PIP viert een zoet zestienjarig bestaan PIP viert een zoet zestienjarig bestaan

Aangekomen bij BINK36 zien we dat de rode loper al is uitgerold. Binnen bij de bar druipen glitterslingers aan de muren en overal hangen kitschy sweet sixteen vlaggetjes. Unit Nine mag de verjaardag aftrappen. De jazzhoppers hebben genoeg te vieren: single ‘Mirrors In The Object’ is net uitgebracht op PIP records en dit is hun allereerste liveoptreden. We horen een voorproefje van een nog onaangekondigd album. Dit is vroeg pieken. Dat is voornamelijk door het filmische karakter dat ontstaat door korte stiltes in de muziek, alsof de bandleden naar adem happen. Daarnaast maken ze bewust muzikale ruimte voor elkaar, waardoor ze elkaar enerveren en eleveren. Door de balans van zwoel en meeslepend kan Unit Nine na de opening al op een daverend applaus rekenen. Kortom, vernuftige muzikanten die goed weten wat de kunst van het weglaten inhoudt. Een nieuwe act is geboren.

Buiten staat een gigantisch zelfgebouwde constructie, met drie etages, die vrijdag en zaterdag fungeert als een chillplek en op zondag als podium. De dragers van flared broeken in Flaire maken op dit podium een "kankergek feestje". Max Lorenzo, Holty en Yves Springer hebben een duidelijke mindset: feesten, feesten en nog eens feesten. Beatmaker Yves zet tracks zo vlot in dat Max en Holty amper op adem kunnen komen. “Die heeft nu al zin in het zuipen” grappen ze met elkaar. De mannen van Flaire serveren muzikale zoetstof, poppier kan eigenlijk niet. PIP-gangers zingen zonder moeite songs als ‘Balans’ ‘Na Vannacht’ en ‘Ik Voel Me Kut’ mee. Bijzonder voor een relatief nieuwe groep, al helemaal om het feit dat ze de eerste zijn die zondag op het podium staan. Wanneer het optreden voorbij is schept Max op; of we nog één salto willen zien? Ja natuurlijk! En zo geschiedde.

De mannen van dit moment zitten toch echt in Goldband. Dankzij de immense populariteit binnen—en we zeggen voorzichtig ook buiten—Nederland zou je bijna vergeten dat de mannen hier onderdeel zijn van het meubilair. Je hebt Hagenezen, Hagenaars en PIPinezen. Laatstgenoemde is van hier van toepassing, geboren en getogen in thuisbasis PIP. Eigenlijk is het dus niet zo'n verrassing dat ze hier als onaangekondigde act op het podium staan. Wanneer ze ‘Witte Was’ inzetten van het balkon zit de sfeer er al in. Het zelfgebouwde podium krijgt het zwaar te verduren, maar een noodgevalletje blijft gelukkig uit. Wanneer ‘Rommel’ wordt geïntroduceerd als 'kutlied' door Milo blijkt dat ze weer een hit te pakken hebben. Bier vliegt door de lucht, een gigantische moshpit onstaat en iemand met een groene bril op probeert al stagedivend een baco voor de heren te halen. Heen lukt wel, maar we zien de beste man niet meer terug. Kort blikken ze terug op hun connectie met PIP: Milo heeft seks gehad in de wc, Boaz herinnert zich vooral het schroeven en Karel heugt zich alleen nog het permanent verblijven. Kortom “zonder PIP geen Goldband.” Om dat te bevestigen hebben ze een cadeau voor oprichters Steven van Lummel en David Schoch, de gouden plaat van ‘Witte Was’. Wat een gezellige chaos.