“Ik vond het heel lastig om weg te gaan bij The Depression Club” vertelt de ex-frontman ons. “Ik speel al zo'n 1,5 jaar met het idee om te stoppen. Dat is een beetje ontstaan door de coronacrisis. In die tijd hebben we alleen nieuwe muziek geschreven en niet op kunnen treden. Tijdens het schrijven van de nummers merkte ik dat ik muziek aan het maken was die bij de band paste. Niet per se muziek die ik zelf wilde schrijven of mooi vind.”
Uiteindelijk hakt de zanger, gitarist, bassist, wat doet hij eigenlijk niet?, de knoop door. Hij kiest voor zijn eigen muzikale pad. Een lastige keuze, als je in een band speelt die zo goed met elkaar omgaat. “Dat is ook de reden dat het zo lang heeft geduurd voordat ik het uiteindelijk heb kunnen zeggen. We zijn niet alleen bandleden, maar ook vrienden. En omdat ze allemaal ver weg wonen, weet ik zeker dat we elkaar nu minder vaak gaan zien. Dat vind ik jammer. Daarnaast was The Depression Club de eerste band die ik gestart ben die geen vriendenproject was. Dit was echt een groep muzikanten bij elkaar, met audities enzo.”