Met zijn nieuwe single 'Cruisin’', speelt Toine weer door de speakers van de radiostations en vindt het nummer een weg naar onze Spotify-lijsten. Maar wie is deze getalenteerde jazzmuzikant nou echt? Er is maar één manier om daarachter te komen. In de oude Amerikaanse ambassade tegenover de Koninklijke Schouwburg vertelt Toine alles over zijn grootste voorbeelden, de gekookte worst van slagerij Jean Scholten en zijn guilty pleasures.

Wat is je volledige naam? 
Toine Dominique Scholten.

Wat is je geboortedatum/ plaats?
2 december 1988 in Voorburg.

Heb je huisdieren?
Nee… Oh wacht, jawel! Ik heb een goudvis genaamd Buddy.

Wat doe je aan sport?
Als ik een beetje sport, ga ik vaak zwemmen in het Hofbad. Maar ik ben er heel slecht in om dat consistent vast te houden. Wat ik ook veel doe is wandelen, dat vind ik heel relaxed.

Wat is je beste gewoonte?
Dat ik mensen altijd wel vriendelijk begroet. Als ik op straat loop en ik zie dat mensen mij aankijken dan ben ik altijd heel snel geneigd om even gedag te zeggen.

Wat is je slechtste gewoonte?
Dat als ik ergens echt geen zin in heb, dat dat dan ook meteen van mijn gezicht is af te lezen. Mijn gezicht spreekt echt boekdelen.

Voor welke actie schaam je je het meest?
Vroeger tijdens jamsessies, dan had je nog weinig ervaring maar kon je soms in zo’n vibe komen van: ‘ik weet het allemaal wel’. Achteraf stond je dan op het podium en was dat helemaal niet het geval, dan kwam je van het podium af en dacht je: ‘shit, ik heb het helemaal verkeerd aangepakt.’ Dat is wel iets waar ik mij echt voor kon schamen.

Wat laat je het liefst bezorgen?
Ik laat wel eens boodschappen bezorgen door die kleine karretjes van Picnic. Vaak zitten daar dan standaard aardbeien en Griekse yoghurt bij.

 

© Sammy Jo Muller

Wat is het eerste dat je doet als je opstaat?
Douchen. Dat is mijn ochtendritueel.

Wat is je favoriete plek in Den Haag?
Sowieso het Noordeinde. Als ik daar loop en door de Lange Voorhout, dan voel ik geschiedenis en veel uit mijn stijl, jazz, waar ik vandaan kom. Daar heeft ook veel plaatsgevonden. Als ik daar loop dan voel ik me thuis.

Wat zou je willen veranderen in Den Haag?
Wat ik wel mis in Den Haag is een club zoals ‘The New Morning’ in Parijs of ‘The Blue Note Club’ in New York. Een plek die echt gaaf is om naar toe te gaan, niet alleen voor de muziek. Als ik bijvoorbeeld kijk naar steden als Amsterdam of Rotterdam, dan luisteren die steden meer naar de jonge makers die met eigen initiatieven komen. In Den Haag moet je heel erg, een soort van, door het slijk heen om er te komen en dan pas wordt ernaar geluisterd. Daardoor laat de stad ook best veel kansen liggen.

Wat is je stamkroeg?
O’Casey’s in het Noordeinde. Dat is wel een hele fijne plek, dus als ik even de tijd heb om een biertje te doen dan ben ik daar wel te vinden ja.  

Wat is het beste Haagse initiatief?
Jazz en route. Wat ik belangrijk vind in een stad is dat je voedingsbodems creëert. Ik heb vanuit mijn geschiedenis hier in Den Haag van alles moeten opbouwen omdat in de stijl waar ik in zat, ik niet het gevoel had dat ik ergens aansluiting kon maken. Daarom vind ik het belangrijk dat wij dat met Jazz en route wel doen, want jazz is meer dan alleen ‘nerveuze’ muziek waar mensen het vaak over hebben. Ook vind ik dat de Grote markt ook heel veel doet. Zij geven ook ruimte aan jonge makers en zij zijn heel oprecht in wat ze doen en dat vind ik mooi om te zien.

Wat is voor jou de Haagse band van het moment?
Ik vind Son Mieux echt wel heel gaaf. Maar toch blijf ik DI-RECT ook ontzettend goed vinden, dus als ik echt moet kiezen dan zet ik DI-RECT toch op één. Ik heb onlangs een kindje gekregen en die kan ook weer zo naar DI-RECT luisteren want het is zo tijdloos. Dat is iets wat ik met mijn muziek ook probeer te maken. De zanger, Marcel Veenendaal, doet ook heel veel met jazz en daardoor voel ik nog meer een link.

Wat vind je overschat in de Haagse scene?
Eigenlijk niets, ik vind alles wel vet.

© Sammy Jo Muller

Wat vind je onderschat in de Haagse scene?
Soms heb ik het gevoel dat we allemaal te veel op eilandjes zitten. Dat betekent niet dat we allemaal elkaars hand vast hoeven te houden of dat alles samen moet, maar die vibe van dit is van jou en dit is van mij, dat mag er wel meer af van mij. De één doet totaal iets anders, ik doe totaal iets anders, hoe gaaf zou het zijn als we dat een keer samen konden brengen.

Met wie zou je een dag willen ruilen?
George Benson. Die man heeft, ook in mijn muziek, zoveel betekent. De vertaalslag van jazz naar de disco toe, ik zou wel een keer in zijn schoenen willen staan om te zien wat daar allemaal in dat hoofd omgaat.

Waar kun je ’s nachts wakker van liggen?
Dat ik geen gitaar meer kan spelen.

Welk nummer mag er gedraaid worden op je begrafenis?
Sailing van Christopher Cross.

Waar luister je de laatste dagen veel naar?
Men I Trust, vind ik helemaal te gek en 'Istanbul' van Yussef Dayes staat op repeat.

Wat is je grootste guilty pleasure?
Altijd als ik Careless Whisper hoor van George Michael moet ik toch even meezingen, dus dat is wel een guilty pleasure.

© Sammy Jo Muller

Hoeveel tattoos en/of piercings heb je?
Nul. Ik denk niet dat ik daar de persoon voor ben.

Wat is de eerste plaat die je ooit kocht of kreeg?
Jimi Hendrix met Are You Experienced. Mijn vader speelde saxofoon en die had een soort sopraansaxofoon liggen en daar zat ik een beetje op te rommelen. Toen had ik volgens mij die plaat naast me en zat ik daar een beetje mee te spelen. Die heb ik geloof ik ooit op een vlooienmarkt gekocht of gekregen. Ik was toen rond de tien jaar oud.

Welke band moet voor altijd zwijgen?
Daar is eigenlijk geen antwoordt op te geven. Ik vind dat als er ‘true musicianship’ is dan ben ik er helemaal oké mee. Maar zodra ik merk dat het niet gaat om de muziek of er zit niet dat ene in wat erin moet zitten, dan haak ik af.

Wat is je voornaamste bron van inspiratie?
Rust. Ook dingen meemaken, maar echt de tijd nemen om dingen te kunnen verwerken en dat zit met name in het hebben van rust. Ik krijg rust door veel te lopen en af en toe helemaal af te sluiten van de wereld. Ik loop vaak door de Dobbeplas en dat is een fantastisch gebied om gewoon te zitten en voor me uit te kijken en de rust pakken. 

Verwacht je over tien jaar nog in Den Haag te wonen?
Ik hoop het wel, want ik heb echt een supergroot hart voor Den Haag. Naast mijn muziek carrière organiseer ik ook festival Jazz en route en dat vergt heel veel tijd en daar komen soms ook tegenslagen en stress bij kijken. Dan voelt het soms alsof ik wil opgeven maar dan is er altijd iets wat in mijn gevoel zegt: ‘Ja maar Toine, het is Den Haag dus het moet.’ Dus ik hoop altijd in de buurt te kunnen blijven wonen, maar het is zeker nu niet makkelijk.

Heb je een nummer waarvan je wou dat jij hem had geschreven?
Nothing van Bruno Major en Business solutions van JORDANN.

Je hebt zelf een nieuwe single uitgebracht, Cruisin’, hoe ging dat schrijfproces?
Ik zat op de bank met mijn gitaar heel cliché wat akkoorden te spelen en ik dacht: ‘Héh, dit is vet!’ Ik had toen al een beetje het begin van de melodie in mijn hoofd en heb hem toen even geparkeerd want ik was nog bezig met mijn debuut EP. Op een gegeven moment dacht ik: ‘Ja, ik moét die track afmaken.’ Toen viel eigenlijk alles op zijn plaats, het refrein rolde er zo uit, maar met de pre-chorus ben ik wel weken bezig geweest om die te code te kraken.

Waar gaat de tekst over?
Dat we soms zo in die ‘madness’ kunnen zitten met alles wat we moeten doen en dat het zo belangrijk is om er even uit te stappen en de rust te krijgen om te zien wat de belangrijkste dingen zijn in het leven. Ik denk dat we dat soms vergeten en deze track is voor mij een soort reminder om daaraan te denken.

Je organiseert Jazz en route, hoe is dat?
Heel stressvol, maar als het eenmaal staat ben ik altijd zo trots als een pauw. We hebben nu ook een Haagse award geïnitieerd, die heeft vorig jaar voor het eerst plaatsgevonden. Die wordt uitgereikt aan iemand die echt dat steuntje kan gebruiken. Het heet de Ack van Rooyen award, dat was een hele heavy jazztrompettist in de jazzscene, onder andere nog met Edith Piaf gewerkt. Hij heeft gezegd dat hij het helemaal te gek vond en dat dit is hoe hij het achter wil laten. Zo creëren we weer een voedingsbodem voor jongere die willen komen optreden maar ook om helden van heel dichtbij mee te kunnen maken en daarnaast dus die award om een steuntje in de rug te kunnen geven.

Doorgeefvraag van Frerick den Haan: Wat eet jij ’s ochtends op je boterham?
Gekookte worst van slagerij Jean Scholten. Zit helaas niet in Den Haag maar in Leidschendam, gelukkig wel aan te fietsen.

Wat zou je aan de volgende gast willen vragen?
Als je één ding in Den Haag zou mogen veranderen, wat zou dat dan zijn?