Eerdere bespraken we hier de singles van 'For The Dreamers’, het tweede album van de Haagse band Yellofox: ‘New York’ en ‘Feels like a Malibu day to me’. ‘New York’ is een sterk openingsnummer dat je gelijk de plaat in trekt. Urban bluegrass (concrete grass?) op het ritme van de New Yorkse Metro. Dit is anders, dit is niet wat je, goed, kent. Dit is muziek van nu, geënt op seventies Americana als Gram Parsons en Jackson Brown, met een Appalachian twang eraan. Bij Seasons, het tweede nummer hoor je die invloeden duidelijker. Ook dit nummer is sterk, hoewel een minuut te lang; de rare solo gitaarriedel na 4.09 breekt iets van wat zo mooi was opgebouwd. Gelukkig pakt de band daarna goed door.
Niet alle nummers zijn even sterk op deze plaat. Zo voelen ‘For the Dreamers’ en ‘Feels Like a Malibu Day to Me’ als mindere derivaten van ‘New York’, maar vooral valt op hoeveel sterke, echte verhaal liedjes er wel staan op deze plaat. ‘The Hermit” bijvoorbeeld, is juist zo goed omdat het geen dromerigheid oproept, maar lekker tegen de rock aan leunt. De samenzang vertrekt even uit de neus, landt in de keel, en de gitaar snerpt dat het een aard heeft.
Inderdaad, de stemmen staan altijd voorop gemixt op deze plaat. Dat past bij het ideaal van kleine verhaaltjes vertellen wat deze band heeft. Dus ons advies: voor de betere Haagse Urban Bluegrass met een sterk road trip gevoel, blij en droevig, luister het hele album ‘Dreamers’, terwijl je uurtje moet treinen en lekker uit het raam naar de herfst staart, of als je die autorit naar Zwolle hebt en het miezert op die grijze snelweg. For The Dreamers immers.
Luister 'For The Dreamers' hier.