Beatstad knalt, heupwiegt en knalt dan weer Beatstad knalt, heupwiegt en knalt dan weer

Tegen zessen, trekt de meute naar het podium. Kleding en andere attributen verraden dat Prins S. en de Geit een trouwe fanbase heeft. Dit blijkt ook wel uit de vele kelen die de teksten meezingen als Prins S. Beatstad opent. Het terrein is verre van vol. Maar Prins S. en de Geit heeft voor hetere vuren en een natter publiek gestaan. Geholpen door strakke beats voelt de energie vooraan als een volle bak.

Met ‘Als de Zon opkomt’, van het laatste album Rood Staan Hard Gaan, brengt Prins S. met humor muzikale zonnestralen die de regen doen vergeten. Prins S. is hoop en lol, maar ook gewoon goede rhymes. Vrolijk gaan mensen los op toppers als ‘Kinderboerderij’ en het geweldige ‘Kan je niet maken’. Opvallend is hoe goed de driemansband Prins S. het grote podium vult en het publiek meekrijgt, niet in de laatste plaats dankzij het natuurlijk performancetalent van frontmens Scott Beekhuizen.

Terwijl het binnendruppelen van publiek een vlotte stroom wordt, komt Son Mieux op. “He, dat is die bassist van de Wodan Boys”, roept een vader die duidelijk minder met Son Mieux heeft dan zijn dochter. Zanger Camiel spreekt gelijk de ambitie uit: “We gaan vergeten wat we maandag moeten. We zijn nu hier! Scheveningen!”. Frontman Camiel speelt goed met het publiek om ze actief en warm te krijgen en te houden. Ook is het mooi hoe de publieksmenner nadrukkelijk elk bandlid in het spotlicht zet, niet met een praatje, maar door de spotlight aan anderen te geven. Ieder bandlid verdient dit, want elk bandlid lijkt zo’n beetje alles te kunnen spelen.

Zo is het bijvoorbeeld goed om te zien hoe soepel toetsenist Quinten Meiresonne de percussietaken van Justin Schellekens overneemt als deze een saxofoonsolo speelt dat vervolgens opgaat in een duet voor sax en trompet van Maud. Voor de live-versie van ‘Easy’ zijn trompet en sax nadrukkelijker en intenser.  De opzwepende intensiteit, de boost die Son Mieux hun nummers live meegeeft, dat is waarom de band een ontegenzeggelijke live-reputatie heeft en zelfs mensen die de studioversies minder kunnen waarderen, weet te bereiken. Bij ‘Can’t Get Enough’ gaan de rijen voor het podium finaal los. Daarentegen, neemt op de rest van het terrein het gezellig-feestje-publiek hun plaatsen strategisch in, met vrienden en familiegroepen, rond de bier-, wijn- en cocktailbars.

Achter de schermen mengen de artiesten met VIPs. De VIPs zien we ook vooraan het podium in de VIP-zone, die je vindt waar je normaliter een moshpit hoopt te vinden. Voor een volksfeest voelt dat een beetje scheef.  De eerste zestig euro betalende gast staat op meer dan tien meter van dat podium waar die VIP lekker langs netwerkt met een wijntje. Als je de hele avond hoort en ziet hoe hard de artiesten werken om het publiek op te zwepen, ligt hier wellicht een aandachtspunt voor volgend jaar.

Hoe het er achter het podium aan toegaat leren we van MC Dennis Weening, die ons Backstage TV geeft. Op de grote schermen zien we hoe Dennis backstage de helft van de Golden Earring tegenkomt en ze vraagt of we een verrassing kunnen verwachten. Dennis begrijpt kennelijk niet zo goed wat een verrassing is want hiermee verklapt hij het een en ander. Cesar Zuiderwijk probeert de boel te redden door zijn jas maar open te doen om te laten zien dat hij geen drumstel bij zich heeft. Dennis praat nog wat met de door hem genoemde “geweldige artiesten” en vindt het duidelijk ook erg fijn om backstage te zijn. 

Achterop het podium staat nu de mini versie van het karakteristieke reuzenrad op de Pier. Dennis blèrt iets obligaats, maar gelukkig verlost Goldband ons snel van de platitudes. Het publiek leeft op bij de eerste tonen. Maar als dat het nieuwe, en onbekendere, nummer ‘Rommel’ blijkt, zakt de boel weer in. Het voelt ook wel of Goldband langzamer speelt dan normaal. Hoewel ‘Ja Ja Nee Nee’ bekender is en dus uit meer kelen klinkt, blijkt de drukte rond het podium een branding voor de energiegolven van Goldband. Die golven slaan eenvoudigweg stuk op het peukie-wijntje-kletsje-publiek dat in groten getale in het achterveld staat.

Maar dan gebeurt iets op het podium. Is dat nou een fan die met de hele band knuffelt? Nee, het blijkt Loes, de zwangere verloofde van Boaz. Iets was ze zowel publiek als band nu laten weten. Vertedering alom! Daarom zet Goldband hun gevoelige ballad ‘Kinderwens’ in. Peukie-wijntje-kletsje wordt nu wijntje-knuffel-lampje-in-de-lucht-publiek. Een hoogtepunt van de avond en die vibe houden we vast als Maan meedoet op 'Stiekem'. Zij is niet zwanger maar heeft wel net een jaar verkering met Karel. We zijn warm van lichaam en ziel en dan staat ons nog een artiest te wachten.     

Met gitaar-, drum- en licht-geweld verdrukt DI-RECT de dubieuze aankondiging door de MC van de avond. De eerste akkoorden worden gespeeld en gelijk staat het als een huis. Je merkt dat hier een band staat die al twintig jaar optreedt. Het geluid staat, het licht klopt, en zanger Marcel Veenendaal is excentriek getooid met TiTa-tovenaar hoed en Bhagwan kralenkettingen. De uitversterking is perfect; elk instrument is hoorbaar. Deze band weet hoe je een zaal plat krijgt.

Maar dit is Beatstad op een strand. Dat strand is na Goldband definitief van een groot feest in een leuk feestje veranderd. Het is supergezellig op het terrein waar Den Haag uit alle hoeken en van alle leeftijden is. De groot-feest-kern heeft zich nu definitief tegen de bierbars aangeplakt, terwijl de gezellige peukie-wijntje-kletsje en de moederdochter-duos heupwiegend naar drummer Jamie kijken. Ook de camera vindt nadrukkelijk dat de drummer in beeld moet met blonde lokken en inkijk op de borstkas middels de halfopen bloes.