Naam
Dario Goldbach.
Geboortedatum en -plaats
16 juni 1992. In Voorburg, maar dat weet niemand. Dat is een groot geheim.
Heb je broers of zussen?
Nee.
Heb je huisdieren?
Ook niet. Ik heb wel een kat gehad, en goudvissen. Ik heb wel geleerd dat ik niet zo goed ben met huisdieren. De kat is nog wel oud geworden maar de goudvissen niet. De kom was lek geraakt. Ik had de kom 's avonds schoongemaakt. De volgende dag lag de hele kamer vol met water en zat er nog een klein laagje in de kom waar de vissen op hun zij inlagen. Toen leefden ze nog, maar de dag erna waren drie van de vier toch overleden. Die vierde heb ik bij een kennis in de vijver in zijn tuin gedaan en daar leeft 'ie nog. Die heet Sven.
Wat doe je aan sport?
Ik ben een skateboarder in hart en nieren maar ik moet zeggen dat ik veel minder skateboard dan toen ik zestien was. Ik skatete vroeger vooral op het Spuiplein. Dat kan nu niet echt meer zoals toen je nog die trappen had. Je had daar al die cliquejes. Je had het cliqueje op de trap, het cliqueje voor het raam en het cliqueje er tegenover. Je begon altijd tegenover en als je lang genoeg daar skatete mocht je naar een van de andere twee cliquejes. Als je goed genoeg kon skaten, kon je naar het raam en als je wat alternatiever was, zat je op de trap. Ik ben van de trap naar het raam gegaan.
Wat is je beste gewoonte?
Ik maak sinds een half jaar iedere ochtend mijn bed op. Ik ben heel blij dat ik dat mezelf heb aangeleerd. In een boek over gewoontes maken las ik namelijk over iets dat habit stacking heet, superinteressant. Dat is dat je, als je jezelf een nieuwe gewoonte wil aanleren, dat combineert met een gewoonte die je al hebt. Mijn gewoonte was: wakker worden, pissen, waterkoker aan, maar nu is het: wakker worden, pissen, waterkoker aan, maar terwijl het water kookt maak ik het bed op. En als je aan het eind van de dag, hoe goed of slecht die ook was, naar bed gaat denk je altijd: maar ik heb wel mijn bed opgemaakt.
Wat is je slechtste gewoonte?
Als ik heel erg druk ben met een project, zoals nu met deze boekrelease, heb ik weleens dat ik er te diep inga. Het is belangrijk om ook weleens wat leuks te doen, iets om je gedachten even te verzetten, maar daar heb ik wat moeite mee. Als ik dan bij iemand een biertje ga doen en ik heb nog wat te doen, voel ik me net niet op mijn gemak.
Voor welke actie schaam je je het meest?
Ik heb heel lang bij PIP gewerkt, bij de garderobe, munten, de bar en uiteindelijk barhoofd. Na mijn laatste shift daar deden we nog een drankje aan de bar waarbij ik met mijn domme hoofd liet vallen dat ik het plaskruis nog nooit had geleegd. Je moet dat ding dan schuiven naar een afvoer en het dopje eraf halen en dan stroomt alle zeik eruit. In mijn zes jaar bij PIP had ik dat dus nog nooit gedaan. Dus ik zei dat en vervolgens moest ik dat natuurlijk alsnog doen. Iedereen stond daar, niemand ging me helpen en ik moest dat ding over het hele terrein schuiven. Uiteindelijk haalde ik het dopje eraf, het was helemaal vies, en hoorde ik een week later dat ik het dopje had kwijtgemaakt. Niemand heeft het ooit teruggevonden en sindsdien sta ik bekend als Dario die het plaskruis altijd heeft ontweken en het uiteindelijk, tijdens die ene keer dat hij het toch deed, onbruikbaar heeft gemaakt.
Wat laat je het liefst bezorgen?
Boeken. Als iemand tegen mij zegt: 'dat boek moet je lezen,' dan bestel ik het gelijk. De pakketjes hopen op en de stapel nog te lezen boeken groeit.