat zijn liedjes gesprekken met zichzelf zijn, onder de douche, waarin hij alle juiste dingen weet te zeggen die hij eerder niet wist te zeggen; toen het er nog wel toe deed. Deze douche deelt hij voor dit nummer, 'Lusten', met Limpkid. We denken weer eens dat wij begrijpen wat hier de bedoeling is: een lied dat klinkt alsof je op de dansvloer staat, gevuld met om je heen enkel gesprekken, blikken en lichamen vol van lust. "De club ruikt naar seks", "geef mijn lichaam aan wie mij beloont", "ik wil de smaak van liefde in mijn mond". Helder!

Het nummer is wat het beloofd. Tempo goed erin op ongeveer een 120bpm ritme, dat we vooral horen op momenten waarop het nummer op zijn best is. Als het echt spannend en we bijna voor ons zien hoe lichamen en ogen elkaar zoeken en vinden op de dansvloer. We zien dit nummer ook werken onder beelden van een Nederlandse serie: zo beeldend is het. Tekstueel zit het ook wel goed. "Mijn hart in hongersnood" en het woordspel "mijn lusten" en "zolang zij mijn lichaam maar lusten"... dat toont meer dan talent. Dit is duidelijk niet het Nederlandstalig van Dreetje Hazes. Sinds ARTYMA overstapte naar Nederlandstalig, roept hij, ook qua geluid, wel associaties op met Froukje, zonder nou een kopie te zijn. Met 'Lusten' zijn de associaties er nog wel een beetje, maar wordt de afstand echt groter. Of dat meer ARTYMA is, of dat het vooral Limpkid is... we zullen het bij de volgende single weten. 'Lusten' toont in ieder geval veel toekomstpotentie.

Potentie, want als we een klein kritisch kersje op de taart mogen plaatsen: op essentiële momenten in het nummer zien wij meer in beats die net iets meer industrieel klinken, voller en toch kil; denk Vatican Shadow. De spanningsopbouw uitdiepen door even een stilte te houden na de uithaal voor het refrein... stemuithaal iets meer volle borst en de stilte daarna vol de borst in, om vervolgens het refrein met een hele dikke beat erin te knallen. Net iets spannender dus. In de extended mix horen we daar wel voorbeelden van. Die hadden de radio edit ook mogen halen. Maar nu zijn we echt spijkers op laag water aan het zoeken, juist omdat het zo raak is. Zoals gezegd, een kritische kers op een taart die dik in orde is op dit geile feestje.

Luister hier naar 'Lusten'.

SKofNiks

Memori

De mannen van SKofNiks zijn lekker productief dit jaar door elke maand een nieuwe track of video te droppen. Hun nieuwe track heet ‘Memori'. Parbo en Wolf, de SKofNiks mannen, kijken terug naar de lessen die ze geleerd hebben in het leven. "Ben die dingen niet vergeten!" 

Als je al een SKofNiks adept was, dan gaat deze plaat je niet teleurstellen. Ben je nieuw, zeker even luisteren, want de mannen worden elke keer weer ietsje beter. De frisse nieuwe weg die SKofNiks is ingeslagen na hun zomerhit 'Still Vibes', wordt mede bepaald door de sterke productie van Mr Hunnit. Als je al je artwork, teksten en sound zelf bepaalt, zoals SKofNiks doet, is het fijn als iemand anders de productie en mixing doet. Vreemde ogen dwingen, immers.

De nieuwe sound, die we al drie tracks horen, kenmerkt zich door Japanse invloeden. Dat wil zeggen, de Japanse invloeden die we kennen uit jaren zeventig vechtsportseries en films: bij aanvang klinkt het direct alsof we naar een openingstrack luisteren van zo'n serie. Dit betekent geenszins dat de mannen hun diepe G-funk / Westcoast wortels los hebben gelaten: spannend, maar rustig worden de lyrics gezongen, zoals we gewend zijn. Dat is goed en weer een beetje beter dan vorige keer. Onze diepste criticus vraagt zich af wanneer SKofNiks de laatste stap gaat maken: Den Haag en zelfs Nederland uit. Het talent is er op alle creatieve vlakken. Ook is met Mr. Hunnit is een goede producer aan het team  toegevoegd. We zijn daarom benieuwd naar de reis van de SKofNiks door het nieuwe muziekseizoen. Onze verwachtingen zijn hoog!

Luister hier naar 'Memori'.

Mis je een Haagse Nieuwe?

Zelf muziek gemaakt? Of wil je iets doorgeven dat op de lijst moet? DAT BEPALEN WIJ ZELF WEL. Maar mail je tips vooral naar info@3voor12denhaag.nl en wie weet staat jouw favoriete release de volgende keer te pronken tussen de andere Haagse Nieuwe muziek.

Het hele jaar door verse muziek uit de hofstad? Volg de playlist onderaan.