Van de puber in een bontjas tot de flamboyantste band van Den Haag. De exuberante groep rondom Camiel Meiresonne is enorm veranderd sinds het prille begin. Waar wij in 2015 in de Uno op Sniester slechts drie koppen telden, spreken we nu van een meerkoppige megaproductie. De onvermoeide positieve vibe waarmee de band ons omhelst, is moeilijk af te wijzen.
Son Mo, zoals wij de act liefkozend noemen sinds René Bom de band zo aankondigde op Life I Live, heeft shows buiten de landsgrenzen en een steeds verder uitpuilende touragenda. Dit weekend spelen de heren (en dame) twee thuiswedstrijden in PAARD en wij zijn uiteraard aanwezig. Een wervelwind aan energie raast dik een uur door de grote zaal.
©
Maxime de Bruin
SON MIEUX @PAARD
Voordat we oog in oog staan met de band van het moment zorgen de funky geklede mannen van Banji voor de eerste voeten van de vloer. De heren komen uit de koker van de Herman Brood Academie en lijken gestyled door Keith Haring. Met een vers debuut (Freshcakes) onder de armen warmen ze PAARD op. Alle songs hebben wortels in de hiphop, dat is te danken aan drummer Jasper Meurs. Vandaar dat je bij het luisteren al snel aan Gorillaz denkt. Al zegt dat vrij weinig over de stijl, die is net als de virtuele groep onvoorspelbaar doch olijk en dansbaar. Gezellig zelfs. Aan merchandise hebben ze ook gedacht: Banji tandenborstels! Ook daarin willen ze opvallen. Als ‘Chatterbox’ uitklinkt horen we luid applaus tot aan de tweede balustrade.
©
Maxime de Bruin
BANJI@ PAARD
©
Maxime de Bruin
BANJI@ PAARD
©
Maxime de Bruin
"Ik wil dat je vergeet waar je gisteren was en waar je morgen heen moet." Gewapend met een tamboerijn zetten Camiel Meiresonne en zijn zes bonte bondgenoten ‘This Is The Moment’ in. De laatste megahit uit het oeuvre van Son Mieux is een zichzelf vervullende voorspelling. Vanaf dit punt mogen we geloven in de betovering van Meiresonne en co. Camiel paradeert energiek over het podium, danst en maakt oogcontact met superfans die alle teksten luidkeels meezingen. Tegen song ‘1992’ danst de gehele voorste rij mee. Wanneer ‘Drive’ voorbij komt weten we het zeker, Camiels benen blijven bewegen en die zullen niet stoppen.
Alle aanwezigen zijn inmiddels aangestoken met het Son Mieux-virus. Of dat goed- of kwaadaardig is laten we even in het midden. Het is namelijk tijd voor gigaknaller ‘Multicolor.’ Zo'n song die, ondanks de ‘Let Me Entertain You’ vibes, nog jarenlang voor herkenning zal zorgen op festivalweides en concertzalen. Hier gebruikt de band het werk om dit "mooie stadje Den Haag" in het zonnetje te zetten. Ja, daar dansen we wel op. En omdat dit Den Haag is, trakteert de band ons zelfs op een nieuw nummer, ‘Tell Me More’, dat 6 april uitkomt. Dat nummer valt exact in de lijn van de vorige twee releases, maar weet ons nog niet gelijk in te pakken.
©
Maxime de Bruin
SON MIEUX @PAARD
©
Maxime de Bruin
SON MIEUX @PAARD
©
Maxime de Bruin
Ooit waren dit allemaal songs, geschreven in de vroege ochtend doorspekt met introspectie. Nu blaast zelfs ‘Tuesday’ ons omver, waar Camiel een moment pakt met broer Quinten. Er lijkt een wens om op Queen-niveau een show neer te zetten. Dat we hier te maken hebben met zes showmannen en dame is aan alles af te lezen. Strakke cleane drums, opzwepende synths over lagen van gitaareuforie. Een bijna overslaande stem bij ‘Can't Get Enough’, door volle overgave nog net balans behouden op het podium en zij-aan-zij met bassist Timo Prins. Waarom toch die drive om echt alles te geven? Je gaat twijfelen of het wel authentiek is. Ah, het antwoord zit natuurlijk in de song ‘Will Pt. II’ waar "We’ll dance until the day we die" het motief is. Check. Dan roept Camiel de verrassend woorden: “we moeten even op adem komen”. Dus toch! Die tomeloze energie van Camiel is eindig.
Na ‘The Mustard Seed’ horen we de woorden die ons even uit de betovering halen. “We doen er nog eentje.” Nee, dat menen muzikanten niet. Afgaan zonder toegift is niet van deze tijd, al helemaal niet tijdens de Son Mo-show. Een donkerblauw licht omhelst Camiel. Vanuit een dramatische pose wordt ‘Heavy Water’ ingezet, enkel begeleidt door een synthlaag à la Giorgio Moroder. En inderdaad als Camiel emotief de zaal verlaat kleurt de zaal langzaamaan rood en keert de zevenkoppige band terug voor ‘Nothing.’
©
Maxime de Bruin
SON MIEUX @PAARD
©
Maxime de Bruin
SON MIEUX @PAARD
Gek, hoe blij een gevulde concertzaal kan worden van een tekst als “nothing is real.” Zo zie je maar: de impact is altijd afhankelijk van de drager van de boodschap. Vanavond is het effect knallend positivisme. Het maakt allemaal niet uit, we zijn in het nu en dat vieren we. Zelfs als het allemaal niet echt blijkt te zijn. Een meer dan geslaagd optreden waar euforie de boventoon voert. K-pop heeft discolichten, rockbands gooien doorgaans plectrums naar het publiek. Son Mieux zou op zijn beurt tamboerijn gooien tot een concertcliché moeten verheffen. Wedden dat de superfans dit met alle plezier willen vangen? Voor Son Mieux is dit “het eerste weekend van hun jaar.” Voor ons een bevestiging dat het toppunt nog niet bereikt is.